İSPANYA ANAYASA MAHKEMESİNE AMPARO BAŞVURUSUNDA ÖZEL ANAYASAL ÖNEM KRİTERİ

Year 2022, Volume: 39 Issue: 1, 93 - 146, 06.07.2022

Zelal Pelin Doğan

https://doi.org/10.55792/anayasayargisi.1141567

Abstract

Bu çalışma, İspanya’da anayasa şikâyeti usulünde bir kabul edilebilirlik
koşulu olan özel anayasal önem kriterinin İspanya Anayasa Mahkemesi
tarafından nasıl uygulandığı konusunda bir inceleme sunmaktadır. Bu
amaçla öncelikle İspanya’da amparo başvurusu yolunun genel özellikleri
ve başvuru sayısının artması sebebiyle ortaya çıkan iş yükü sorunu ve
çözüm önerileri incelenmektedir. İş yükü sorununu çözmek amacıyla
6/2007 sayılı Organik Kanun ile Anayasa Mahkemesi Hakkında Organik
Kanun’da değişiklik yapılarak amparo başvurularının taşıması gereken
kabul edilebilirlik koşullarında değişiklik yapılmış ve özel anayasal
önem kriteri getirilmiştir. Bununla birlikte STC 155/2009 sayılı karar
ile bu kriterin uygulanabileceği yedi varsayımsal durum belirlenmiştir.
Bu çalışmanın ikinci bölümünde özel anayasal önem kriterinin genel
özellikleri bu karar ışığında incelenmekte ve kriterin uygulamasının
kapsamı ortaya koyulmaya çalışılmaktadır. Ayrıca kriterin uygulamasına
ilişkin güncel eğilimler ve uygulamaya bağlı sonuçlar da incelenmektedir.
İspanya Anayasa Mahkemesinin özel anayasal önem kriterine ilişkin
yorumu, amparo başvurusunun genel özellikleri ile ele alınmış ve böyle
bir kritere yönelik ihtiyacı ortaya çıkaran iş yükü sorunu, istatistiki
veriler ve reform çalışmaları çerçevesinde tartışılmıştır.

Keywords

İspanya Anayasa Mahkemesi, amparo, anayasa şikâyeti, kabul edilebilirlik kriterleri, özel anayasal önem

References

• AHUMADA RUIZ, Marian (1994). “El ‘certiorari’. El ejercicio discrecional de la Jurisdicción de apelación por el Tribunal Supremo de los Estados Unidos”, Revista Española de Derecho Constitucional, S. 41, ss. 89–136.
• ARAGÓN REYES, Manuel (1987). “El Recurso de Amparo”, Anales de estudios económicos y empresariales, S. 2, ss. 247–260.
• ARAGÓN REYES, Manuel (2003). “Problemas del recurso de amparo”, Revista jurídica Universidad Autónoma de Madrid, S. 8, ss. 53–74.
• ARAGÓN REYES, Manuel (2009). “La Reforma de la Ley Orgánica del Tribunal Constitucional”, Revista Española de Derecho Constitucional, S. 85, ss. 11–43.
• ARROYO JİMÉNEZ, Luis (2017). “Especial trascendencia constitucional del recurso de amparo”, Revista El Cronista del Estado Social y Democrático de Derecho, S. 68, ss. 36–43.
• BALAGUER CALLEJÓN, Francisco, CÁMARA VILLAR, Gregorio; MEDINA
• REY, Luis Felipe (2008). La nueva Ley Orgánica del Tribunal Constitucional. Madrid: Tecnos.
• BORRAJO INIESTA, Ignacio (2008). “Mitos y realidades de la jurisdicción constitucional de amparo: hechos, derecho, pronunciamientos, admisión, costes”, Teoría & Derecho: Revista de Pensamiento Jurídico, S. 3, ss. 158–204.
• CABAÑAS GARCÍA, Juan Carlos (2010). “El Recurso de amparo que queremos”, Revista Española de Derecho Constitucional, S. 88, ss. 39–81.
• CARRASCO DURÁN, Manuel (2001). “El concepto constitucional de recurso de amparo: Examen de posibilidades para una reforma de la regulación y la práctica del recurso de amparo”, Revista Española de Derecho Constitucional, C. 21, S. 63, ss. 79–127.
• CASAS BAAMONDE, María Emilia (2009). “Amparo Başvurusu”, Anayasa Yargısı, C. 26, ss. 101–120.
• COMELLA, Luciano Francisco (2013). The Constitution of Spain, Oregon: Hart Publishing.
• CUENCA, Carmona (2005). La crisis del recurso de amparo. La protección de los Derechos Fundamentales entre el Poder Judicial y el Tribunal Constitucional, Madrid: Universidad de Alcalá.