Uyuşmazlıkların resmi çözümünde başvurulan esas yer, diğer alternatif çözüm mekanizmalarının dışında, mahkemelerdir. Modern hukuk, formel karakteri ile bilinmekte ve bu istenir bir özellik olarak sunulmaktadır. Uyuşmazlıkları çözerken bu hukuku uygulayan mahkemeler ve yargıçlar da bu formalizmden etkilenirler. Aynı şekilde bu da istenir bir özelliktir. Ancak hukukun ve mahkemelerin bu formalizmi, her ne kadar istenir olsa da olumsuz sonuçlar da doğurmaktadır. Bu çalışmada mahkemelerin ve yargıçların bu formalizmden etkilenişi George Ritzer’in “Toplumun McDonaldlaştırılması” isimli kitabında ele alınan ilkeler bakımından ortaya konulacaktır. Ayrıca, mahkemelerin McDonaldlaşması karşısında yargıcın işinin etikle açıklanabileceği kabul edildiğinde ve hukukta insanı ve adaletsizliği görebilmek kaygısıyla hareket etmeleri durumunda, yargıçların bu sürecin bir parçası olmaktan kurtulabilecekleri ileri sürülecektir.
Courts are the main body to solve disputes in any official way, except other minor alternative solutions. Modern law is known by its formal characteristics which is a desired feature. Courts and judges are also affected from this formalism in resolving disputes. This is a desired feature too. However, this formalism of law and courts, no matter it is desired or not, leads us to some unfavorable results. In this article, this affection of judges and courts will be presented in the context of George Ritzer’s book “McDonaldization of Society”. In addition, it will be argued that this process is avoidable when judges profession accounted ethically and when judges aim to see human and injustice in law.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Hakemsiz Makaleler |
Authors | |
Publication Date | January 31, 2015 |
Submission Date | November 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 1 Issue: 1 |