Development Agencies in Turkey: Evaluation of EADA from the Perspective of the Members of the Development Board

Year 2020, Volume: 8 Issue: İktisadi ve İdari Bilimler, 221 - 232, 18.12.2020

Bayram Coşkun , Vedat Almalı

https://doi.org/10.18506/anemon.803172

Cited By: 1

Abstract

Development agencies in Turkey were founded as a new kind of public organizations in the 2000s in order to contribute to local development, and these agencies have been formed as an extension of the new development policy. In this study, the progress of development agencies in the world, the concept of region and regional development are discussed in general. Then, the structure of development agencies and progress in Turkey developments occurring after about Presidential System of Government agencies was introduced. Followed by, with a quantitative field study, primary data regarding the perspectives of the members of the development board of the Eastern Anatolia Development Agency (EADA) are presented and evaluated.

Keywords

EADA, Development Agencies, Regional Development

Türkiye’de Kalkınma Ajansları: DAKA’nın Kalkınma Kurulu Üyeleri Perspektifinden Değerlendirilmesi

Abstract

Türkiye’de kalkınma ajansları 2000’li yıllarda yeni tür kamu teşkilatları olarak, bölgesel/yerel kalkınmaya katkı sağlamak amacıyla ve yeni kalkınma politikasının uzantısı olarak oluşturulmuşlardır. Bu çalışmada Dünya’da kalkınma ajanslarının gelişimi, bölge kavramı ve bölgesel kalkınma genel olarak ele alındıktan sonra, Türkiye’deki kalkınma ajanslarının yapısı ve kalkınma ajansları hakkında Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi sonrasında meydana gelen gelişmeler tanıtılmaktadır. Bunu takiben, yapılan bir alan araştırması ile Doğu Anadolu Kalkınma Ajansı (DAKA)’nın kalkınma kurulu üyelerinin bakış açılarına ilişkin temel veriler ortaya konmakta ve değerlendirilmektedir.

