ABSTRACT: The study
comprimised collecting, regenerating, characterisation and selection as pre
breeding material of the food grain legumes consisting chickpea (Cicer arietinum L.), faba bean, (Vicia
faba L.), pea (Pisum sativum L.), lentil (Lens culinaris L.), dry bean (Phaseolus
vulgaris L.) and cowpea (Vigna ungiuculata L.). This research
was started in 1964 in Aegean Agricultural Research Institute and compromised
the food grain legume genetic resources research between 2005-2015. 8347 landrace accessions
and 340 wild species are held by the AARI Genebank. Totally 872 landrace
accessions and 16 wild species were collected in this period from different regions of Turkey. The
accessions collected were regenerated in Aegean Argricultural Research Institute
located in Menemen and Bozdağ. Chickpea (Cicer arietinum L.) and faba bean (Vicia faba L.) accessions were characterised and selected as
pre-breeding materials.
Açıkgöz, N., C. O. Sabanci, and A. S. Cinsoy. 1998. Ecogeography and distribution of wild legumes in Turkey. In International Symposium on in situ Conservation of Plant Genetic Diversity, Antalya (Turkey), 1997. Central Field Crops Research Institute.
Anonymous. 1993. Descriptors for chickpea (Cicer arietinum L.). International Board for Plant Genetic Resources, Rome, Italy, 31. Available at http://www.bioversit yinternational.org/e-library/publications/detail/ descriptors-for-chickpea-cicer-arietinum-l/.
Anonymous. 2003. Broad bean (Vicia faba L. var. major Harz) Guidelines For The Conduct Of Tests For Distinctness, Uniformity And Stability. Available at http://www.upov.int/edocs/tgdocs/en/tg206.pdf.
Bond, D. A. 1995. Faba bean, Vicia faba. Evolution of Crop Plants, Second Edition, 312-315, Longman Group UK Limited, Essex CM20 2 JE, England.
Cinsoy, A. S., N. Açıkgöz, M. Yaman, A. Kıtıkı. 1997a. Ege Bölgesinden toplanan nohut (Cicer arietinum L.) genetik kaynakları materyalinin karakterizasyonu. I.Kantitatif karakterler. Anadolu, J. of AARI 1997 (1): 43-59.
Cinsoy, A. S., N. Açıkgöz, M. Yaman, A. Kıtıkı. 1997b. Ege Bölgesinden toplanan nohut (Cicer arietinum L.) genetik kaynakları materyalinin karakterizasyonu. II. Kalitatif karakterler. Anadolu, J. of AARI 1997 (2): 1-14.
Clifford, H. T., and W. Stephenson. 1975. An introduction to Numerical Classification. Academic Press. New York.
Davis, P.H., 1970. Flora Of Turkey And East Aegean Islands. Vol. 3. University Press, Edinburg.
Davis, P. H. 1965-1985. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Volume 1-9, Edinburgh University Press. Edinburg.
Davis, P. H., Mill, R. R., and K. Tan. 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Volume 10 (Supplemental), Edinburgh University Press, Edinburgh.
Demir, İ. 1990. Genel Bitki Islahı. E. Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No 496: 366 s. E.Ü.Z. F. Ofset Atölyesi İZMİR.
Dönmez, A. 2010. Cicer uludereensis Dönmez: a new species of Cicer (Chickpea)(Fabaceae) from around the Fertile Crescent, SE Turkey. Turk J Bot. 35 (2011): 71-76.TÜBİTAK.
Federer, T.W. 1956. Augmented (or Hoonuiaku) designs. The Hawaiian Planters' Record, vol. IV, second issue, pp. 191-208.
Ferguson, M., N. Açıkgöz, A. Ismail, and A. S. Cinsoy. 1996. An Ecogeographic Survey Of Wild Lens Species In Aegean And Southwest Turkey. Anadolu Journal of AARI 6 (2): 159-166.
Ferranti, P. 2016. Food Sustainability, Security, and Effects of Global Change.
