The use of the recitation of the Qur'an is a reality in judgment of the Qur’an. In this regard, there is a close connection between the science of recitation and the interpretations of the judgments. However, recitations are considered as procedural/phonetic readings. These are the recitations that are not strong in terms of meaning and the vecihs, the vocalization of which is controversial. On the other hand, the fershi qiraat and the recitations classified as shaz, which exist among those within the recitation, are the interpretations of judgment that play an active role in considering the interpretations and rules of the verses. In this field, the Andalusian-born Ebû Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Ebî Bekr b. Ferh al-Qurtubî (d. 671/1273) also has a special importance for penned recitations. In the mudimah of his work, the ones suitable for the qiraat have been considered in detail, and there has been a place for the recitations thought for fiqh. Kurtubî preferred the seventh system of Ebû Bekr Ahmed b. Mûsâ b. el-Abbâs b. Mücâhid et-Temîmî (ö. 324/936), in which he used the differences of recitation in his tafsir. This is an examination of the subjects of the seventh system, mütevâtir qiraat, which Qurtubî included in his commentary, and the interpretations and influences of the verses outside this system.
Kıraat farklılıkları, Kur’ân ahkâmının anlaşılması noktasında fonksiyonel olarak kullanılmaktadır. Bu münasebetle kıraat ilmi ile ahkâm tefsirleri arasında sıkı bir ilişki vardır. Ancak kıraat ilmi içerisinde değerlendirilen usul/fonetik okumalar (med, imâle, teshîl, gunne, ihfâ vb.) lafzın telaffuzuna yönelik lehçe farklılıkları içerdiğinden, âyetlerdeki ahkâmın yorumunda belirleyici role sahip değillerdir. Hareke ve harflerin seslendirilişi hususunda ihtilaf edilen bu kıraat vecihlerinin manaya tesiri bulunmamaktadır. Diğer yandan kıraat geleneği içerisinde var olan ferşî okuma ve şâz olarak nitelendirilen kıraatler ise âyetlerin ahkâmının değişiminde etkin bir rol oynadığından ahkâm tefsirlerinde sıklıkla kullanılmışlardır. Bu alanda el-Câmiʿ li-ahkâmi’l-Kurʾân adlı eseriyle otorite kabul edilen Endülüs doğumlu Ebû Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Ebî Bekr b. Ferh el-Kurtubî (ö. 671/1273) de tefsirini kaleme alırken kıraatlere özel bir önem vermiştir. Eserinin mukaddimesinde okuyucuya konuyla alakalı detaylı mâlûmat aktarmış, fıkhî hükümlerin izahında kıraat farklılıklarına yer vermiş ve kıraatlerden müstağni kal(a)mamıştır. Kurtubî, tefsirinde kıraat farklılıklarını kullanırken sahih okuyuşlar kapsamında Ebû Bekr Ahmed b. Mûsâ b. el-Abbâs b. Mücâhid et-Temîmî’nin (ö. 324/936) yedili sistemini tercih etmiş hatta bu yedi içerisinde var olan kıraatleri mütevâtir olarak kabul etmiştir. Bunlar dışında kalan okumaları ise şâz olarak değerlendirmiştir. Bu makalede Kurtubî’nin tefsirinde yer verdiği bu yedili sistem içerisindeki mütevâtir/sahih kıraat farklılıkları ve bu sistemin dışında kalan şâz okuyuşların ahkâm âyetlerinin yorumuna etkisi ele alınacaktır. Ayrıca Kurtubî’nin ilgili konuya yönelik yaklaşımı değerlendirilecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 17, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 5 Issue: 1 |