Ortaöğretim Öğrencilerinin Fiziksel Aktiviteye Katılım Motivasyonları ve Sürekli Umut Düzeylerinin İncelenmesi

Year 2020, Volume: 3 Issue: 1, 202 - 218, 28.06.2020

Mehmet Ulukan

https://doi.org/10.38021/asbid.752630

Cited By: 2

Abstract

Araştırmanın amacı, ortaöğretimde farklı okullarda öğrenim gören öğrencilerin, fiziksel aktiviteye katılım motivasyonları ile sürekli umut düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma grubu ortaöğretimin farklı okullarında öğrenim gören 262 kız, 238 erkek olmak üzere toplam 500 öğrenciden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak Demir ve Cicioğlu (2018)’nun geliştirdiği, Fiziksel Aktiviteye Katılım Motivasyonu Ölçeği ile Synder ve ark. (1991), tarafından geliştirilmiş olan, Akman ve Korkut (1993) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Sürekli Umut Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin normal dağılım göstermesi sebebiyle parametrik testler uygulanmıştır. Anlamlılık düzeyi .05 olarak belirlenmiştir. Araştırmanın bulgularına göre; öğrencilerin sürekli umut düzeyleri ile cinsiyet arasında kız öğrencilerin lehine anlamlı farklılıklar görülürken, fiziksel aktiviteye katılım motivasyonları ile cinsiyet arasında erkek öğrencilerin lehine anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Spor yapan ve yapmayan öğrencilerin fiziksel aktiviteye katılım motivasyonları ve sürekli umut düzeyleri incelendiğinde spor yapan öğrencilerin fiziksel aktiviteye katılım motivasyonları spor yapmayanlara oranla daha yüksek olduğu görülürken, spor yapmayanların spor yapanlara göre sürekli umut düzeylerinin daha yüksek olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin farklı okullarda öğrenim görmelerinin fiziksel aktiviteye katılım ve sürekli umut düzeylerinin okuduğu okula göre farklılaşma olmadığı görülmüştür. Öğrencilerin gün içerisinde internet kullanımı süreleri arttıkça sürekli umut düzeylerinin azaldığı tespit edilmiştir. Ayrıca günde 2 saatten daha az sürede internet kullanan öğrencilerin fiziksel aktiviteye katılım düzeylerinin yüksek olduğu görülmüştür. Sonuç olarak; lise öğrencilerinin fiziksel aktiviteye katılım düzeyleri ile sürekli umut düzeyleri arasında pozitif yönde orta düzeyde ilişki olduğu görülmüştür. Bu sonuç öğrencilerin fiziksel aktiviteye katılım düzeylerinin artması durumunda sürekli umut düzeylerinin de artacağı anlamına gelmektedir.

