Effects of Inoculation with Rhizobium on Dry Matter and Seed Yields of Common Vetch Vicia sativa L. under Ankara and Samsun Conditions and Stability Analysis

Year 2005, Volume: 11 Issue: 03, 263 - 269, 01.08.2005

Sabahattin Albayrak Cafer Sırrı Sevimay

https://doi.org/10.1501/Tarimbil_0000000587

Cited By: 2

Abstract

The effects of inoculation with Rhizobium on dry matter and seed yield and yield stability of common vetch Vicia sativa L. were evaluated under Ankara and Samsun conditions in the 2001-2003 growing seasons. Common vetch cultivars Kubilay, Ürem, Kara Elçi, Uludağ, Emir, Çubuk, Nilüfer and Rhizobium leguminasorum were used as materials. The experiment was established as a split block design with 3 replications in both locations. As average of two years, The highest dry matter yield was obtained from inoculated cultivar Kara Elçi in both Ankara and Samsun conditions. While the highest seed yield was determined from inoculated cultivar Çubuk in Ankara conditions, from inoculated cultivar Emir in Samsun conditions. Results of stability analysis, it was found that Kubilay the most stable cultivar in both dry matter and seed yield

Keywords

Common vetch, rhizobium inoculation, dry matter yield, seed yield, stability analysis

Ankara ve Samsun Koşullarında Bakteri Aşılamasının Yaygın Fiğ Vicia sativa L. Çeşitlerinin Kuru Ot ve Tohum Verimleri Üzerine Etkileri ve Stabilite Analizi

Abstract

Bu çalışma bakteri aşılamasının yaygın fiğin kuru ot ve tohum verimine etkisini belirlemek ve kuru ot ve tohum verimi bakımından en stabil çeşidi tespit etmek amacıyla 2001 ve 2003 yılları arasında Samsun ve Ankara koşullarında yürütülmüştür. Kubilay, Ürem, Kara Elçi, Uludağ, Emir, Çubuk, Nilüfer yaygın fiğ çeşitleri ve Rhizobium leguminasorum materyal olarak kullanılmıştır. Denemeler her iki lokasyonda da bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. İki yılın ortalaması olarak, her iki lokasyonda da en yüksek kuru ot verimi bakteri aşılaması yapılan Kara Elçi çeşidinden elde edilmiştir. En yüksek tohum verimi ise Ankara koşullarında bakteri aşılaması yapılan Çubuk çeşidinde, Samsun koşullarında ise bakteri aşılaması yapılan Emir çeşidinde belirlenmiştir. Stabilite analizi sonuçlarına göre kuru ot ve tohum verimi bakımından Kubilay en stabil çeşit olarak bulunmuştur