Gasim S., S. Abel, and W. Link. 2004. Extent, Variation and Breeding İmpact of Natural Cross-fertilization in German Winter Faba Beans Using Hilum Colour as Marker. 2004. Euphytica 136: 193-200.
Harlan, J. R. 1951. Anatomy of gene centres. Am. Nat. 85: 97-103.
Kır, A., A. Tan, N. Ay, N. Korkmaz, M. gündüz. 2015. Ege ve Akdeniz Bölgesi Börülce [Vigna unguiculata (L.) Walp.] Yerel Çeşitlerinin Agro-Morfolojik Karakterizasyonu. Anadolu, J. of AARI 25 (2): 1-23.
Kittlitz, E. 1985. Fababohne. Lehrbuch der Züchtung Landwirtschaftlicher Kulturpflanzen. Band 2, spezieller Teil. S. 196-204. Paul Parey, Berlin-Hammburg.
Ladizinsky, G. 1986. A New Lens From The Middle-East. Notes Roy. Bot. Gard. Edinburg 43 (4): 489-492.
Ladizinsky, G., D. Braun, D. Goshen, and F. J. Muehlbauer. 1984.The Biological Species Of The Genus Lens. Bot. Gaz. 145: 253–261.
Özgen, M., S. Adak, A. Karagöz ve H. Ulukan. 1995. Bitkisel gen kaynaklarının korunma ve kullanımı. Türkiye Ziraat Mühendisliği 4. Teknik Kongresi, 9-13 Ocak 1995, Ankara, Ziraat Bankası Kültür Yayınları 26: 309-343.
Paroda, R. S., and R. K. Arora. 1991. Plant genetic resources: conservation and management. Concepts and approaches.
Sharma, S., H. D. Upadhyaya, R. K. Varshney, and C. L. L. Gowda. 2013. Pre-breeding for diversification of primary gene pool and genetic enhancement of grain legumes. Front Plant Sci. 4: 309.
Singh, M., I. S. Bisht, S. Kumar, M. Dutta, K. C. Bansal, M. Karale, A. Sarker, A. Amri, S. Kumar, and S. K. Datta. 2014. Global wild annual Lens collection: a potential resource for lentil genetic base broadening and yield enhancement. PLoS One. 2014 Sep 25;9(9):e107781. doi: 10.1371/journal.pone.0107781. eCollection 2014.
Sneath, P. H. A., and R. R. Sokal. 1973. Numerical Taxonomy. The Principles and Practice of Numerical Classification. Freeman, San Fransisco.
Steel, R. G. D., and J. H. Torrie. 1980. Principles and procedures of statistics. A biometrical approach. Mc Grow-Hill Book Co. New York.
Şehirali, S. 1988.Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 1089. Ders Kitabı: 314.
Tan, A. 1983.Sayısal Taksonomik Yöntemlerle Varyasyonun Saptanması. EBZAE, 30. Menemen.
Tan, A. 2009. Türkiye Geçit Bölgesi Genetik Çeşitliliğinin In situ (Çitçi Şartlarında) Muhafazası olanakları. Anadolu, J. of AARI 19 (1): 1–12.
Tan, A. 2010. Türkiye Gıda ve Tarım Bitki Genetik Kaynaklarının Durumu. Gıda ve Tarım için Bitki Kaynaklarının Muhafazası ve Sürdürülebilir Kullanımına İlişkin TÜRKİYE İkinci Ülke Raporu Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Menemen, İzmir.
Torres, A. M., Roman, B., Avila, C. M., Satovic, Z., Rubiales, D., Sillero, J. C., Cubero, J.I., Moreno, M. T. 2006. Faba bean breeding for resistance against biotic stresses: towards application of marker technology. Euphytica 147 (1-2): 67-80.
Upadhyaya, H. D., S. L. Dwivedi, M. Ambrose, N. Ellis, J. Berger, P. Smýkal, D. G. Duc, Debouck, D. Dumet, A. Flavell, S. K. Sharma, N. Mallikarjuna, and C. L. L. Gowda. 2011. Legume genetic resources: management, diversity assessment, and utilization in crop improvement. Euphytica 180 (1): 27-47.
