Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Teknik ve Mekânsal Düzenleme

Yıl 2022, , 21 - 39, 10.06.2022

Nida Bayındır

https://doi.org/10.55150/apjec.994876

Cited By: 2

Öz

Eğitim, artık çevrimiçi olarak da yürütülebilmektedir. Böyle bir durumda eğitim ortamı yüz yüze öğretime en yakın olabilecek şekilde çevrimiçi olarak düzenlenmektedir. Bu durumda öğrenme ve öğretme sürecinin önemli bir faktörü olan eğitim ortamı ve çevresel faktörlere yönelik değişkenler ön plana çıkmaktadır. Araştırmanın amacı, sınıf öğretmenlerinin, öğrenci boyutundan, çevrimiçi öğrenme ortamına ilişin teknik ve mekânsal özellikler hakkındaki görüşlerini belirlemektir. Araştırma, 2019-2020 akademik yılı bahar döneminde Eğitim Fakültesi Sınıf Eğitimi bilim dalında lisansüstü eğitim gören ve aynı zamanda uzaktan eğitim veren 8 sınıf öğretmeni ile yürütülmüştür. Araştırma, çevrimiçi öğretim yapan sınıf öğretmenlerinin öğrencilerin öğrenme ortamına ilişkin görüşlerinin, öğrenci boyutunda, belirlenmesi ve iyileştirilmesi açısından önemlidir. Araştırma, araştırmacı tarafından hazırlanmış yarı yapılandırılmış görüşme formu ile çevrimiçi öğrenme mekânı ve teknik düzenlemenin nasıl olması gerektiğine ilişkin soruların betimlendiği bir araştırmadır. Verilerin içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucuna göre; çevrimiçi derslerde öğrencinin dikkatini dağıtmayacak, rahat edeceği, ders araç gereç ve kaynaklara kolay ulaşabileceği kendine özgü bir odanın olması, teknik araçların ise iletişim sorunları yaratmayacak şekilde donanımlara sahip olması gerektiği belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; kişiye özel tasarlanmış pedagojik destekli öğrenme ortamlarının örneklenmesi, teknolojik araç ve gereçlerin etkili bir akademik etkileşim için minimum özelliklerinin belirlenmesi, ihtiyaç duyan öğrencilere teknik ve maddi destek sağlanması ve kurum destekli idealize edilmiş bağlantı odalarının yaygınlaştırılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

ihtiyaçlar, dijital eğitim ortamı, fiziksel mekan

Style And Spatial Reorganization In Online Learning Environments

Öz

Education is conducted online in cases of necessity. In such a case, the educational environment is organized online in such a way that it can be closest to face-to-face teaching. Thus, the variables related to the educational environment and environmental factors, which are important factor in the learning and teaching process, come to the fore. The research covers technical and spatial features in the online learning environment. The research consists of 8 primary school teachers who pursue postgraduate degree in the classroom education department during the spring term of 2019-2020 academic year and give courses through distance education means. The study is of importance for identifying and improving the views of primary school teachers giving online instruction regarding the technical and spatial environment in the learning settings. In this study, questions about how the online learning space and technical materials should be were described through a semi-structured interview form prepared by the researcher. Descriptive statistics were used in the analysis of the data. According to the results of the present study, it was determined that the students should have a room of their own in online lessons that would not distract the student, be comfortable, and could easily access course materials and resources, and technical tools should be equipped in a way that would not cause communication problems. In addition, it is recommended to sample personally designed pedagogically supported learning environments, determine the minimum characteristics of technological tools and materials for effective academic interaction and share them with education stakeholders.