Keywords

DAKA, Kalkınma Ajansı, Bölgesel Kalkınma

References

• Almalı, V. (2016). Türkiye’de kalkınma ajansları Doğu Anadolu Kalkınma ajansı örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Altunç, Ö. F. ve Almalı, V. (2016). Fakirlik Kısır Döngüsünün Kırılmasında Kalkınma Ajanslarının Rolü: DAKA Örneği. Muş: ÜNİDAP Uluslararası Bölgesel Kalkınma Konferansı. 634-645.
• Atak, A. (2011). Bölgesel Kalkınma ve Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Ajansları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Galatasaray Üniversitesi SBE.
• Bozkurt, Ö., Ergun, T. ve Sezen, S. (2008). Kamu Yönetimi Sözlüğü, Bölge. Ankara: TODAİE.
• Can, E. (2011). Bölgesel Kalkınmada Kalkınma Ajanslarının Rolü İzmir Kalkınma Ajansı Örneği. İzmir: Altın Nokta Yayınevi.
• Cohen, L., Lawrence, M. ve Morrison, K. (2005). Research Methods in Education. New York: Routledge Falmer.
• DAKA (t.y.). TRB2 Bölgesi 2014-2023 Bölge Planı, https://www.daka.org.tr/panel/files/files/yayinlar/trb2_2014_2023_bp.pdf, (e. t. 27.08.2020).
• DDK (2014). Türkiye’nin Kalkınma Ajansları Uygulamasının Değerlendirilmesi T.C. Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu Araştırma ve İnceleme Raporu, Ankara: DDK.
• De Kruijf, H.A. ve Van Vuuren, D.P. (1998). Following Sustainable Development İn Relation to The North-South Dialogue: Ecosystem Health and Sustainability Indicators. Ecotoxicology and Environmental Safety. (40): 4-14.
• Deviren, V. N. ve Yıldız, O. (2014). Bölgesel Kalkınma Teorileri ve Yeni Bölgeselcilik Yaklaşımının Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Politikalarına Etkileri. Akademik Bakış Dergisi. (44): 1-35(Erişim Tarihi: 10.12.15).http://www.akademikbakis.org.
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT) (2000). 8. Beş Yıllık Kalkınma Planı, Bölgesel Kalkınma Özel İhtisas Raporu. Ankara: DPT: 2502 – ÖİK: 523.
• Doğu Anadolu Kalkınma Ajansı (DAKA) (2019).2019 Yılı Çalışma Raporu, https://www.daka.org.tr/ dokumanlar/ 64, Erişim:25.08.2020
• Dura, Y. C. (2007). Dünya Uygulamaları Bağlamında Kalkınma Ajanslarının Yapısal Analizi. Türk İdare Dergisi.(455): 141-171
• Dünya Çevre ve Kalkınma Komisyonu (DÇKK) (1991), Ortak Geleceğimiz. B. Çorakçı (çev.) 3. baskı, TÇSV Yayını, Ankara.
• Fidan, M. E. ve Cinit, H. (2014). Muhasebe Meslek Mensuplarının Eğitim Düzeyleri ile Muhasebe Standartlarına Yönelik Algıları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma: Marmara Bölgesi Örneği. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 16 (26): 72-85.
• Halkier, H. (2006). Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Çok Düzlemli Yönetişim: Avrupa Perspektifi. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu. 7-8 Eylül, ODTÜ Mimarlık Amfisi.
• Hughes, J. (1998). The Role of Development Agencies in Regional Policy: An Academic and Practitioner Approach. Urban Studies, 35(4): 615-626
• SEGE-2017 (2019), İllerin ve Bölgelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması, Ankara: Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü Yayını Sayı: 3. ISBN: 978-605-7679-02-4
• Kalkınma Ajansları 2012 Yılı Genel Faaliyet Raporu (2013). Ankara: Kalkınma Bakanlığı Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü.
• Kalkınma Ajansları 2018 Yılı Genel Faaliyet Raporu (t. y). Ankara: T.C. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü.
• Kalkınma Ajansları 2019 Yılı Genel Faaliyet Raporu (t. y.). Ankara: T.C. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü.
• Keleş, R. (2011). Yerinden Yönetim ve Siyaset. İstanbul: Cem Yayınevi.
• Koçberber, S. (2006). Kalkınma Ajansları ve Sayıştay Denetimi. Sayıştay Dergisi. (61): 37-55.
• Myrdal, G. (1974). What is development?.Journal of Economic Issues, 8(4), 729-736.
• OECD, (2009). Organising for local development: The Role of Local Development Agencies. Summary Report. 26-27 November, Working Document, CFE/LEED. (Erişim Tarihi: 10.11.15). www.oecd.org/dataoecd/54/41/44682618.pdf?contentId=446.
• Özen, P. (2005). Bölge Kalkınma Ajansları. TEPAV Yayınları. Ankara.
• Özen, P. A ve Özmen Y. (2010).“Öğrenen Bölgeler” Perspektifinde AB Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Gelişimi, Mevcut Durumu ve Türkiye’nin Alacağı Dersler”, B. Akgül ve N. Uzay (Ed.), Kalkınma Ajansları Üzerine Seçme Yazılar, içinde (221-270), Bursa, Ekin Basım Yayım Dağıtım.
• Özmen, F. (2008). “AB Sürecinde Türkiye Kalkınma Ajanslarının Karşılaşabilecekleri Temel Sorunlar” Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 13(3), 327-340.
• Sayıştay (2019). 2018 Yılı Kalkınma Ajansları Genel Denetim Raporu, T. C. Sayıştay Başkanlığı, Ankara.
• Sen, A. (2000). Development as Freedom. Publıshed by Alfred A. Knopf. New York.
• Sevinç, H. (2011). Bölgesel Kalkınma Sorunsalı: Türkiye’de Uygulanan Bölgesel Kalkınma Politikaları. ÇOMÜ Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi. 6(2): 35-54.
• Slim, H. (1995). What is development? Development in Practice, 5(2), 143-148.
• Tavşancıl, E. (2010), Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Nobel Akademi. Ankara.
• Turan, M. (2005). Bölgesel Kalkınma Programları. Bölgesel Kalkınma Ajansları Nedir, Ne Değildir? (Der. Menaf Turan). Ankara: Paragraf Yayınevi.
• Tüylüoğlu, Ş. ve Çeştepe, H. (2004). Kalkınma Teorilerinin Temelleri ve Gelişimi. Kalkınma Ekonomisi: Seçme Konular. (Der. Sami Taban ve Muhsin Kar). Bursa: Ekin Kitabevi.
• Worldbank.org,http://info.worldbank.org/etools/docs/library/166856/UCMP/UCMP/7_leda.html. (Erişim Tarihi:08.07.2015).
• World Commission on Environment and Development (WCED) (1987). http://www.un-documents.net/wced-ocf.htm. (Erişim Tarihi: 07.12.2015)
• Yamen, M. (2009). Türkiye’de Bölgesel Kalkınma. http://www.slideshare.net/bilimalim/trkiyede-blgesel-kalkinma. (Erişim Tarihi: 26.08.2020)