Upadhyaya, H. D., and R. Ortiz. 2001. A mini core subset for capturing diversity and promoting utilization of chickpea genetic resources in crop improvement. Theoretical and Applied Genetics 102 (8): 1292-1298.
Upadhyaya, H. D., D. Yadav, N. Dronavalli, C. L. l. Gowda, and S. Singh. 2010. Mini core germplasm collections for infusing genetic diversity in plant breeding programs. Electronic Journal of Plant Breeding 1 (4): 1294-1309.
Van Der Maesen, L. J. G. 1987. Origin, History and Taxonomy of Chickpea. The Chickpea. M.C. Saxena and K.B. Singh (Eds.) CAB International, Wallingford, UK, pp. 11-34.
Van Der Maesen,. L. J. G., and S. Somaatmadja (Eds.).1992. Plant Resources Of South-East. Asia No 1 Pulses. pp. 18.
Vavilov, N. I. 1987. Origin and Geography of Cultivated Plants. The University Press, Cambridge.
Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları
Year 2017,
Volume: 27 Issue: 1, 56 - 70, 22.09.2017
ÖZ: Çalışma,
nohut (Cicer arietinum
L.), bakla, (Vicia faba L.), bezelye (Pisum
sativum L.), mercimek (Lens culinaris L.), fasulye (Phaseolus
vulgaris L.), börülce (Vigna ungiuculata L.), türlerine ait yemeklik tane baklagil genetik kaynaklarının
toplanması, üretim yenilemesi, karakterizasyonu ve ön ıslah materyali olarak
seçimini içermiştir. Bu araştırmada Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nde 1964
yılında başlamış olan yemeklik tane baklagil genetik kaynakları
araştırmalarının 2005-2015 yılları arasındaki süreci verilmiştir. Ege Tarımsal
Araştırma Enstitüsü Ulusal Gen Bankası’nda 8347 adet yerel çeşit ve 340 adet yabani
tür bulunmaktadır. On yıllık süreçte (2005-2015) Türkiye’nin farklı
bölgelerinden 872 adet yerel çeşit ve 16 yabani tür toplanmıştır. Toplama
yapılan örneklerin üretim yenileme çalışmaları Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü
arazilerinde, Menemen’de ve Bozdağ’da yapılmıştır. Nohut (Cicer arietinum L.) ve bakla (Vicia
faba L.) türlerine ait karakterizasyon çalışması yürütülmüştür. Karakterize
edilen örneklerde ön ıslah materyali oluşturulmuştur.
Açıkgöz, N., C. O. Sabanci, and A. S. Cinsoy. 1998. Ecogeography and distribution of wild legumes in Turkey. In International Symposium on in situ Conservation of Plant Genetic Diversity, Antalya (Turkey), 1997. Central Field Crops Research Institute.
Anonymous. 1993. Descriptors for chickpea (Cicer arietinum L.). International Board for Plant Genetic Resources, Rome, Italy, 31. Available at http://www.bioversit yinternational.org/e-library/publications/detail/ descriptors-for-chickpea-cicer-arietinum-l/.
Anonymous. 2003. Broad bean (Vicia faba L. var. major Harz) Guidelines For The Conduct Of Tests For Distinctness, Uniformity And Stability. Available at http://www.upov.int/edocs/tgdocs/en/tg206.pdf.
Bond, D. A. 1995. Faba bean, Vicia faba. Evolution of Crop Plants, Second Edition, 312-315, Longman Group UK Limited, Essex CM20 2 JE, England.
Cinsoy, A. S., N. Açıkgöz, M. Yaman, A. Kıtıkı. 1997a. Ege Bölgesinden toplanan nohut (Cicer arietinum L.) genetik kaynakları materyalinin karakterizasyonu. I.Kantitatif karakterler. Anadolu, J. of AARI 1997 (1): 43-59.