Anahtar Kelimeler

ergonomics, Requirements, digital education environments

Kaynakça

• Alhan, S, S, (2020). Harmanlanmış Öğrenme Ortamına Yönelik Fen Bilimleri Öğretmen Adaylarının Görüşleri, Erzincan Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 397-414.
• Arslan, Y, Şumuer, E, (2020). Covıd-19 Döneminde Sanal Sınıflarda Öğretmenlerin Karşılaştıkları Sınıf Yönetimi Sorunları, Milli Eğitim, 49(1), 201-230.
• Aytaçlı, B, (2012). Durum Çalışmasına Ayrıntılı Bir Bakış, Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (1), 1-9.
• Baz, Ç, F, Ve Tetik, E, (2017). Uyarlanabilir Çevrimiçi Öğrenme Ortamı Kullanan Öğrencilerin Ortam Kullanımına İlişkin Görüşleri, Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 20-28
• Bilgiç, E, D, Ve Surur, S, A, (2016). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Uygulanan Eğitim Sistemlerinin Mekân Biçimlenişine Etkisi Ve Reggio Emilia Eğitim Sisteminin Mekân Tasarımı Üzerine Denemeler, MEGARON, 11(1), 162-176.
• Can, E. (2020). Sanal Sınıf Yönetimi: İlkeler, Uygulamalar Ve Öneriler. Açıköğretim Uygulamaları Ve Araştırmaları Dergisi (Auad), 6(4), 251-295
• Çakır, S, H, (2015). Eğitimde Teknoloji Kullanım Yöntemlerinin Verimli Öğrenme Sürecine Etkileri, Eğitim Ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 56-63.
• Demirören, S, (2014). Başarım Ölçütlü Uyarlanabilir Öğrenmenin Etkililiğinin Ve Verimliliğinin Değerlendirilmesi, Eğitim Bilimleri Ve Uygulama, 13 (25), 47-64
• Erden, K, M, Ve Pehlivan, U, E, (2020). Eğitimde Teknoloji Kullanımının Bugünü Ve Geleceğine İlişkin Öğretmen Adaylarının Düşüncelerinin İncelenmesi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(1),109-126.
• Ergül, H, (2006). Çevrimiçi Eğitimde Akademik Başarıyı Etkileyen Güdülenme Yapıları, TOJET, 5(1), 124-128.
• Güneş, E, Ve Yalın, H, İ, (2017). Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Öğrencilerin Düşünme Stillerine Göre Düzenlenmiş Farklı Etkileşim Tasarımlarının Akademik Başarı Ve Güdülenmeye Etkisi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(39), 275-299.
• Gündüz, A., Aydemir, M. Ve Karaman, S. (2018). Eş-Zamanlı Sanal Sınıf Ortamındaki Uzaktan Eğitim Öğrencilerinin Sosyal Bulunuşluk Düzeylerinin Demografik Değişkenler Açısından İncelenmesi. Sakarya University Journal Of Education, 8(2), 83-95
• Güyer, T, Ve Çebi, A, (2015). Türkiye’deki Uyarlanabilir Eğitsel Hiper Ortam Çalışmalarına Yönelik İçerik Analizi, Eğitim Ve Bilim, 40(178), 61-83.
• Horzum, B, M, Kaymak, D, Z, Güngör, C, Ö, (2017). Çevrimiçi Öğrenmede Öğrenci Engelleri Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması, AUAD, 3(2), 61-84.
• Ilgaz, H, Ve Aşkar, P, (2009). Harmanlanmış Öğrenme Ortamına Yönelik Fen Bilimleri Öğretmen Adaylarının Görüşleri, Turkish Journal Of Computer And Mathematics Education, 1(1), 27-34.
• Kalelioğlu, F, Atan, A, Çetin, Ç, (2016). Sanal Sınıf Ortamında Eğitmen Ve Öğrenen Deneyimleri, Mersin Ünversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 555-568.
• Karaçalı, A, (2006).Sınıf Yönetimini Etkileyen Fiziksel Değişkenlerin Değerlendirilmesi, Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 145-155.
• Kaya, B, (2017). Sınıf Öğretmenlerinin Eğitimde Teknoloji Kullanımına İlişkin Tutum Düzeyi İle Mesleğe Yönelik Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Ahievran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırşehir
• Korkmaz, Ö, Çakır, R, Ve Tan, S, S, (2015). , Sayı 3, Aralık 2015, Sayfa 219-241 Öğrencilerin E-Öğrenmeye Hazır Bulunuşluk Ve Memnuniyet Düzeylerinin Akademik Başarıya Etkisi, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 219-241.
• Özarslan, Y, (2013). Genişletilmiş Gerçeklik İle Zenginleştirilmiş Öğrenme Materyallerinin Öğrenen Başarısı Ve Memnuniyeti Üzerindeki Etkisi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir.
• Polat, H, Ve Ünişen, A, (2016). Okulun Mekânsal Anlamı, Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(2), 65-84.
• Sarıdaş, G, Ve Deniz, L, (2018). Çevrimiçi Öğrenme Topluluklarının Öğretmenlerin Mesleki Gelişimine Etkisine Yönelik Öğretmen Görüşleri, Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(1), 11-41.
• Somyürek, S, (2009). Uyarlanabilir Öğrenme Ortamları: Eğitsel Hiper Ortam Tasarımında Yeni Bir Paradigma, Bilişim Teknolojileri Dergisi, 1(1), 29-38.
• Şahin, M, Ve Kışla, T, (2013). Kişiselleştirilebilir Öğrenme Ortamları: Literatür İncelemesi, Eğitim Ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 81-91.
• Şensoy, A, S, Ve Sağsöz, A, (2015). Öğrenci Başarısının Sınıfların Fiziksel Koşulları İle İlişkisi, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) Cilt 16, Sayı 3, Aralık 2015, Sayfa 87-104
• Şimşek, N, (1995). Eğitsel Fizik Mekân Kullanımında Verim Ve Etkililiğin Sağlanması, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 28(2), 329-347.
• Tuncer, M, Ve Taşpınar, M, (2008). Sanal Ortamda Eğitim Öğretimin Geleceği Ve Olası Sorunlar, Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 125-144.
• Yavuzalp, N, Ve Özdemir, Y, (2017). Çevrimiçi Ve Yüz-Yüze Öğrenme Ortamlarındaki Öz-Düzenleme Stratejileri Ölçeklerinin Karşılaştırılması, 5th International Instructional Technologies & Teacher Education Symposium, 11-13 Ekim, İzmir, 174-181.
• Bülbül, H, A, Tuğtekin, U, İlic, U, Kuzu, A, Odabaşı, F, H, (2016). Çevrimiçi Ortamlarda Araştırma Toplulukları: Öğretim Üyeleri İçin Bir Yol Haritası, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(2), 171-190.
• Yıldız, E, (2020). Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Uzaktan Eğitim Öğrencilerinin Topluluk Hissine Etki Eden Faktörlerin İncelenmesi, ENAD, 8(1), 180-205.
• Yılmazsoy, B, Özdinç, F, Ve Kahraman, M, (2018). Sanal Sınıf Ortamındaki Sınıf Yönetimine Yönelik Öğrenci Görüşlerinin İncelenmesi, Trakya Eğitim Dergisi, 8(3), 513-525.