Pek çok ülke kalkınma süreçlerine katkıda bulunmak ve diasporaları ile politik ve kültürel bağları korumak için diaspora politikaları geliştirmektedir. Eski Yugoslavya’nın yedi bağımsız devleti olan Bosna ve Hersek, Hırvatistan, Kosova, Karadağ, Kuzey Makedonya, Sırbistan ve Slovenya diaspora politikaları geliştirmiştir. Nüfus ve GSYİH karşılaştırıldığında, yurtdışında yaşayan vatandaşları ve bu ülkelere gönderilen işçi dövizleri oransal olarak geniştir, bu yüzden diaspora politikaları bu ülkeler için önemlidir. Bu makale, yedi Balkan devletinde diasporaya anavatandaki seçimlerde oy kullanma hakkı veren yurtdışında oy kullanma politikalarını diaspora politikaları bakış açısıyla incelemeyi amaçlamaktadır. Bu makale, incelenen tüm ülkelerde diasporanın potansiyelinin anlaşıldığı ve benzerlikler olduğu, ancak diasporanın oy kullanmasında farklı aşamalarda olduklarını göstermektedir. Ülkeler yurtdışında oy kullanmaya izin vermelerine rağmen diaspora oyları çok sınırlıdır. Sonuçlar diasporanın haklarının yasal olarak genişletilmesinin yeterli olmadığını ve güçlüklerle başa çıkmak için yeni yöntemler geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir. Bu ülkeler kalkınmaları için diaspora politikaları yoluyla bir kaldıraç bulmak istiyorlarsa, diasporanın anavatandaki seçimlere ilgisini artırmak için yeni bakış açıları geliştirebilir ve toprağa bağlı olmayan veya ikametgah dışı vatandaşlık biçimlerini düşünebilirler.
Many countries are improving diaspora engagement policies to contribute to development processes and maintain ties with their diasporas politically and culturally. The seven independent Balkan states of former Yugoslavia, which are Bosnia and Herzegovina, Croatia, Kosovo, Montenegro, North Macedonia, Serbia, and Slovenia, have improved diaspora engagement policies. When compared to their population and GDP, the number of citizens living abroad and remittances received by these countries are proportionally large, so diaspora engagement policies are significant for these countries. This paper aims to examine external voting policies which entitle the diaspora right to vote in the homeland in the seven Balkan states through the lens of diaspora engagement policies. This paper concluded that all the examined countries recognize the potential of their diasporas and have similarities, but they are at different stages of diaspora voting. Although the countries allow external voting, the diaspora’s voting turnout is very limited. Results show that extending the right of diaspora is legally not enough, and new methods need to be improved to cope with challenges. These countries may create a new perspective to increase diaspora’s interest in the homeland elections and consider an extraterritorial and non-residential form of citizenship if they wish to find leverage through diaspora engagement policies for their development.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 25, 2021 |
Acceptance Date | November 1, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 9 Issue: 6 |
Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.