Cinsoy, A. S., N. Açıkgöz, M. Yaman, A. Kıtıkı. 1997b. Ege Bölgesinden toplanan nohut (Cicer arietinum L.) genetik kaynakları materyalinin karakterizasyonu. II. Kalitatif karakterler. Anadolu, J. of AARI 1997 (2): 1-14.
Clifford, H. T., and W. Stephenson. 1975. An introduction to Numerical Classification. Academic Press. New York.
Davis, P.H., 1970. Flora Of Turkey And East Aegean Islands. Vol. 3. University Press, Edinburg.
Davis, P. H. 1965-1985. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Volume 1-9, Edinburgh University Press. Edinburg.
Davis, P. H., Mill, R. R., and K. Tan. 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Volume 10 (Supplemental), Edinburgh University Press, Edinburgh.
Demir, İ. 1990. Genel Bitki Islahı. E. Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No 496: 366 s. E.Ü.Z. F. Ofset Atölyesi İZMİR.
Dönmez, A. 2010. Cicer uludereensis Dönmez: a new species of Cicer (Chickpea)(Fabaceae) from around the Fertile Crescent, SE Turkey. Turk J Bot. 35 (2011): 71-76.TÜBİTAK.
Federer, T.W. 1956. Augmented (or Hoonuiaku) designs. The Hawaiian Planters' Record, vol. IV, second issue, pp. 191-208.
Ferguson, M., N. Açıkgöz, A. Ismail, and A. S. Cinsoy. 1996. An Ecogeographic Survey Of Wild Lens Species In Aegean And Southwest Turkey. Anadolu Journal of AARI 6 (2): 159-166.
Ferranti, P. 2016. Food Sustainability, Security, and Effects of Global Change.
Gasim S., S. Abel, and W. Link. 2004. Extent, Variation and Breeding İmpact of Natural Cross-fertilization in German Winter Faba Beans Using Hilum Colour as Marker. 2004. Euphytica 136: 193-200.
Harlan, J. R. 1951. Anatomy of gene centres. Am. Nat. 85: 97-103.
Kır, A., A. Tan, N. Ay, N. Korkmaz, M. gündüz. 2015. Ege ve Akdeniz Bölgesi Börülce [Vigna unguiculata (L.) Walp.] Yerel Çeşitlerinin Agro-Morfolojik Karakterizasyonu. Anadolu, J. of AARI 25 (2): 1-23.
Kittlitz, E. 1985. Fababohne. Lehrbuch der Züchtung Landwirtschaftlicher Kulturpflanzen. Band 2, spezieller Teil. S. 196-204. Paul Parey, Berlin-Hammburg.
Ladizinsky, G. 1986. A New Lens From The Middle-East. Notes Roy. Bot. Gard. Edinburg 43 (4): 489-492.
Ladizinsky, G., D. Braun, D. Goshen, and F. J. Muehlbauer. 1984.The Biological Species Of The Genus Lens. Bot. Gaz. 145: 253–261.
Özgen, M., S. Adak, A. Karagöz ve H. Ulukan. 1995. Bitkisel gen kaynaklarının korunma ve kullanımı. Türkiye Ziraat Mühendisliği 4. Teknik Kongresi, 9-13 Ocak 1995, Ankara, Ziraat Bankası Kültür Yayınları 26: 309-343.
Paroda, R. S., and R. K. Arora. 1991. Plant genetic resources: conservation and management. Concepts and approaches.
Sharma, S., H. D. Upadhyaya, R. K. Varshney, and C. L. L. Gowda. 2013. Pre-breeding for diversification of primary gene pool and genetic enhancement of grain legumes. Front Plant Sci. 4: 309.
Singh, M., I. S. Bisht, S. Kumar, M. Dutta, K. C. Bansal, M. Karale, A. Sarker, A. Amri, S. Kumar, and S. K. Datta. 2014. Global wild annual Lens collection: a potential resource for lentil genetic base broadening and yield enhancement. PLoS One. 2014 Sep 25;9(9):e107781. doi: 10.1371/journal.pone.0107781. eCollection 2014.