Keywords

Yaygın fiğ, rhizobium aşılaması, kuru ot verimi, tohum verimi, stabilite analizi

References

• Anlarsal, A. E., C. Yücel ve D. Özveren. 1999. Bazı adi fiğ hatlarının Çukurova koşullarında adaptasyonu üzerine araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi. 86-92, Adana.
• Anonim 2005. Food Agricultural Organization Year Book.
• Anonim 2004a. Tarım İstatistikleri Özeti. T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü, Ankara.
• Anonim 2004b. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı. Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Müd. Çeşit Tescil Raporları, Ankara.
• Avcıoğlu, R., H. Soya, H. Geren, G. Demircioğlu ve A. Salman. 1999. Bazı değerli yem bitkilerinin verim ve kalitesi üzerine hasat zamanlarının belirlenmesi üzerine araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi. 3: 29-34, Adana.
• Aydın, İ. ve Z. Acar. 1995. Yalnız ve tek yıllık buğdaygillerle karışık olarak ekilen adi fiğin kuru ot ve ham protein verimi üzerine bakteri aşılamasının etkileri. Tr. J. Agriculture and Forestry, 19: 67-71.
• Başbağ, M., C. Peker ve İ. Gül. 1999. Diyarbakır sulu koşullarında farklı sıra aralığı ve tohum miktarının yaygın fiğin tohum verimi ve bazı verim ögeleri üzerine etkilerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi. 3: 218-222, Adana. Arkansas, Division of Agriculture, Cooperative Extension Service 2301 South University Avenue, Little Rock, Arkansas 72204. USA.
• Eberhart, S. A. and W. A. Russell. 1966. Stability parameters for comparing varieties. Crop Sci: 6:36-40.
• Finlay, K. W. and G. N. Wilkinson. 1963. The analysis of adaptation in plant-breeding programme. Aust. J. Agric. Res. 14: 742-754.
• Francis, T. R. and L. W. Kannenberg. 1978. Yield stability studies in short season maize. Can. J.Plant Sci.58:1029-1034.
• Gökkuş, A., A. Bakoğlu ve A. Koç. 1996. Erzurum sulu koşullarında bazı fiğ hat ve çeşitlerinin adaptasyonu üzerine bir araştırma. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yembitkileri Kongresi. 674-678, Erzurum.
• Karadağ, Y. 2004. Forage yields, seed yields and botanical compositions of some legume-barley mixtures under rainfed condition in semi-arid regions of Turkey. Asian Journal of Plant Sciences 3 (3): 295-299.
• Kılıç, H., T. Yağbasanlar ve Z. Türk. 2003. Makarnalık buğdayda bazı tarımsal özelliklerin genotipxçevre interaksiyonu, kalıtım derecesi tahminleri ile stabilite analizleri. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi. Bildiriler: 52-57. Diyarbakır.
• Kendir, H. 1999, Determination of some yield components of winter vetch species (Vicia spp.) which is grown in Ankara conditions. Tarım Bilimleri Dergisi 5: 85-91.
• Mermer, A., M. Avcı, L. Tahtacıoğlu ve H. Şeker. 1996. Erzurum koşullarında bazı adi fiğ çeşitlerinin kuru ot ve tohum verimlerinin belirlenmesi. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yembitkileri Kongresi. Bildiriler: 668-673. Erzurum.
• Moneim, A. A. E., M. A. Khair and P. S. Cocks. 1990. Growth analysis, herbage and seed yield of certain forage legume species under rainfed conditions. J. Agron. Crop Sci., 164: 34-41.
• Orak, A. and İ. Nizam. 2004. Agronomic and morphological characters of some common vetch (Vicia sativa L.) genotypes under Trakya Region conditions. Journal of Agronomy 3 (2): 72-75.
• Önder, M. and A. Akcin. 1991. A study on the relationship between protein, oil and grain yields, and yield components of soybean plant grown under ecological conditions of Çumra, and supplied with nodulating bacteria and various levels of nitrogen. Doğa- Tr. J. Agriculture and Forestry 15: 765-776.
• SAS Institute, 1998. INC SAS/STAT users’ guide release 7.0, Cary, NC, USA.
• Tan, M. ve Y. Serin. 1995. Erzurum sulu koşullarında bakteri aşılması ve değişik azotlu gübre dozlarının adi fiğin kuru ot, tohum, kes ve ham protein verimi, ham protein oranı ve nodül sayısı üzerine etkileri. Turkish Journal of Agriculture and Forestry 19(2): 137-144.
• Teich, A. H. 1983. Genotype-environment interaction variances in yield of winter wheat. Cereal Research Communication 11: 15-20.
• Tekeli, A. S. ve E. Ateş. 2002. Adi fiğ ve İran üçgülü hatlarında bazı verim ögelerinin varyasyonu ve kalıtımı. II. Tohum verimi. Trakya Üniv. Bilimsel Araştırmalar Dergisi 3 (1): 77- 84.
• Tosun, F. 1974. Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri Kültürü. Atatürk Üniv. Yay.No.242. Ziraat Fak. Yay. No.123. Erzurum.