An Analyıs on Game Theory as a Culture Builder at Huizinga: “Squid Game”

Year 2023, , 73 - 95, 30.04.2023

Tuba Arslan , Semra Kotan

https://doi.org/10.18506/anemon.1134241

Abstract

Games that can shape societies and cultures are the purest physical and biological activity of human beings. Considering that the games transferred from generation to generation are a cultural bridge between the past and the future, the importance of the games that provide cultural transfer and are accepted as the most important work of the child clearly shows itself. The aim of this study is to examine the games that existed before the formation of culture in the cultural dimension and to reveal the connection with the culture in the "Squid Game" series. Based on this purpose, the question of what is game and culture was answered and the importance of game and culture in human life was evaluated within the framework of Huzinga's game theory. In the analysis part of the study, the traditional children's games in the Netflix series "Squid Game", which was the most sought-after production on the internet in 2021, were analyzed with content analysis in line with Huizinga's game theory. In addition to these, traditional children's games in the movie analyzed in the study were tried to be explained in detail by looking at their relationship with culture. In the conclusion part of the study, the functions of Huizinga's game theory and the forms of representation in the narrative were evaluated based on game theory.

Keywords

Game, Culture, Huizinga, Traditional children

Johan Huizinga’da Kültür Yapıcısı Olarak Oyun Kuramı Üzerine Bir İnceleme: “Squid Game”

Abstract

Toplumları ve kültürü şekillendirebilen oyunlar insanın en saf fiziksel ve biyolojik etkinlik alanıdır. Nesilden nesile çocuklara aktarılan oyunların, geçmiş ve gelecek arasında bir kültür köprüsü olduğu düşünüldüğünde kültürel aktarım sağlayan ve çocuğun en önemli işi olarak kabul edilen oyunların önemi açıkça kendini göstermektedir. Bu çalışmanın amacı insanların kültür oluşumundan da önce var olmuş oyunları kültürel boyutta incelemek ve kültürle bağlantısını “Squid Game” dizisi özelinde ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu amaçtan yola çıkarak oyun ve kültür nedir sorusuna cevap verilerek oyunun ve kültürün insan yaşamındaki önemi Huzinga’nın oyun kuramı çerçevesinde değerlendirilmiştir. Çalışmanın analiz kısmında 2021 yılında internette en çok aranan yapım olan Netflix dizisi “Squid Game”deki geleneksel çocuk oyunları Huizinga’nın oyun kuramı doğrultusunda içerik analizi ile çözümlenmiştir. Bunlara ek olarak, çalışmada analizi yapılan filimdeki geleneksel çocuk oyunları kültürle ilişkisine bakılarak detaylı bir biçimde açıklanmaya çalışılmıştır. Çalışmanın sonuç kısmında ise oyun kuramı esas alınarak Huizinga’nın oyun kuramının işlevleri ve anlatıdaki temsil biçimleri değerlendirilmiştir.

Keywords

Oyun, Kültür, Huizinga’nın oyun kuramı, Geleneksel çocuk oyunları

References

• And, M. (1979), “Çocuk Oyunlarımızın Kültürümüzdeki Yeri ve Önemi”, Ulusal Kültür-Üç Aylık Kültür Dergisi, Yıl:1, Sayı:4, Ankara, ss. 42-66.
• And, M. (2003). Oyun ve bügü Türk kültüründe oyun kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları
• AKIN, A.B., (2010). TÜRKLERDE ŞAMANİZM VE OYUN İLİŞKİSİ. Güzel sanatlar Enstitüsü dergisi Cilt 0, Sayı 25, 1
• Akyol, P. K., & Kutlu, M. M. (2020). Kör Keçi’den Körebe’ye oyun içinde oyun. Antropoloji, (39), 103-109.
• Bozabay, H. (2013). GEÇMİŞTEN GÜNÜMÜZE AŞIK OYUN. folklor/edebiyat dergisi, cilt:19, sayı:73, s:156
• Bozkurt, E. ve Sözer, M. A. (2018). Mendil Kapmaca Oyunu ile Sorumluluk Değerinin Öğretiminin Vignette Tekniği ile İncelenmesı. Turkish Studies, Volume 13/27, 299-325. Caillois, R. (1961). Man, Play, and Games (p. 208). Translated from the French by Meyer Barash (Champaign:University of Illinois Press, 2001), p. 58-59
• Çolak, F. (2009). Geleneksel Kayseri çocuk oyunları ve halkbilimsel incelemesi. Konya: Kömen Yayınları.
• Cengiz, S. (1998). Çocuk oyunlarının sınıflandırılması, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, 38(1-2), 287-300.
• Ergin, M. (1988). “Türkiye’nin Bugünkü Meseleleri”, 4. Baskı, İstanbul
• Gökşen,C ., (2014) OYUNLARIN ÇOCUKLARIN GELİŞİMİNE KATKILARI VE GAZİANTEP ÇOCUK OYUNLARI, A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Erzurum, s: 229-259
• Güvenç, Bozkurt (1976), “Değerler, Tutumlar ve Davranışlar”, Ruşen Keleş, Toplum Bilimlerde Araştırma ve Yöntem, Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları, Ankara.
• Huizinga,J. (1955) Homo Ludens: A Study of the Play Element in Culture. Boston: The Beacon Press. P. 3-5
• Huizinga, J. (1994). Homo Ludens, “Kültür Olgusu Olarak Oyunun Doğası ve Anlamı” (Çev. Mehmet Ali Kılıçbay). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 10-11.
• Huizinga, J. (2006). Homo Ludens Oyunun Toplumsal İşlevi Üzerine Bir Deneme. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N. ve Kök, M., 2007. Çocuğun Gelişim Sürecinde Eğitsel Bir Etkinlik Olarak Oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 324-342.
• Onur, B. & Güney, N. (2004). Türkiye’de Çocuk Oyunları: Araştırmalar, Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları No:12. S.131.
• Özhan, Mevlüt, (1997), Türkiye’de Çocuk Oyunları Kültürü, [y.y], 1. Baskı, Ankara.
• Sezan sezgin, (2016), “İnsan ve Oyun: Oyunların Dünü, Bugünü, Yarını”, Conference: International Congress of Educational Research, İstanbul, ss.8
• Schiller, J. F. (1965). İnsanın Estetik Eğitimi Üzerine Bir Dizi Mektup. (Çev. M. Özgü ) İstanbul: Milli Eğitim Basım evi.
• Schiller, F. (1985). On the Aesthetic Education of Man: In a Series of Letters. (E. M.Wilkinson & L. A. Willoughby, Eds.) (p. 572). Oxford: Clarendon Press (Orijinal yayın 1794 yılında basılmıştır)
• Shaidi, M. (2012). Culture within play and within culture. International Journal of Current Research, 4(10), 282- 286 . Sormaz, F. & Yüksel, H. (2012). Değişen çocukluk, oyun ve oyuncağın endüstrileşmesi ve tüketim kültürü. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3), 985-1008.
• Vatandaş, S. (2020). Oyun ve oyuncak: teknolojik ve toplumsal dönüşüm sürecinde oyun ve oyuncağın anlamsal ve işlevsel değişimi. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 11 (28), s. 913-930.
• Whitebread, D. & Basilio, M. (2013). Play, culture and creativity. Cultures of Creativity. Billund, Denmark: The LEGO Foundation. 76-82.
• Yenğin, D. (2010). Dijital oyunlarda şiddet kavramı: yeni şiddet. Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul s.106-108