Sneath, P. H. A., and R. R. Sokal. 1973. Numerical Taxonomy. The Principles and Practice of Numerical Classification. Freeman, San Fransisco.
Steel, R. G. D., and J. H. Torrie. 1980. Principles and procedures of statistics. A biometrical approach. Mc Grow-Hill Book Co. New York.
Şehirali, S. 1988.Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 1089. Ders Kitabı: 314.
Tan, A. 1983.Sayısal Taksonomik Yöntemlerle Varyasyonun Saptanması. EBZAE, 30. Menemen.
Tan, A. 2009. Türkiye Geçit Bölgesi Genetik Çeşitliliğinin In situ (Çitçi Şartlarında) Muhafazası olanakları. Anadolu, J. of AARI 19 (1): 1–12.
Tan, A. 2010. Türkiye Gıda ve Tarım Bitki Genetik Kaynaklarının Durumu. Gıda ve Tarım için Bitki Kaynaklarının Muhafazası ve Sürdürülebilir Kullanımına İlişkin TÜRKİYE İkinci Ülke Raporu Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Menemen, İzmir.
Torres, A. M., Roman, B., Avila, C. M., Satovic, Z., Rubiales, D., Sillero, J. C., Cubero, J.I., Moreno, M. T. 2006. Faba bean breeding for resistance against biotic stresses: towards application of marker technology. Euphytica 147 (1-2): 67-80.
Upadhyaya, H. D., S. L. Dwivedi, M. Ambrose, N. Ellis, J. Berger, P. Smýkal, D. G. Duc, Debouck, D. Dumet, A. Flavell, S. K. Sharma, N. Mallikarjuna, and C. L. L. Gowda. 2011. Legume genetic resources: management, diversity assessment, and utilization in crop improvement. Euphytica 180 (1): 27-47.
Upadhyaya, H. D., and R. Ortiz. 2001. A mini core subset for capturing diversity and promoting utilization of chickpea genetic resources in crop improvement. Theoretical and Applied Genetics 102 (8): 1292-1298.
Upadhyaya, H. D., D. Yadav, N. Dronavalli, C. L. l. Gowda, and S. Singh. 2010. Mini core germplasm collections for infusing genetic diversity in plant breeding programs. Electronic Journal of Plant Breeding 1 (4): 1294-1309.
Van Der Maesen, L. J. G. 1987. Origin, History and Taxonomy of Chickpea. The Chickpea. M.C. Saxena and K.B. Singh (Eds.) CAB International, Wallingford, UK, pp. 11-34.
Van Der Maesen,. L. J. G., and S. Somaatmadja (Eds.).1992. Plant Resources Of South-East. Asia No 1 Pulses. pp. 18.
Vavilov, N. I. 1987. Origin and Geography of Cultivated Plants. The University Press, Cambridge.
Tuğay Karagül, E. (2017). Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları. ANADOLU Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi, 27(1), 56-70.
AMA
Tuğay Karagül E. Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları. ANADOLU. June 2017;27(1):56-70.
Chicago
Tuğay Karagül, Eylem. “Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları”. ANADOLU Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 27, no. 1 (June 2017): 56-70.
EndNote
Tuğay Karagül E (June 1, 2017) Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları. ANADOLU Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 27 1 56–70.
IEEE
E. Tuğay Karagül, “Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları”, ANADOLU, vol. 27, no. 1, pp. 56–70, 2017.
ISNAD
Tuğay Karagül, Eylem. “Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları”. ANADOLU Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi 27/1 (June 2017), 56-70.
JAMA
Tuğay Karagül E. Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları. ANADOLU. 2017;27:56–70.
MLA
Tuğay Karagül, Eylem. “Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları”. ANADOLU Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi, vol. 27, no. 1, 2017, pp. 56-70.
Vancouver
Tuğay Karagül E. Türkiye Yemeklik Tane Baklagil Genetik Kaynakları. ANADOLU. 2017;27(1):56-70.