Keywords

fiziksel aktivite, umut, sürekli umut, eğitim

References

• Akman, Y. ve Korkut, F. (1993). Umut ölçeği üzerine bir çalışma. H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 9, 193-202. Atik, G. ve Kemer, G. (2009). Çocuklarda umut ölçeğinin psikometrik özellikleri: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. İlköğretim Online, 8(2), 379-390. Bouchard, C., Blair, S. N. And Haskell, W. (Eds.). (2012). Physical activity and health. Champaign IL: Human Kinetics, 12. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Academy Publications, 177. Dehghan M, Akhtar-Danesh, N, Merchant AT. (2005). Child hood obesity, prevalence and prevention. Nutrition Journal, 4, 24-32. Demir, G. T., Cicioğlu, H. İ. (2018). Motivation Scale for Participation in Physical Activity (MSPPA): A study of validity and reliability Fiziksel Aktiviteye Katılım Motivasyonu Ölçeği (FAKMÖ): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of Human Sciences, 15(4), 2479-2492. Dünya Sağlık Örgütü.(2002). Reducing risks, promoting healthy life, 61. Edwards, S. D., Ngcobo H. S. B., Edwards D. J. ve Palavar K. (2005). Exploring the relationship between physical activity, psychological well-being and physical self-perception in different exercise groups. South African Journal for Research in Sport, Physical Education and Recreation. 27(1):75-90. Erkal, M. E. (1982). Sosyolojik açıdan spor. Filiz Kitap Evi, İstanbul. Erş, S. (2017). Psikoloji’de Umut. Erişim adresi: http://www.dusunuyorumdergisi.com/psikolojide-umut/ Erişim tarihi: (2020, 10 Haziran) Frank, J. (1968). The role of hope in psychotherapy [Umudun psikoterapideki rolü]. International Journal of Psychiatry, 5, 383-385. Guthold, R., Ono, T., Strong, KL., Chatterji, S., Morabia, A. (2008). Worldwide variability in physical inactivity: a 51-country survey. American journal of preventive medicine, 34, 6, 486-94. Gür, H. ve Küçükoğlu, S. (1992). Yaşlılık ve fiziksel aktivite, 9. Roche Yayınları. Haskell, W.L., Kiernan, M. (2000). Methodologic issues in measuring physical activity and physical fitness when evaluating the role of dietary supplements for physically active people. American Journal of Clinical Nutrition, 72, 541-550. Haugen, T., Ommundsen, Y., ve Seiler, S. (2013). The relationship between physical activity and physical self-esteem in adolescents: the role of physical fitness indices. Pediatric Exercise Science, 25(1), 138-153. Hope (2009). Wikipedia. en.wikipedia.org/wiki/Hope adresinden 20.05. 2009 tarihinde erişilmiştir. Kemer G.,ve Atik K. (2005). Kırsal ve İl Merkezinde Yaşayan Lise Öğrencilerinin Umut Düzeylerinin Aileden Algılanan Sosyal Destek Düzeyine Göre Karşılaştırılması. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 21,161- 168. Lopez, S. J. , Ciarlelli, R., Coffman, L. Stone, M., & Wyatt, L. (2000). Diagnosing for strengths: On measuring hope building blocks. In C.R.Snyder (Ed.), Handbook of Hope Theory, Measures and Applications (pp. 57-85). London: Academic Press. Martin, K. K. (2007). Measuring hope: Is hope related to problem solving and criminal behaviour in offenders? (Master’s thesis). University of Toronto, Toronto. Melnyk BM, Jacobson D, Kelly S, O’haver J, Small L, Mays MZ. (2009). İmproning the mental jealt helty life styl choice and physical healt of hispanic adolescent: A randomized controlled pilot study. Journal Of School Health. 9, 575-584. Moreno, J. A. ve Cervelló, E. (2005). Physical self-perception in spanish adolescents: effects of gender and involvent in physical activity. Journal of Human Movement Studies, 48, 291-311. Öz, H. (2006). Miyokart İnfarktüsü Geçiren Hastalarda Umut, Moral Ve Algılanan Sosyal Desteğin Yaşam Kalitesine Etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul. Özdinç, Ö. (2005). Çukurova üniversitesi öğrencilerinin sporun ve spora katılımın sosyalleşmeyle ilişkisi üzerine görüşleri. Spormetre beden eğitimi ve spor Bilimleri Dergisi. 3(2), 77-84. Öztürk, M. (2005). Üniversitede Eğitim-Öğretim Gören Öğrencilerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin Geçerlilik ve Güvenirliği ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara; Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Programı Padilla-Walker, L. M., Hardy, S. A. Ve Christensen, K. J. (2011).Adolescent hope as a mediator between parent-child connectedness and adolescent outcomes. Journal of Early Adolescence, 31(6), 853-879. Palaz, D., (2019). Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Aktiviteye Katılımları ve Özgüvenleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Yozgat Bozok Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğtimi ve Spor Anabilim Dalı, Yozgat, 6-18. Penedo FJ, Dahn JR. (2005). Exerciseandwell-being: A review of mental and physical health benefit sassociated with physical activity. Current Opinion in Psychiatry, 18, 189-193. Snyder, C. R. (2002). Hope theory: Rainbows in the mind. Psychological Inquiry, 13(4), 249-275. doi: 0.1207/S15327965PLI1304_01 Snyder, C. R., Harris, C., Anderson, J. R., Holleran, S. A., Irving, L. M., Sigmon, S. T., Yoshinobu, L., Gibb, J., Langelle, C., & Harney, P. (1991). The will and ways: Development and validation of an individual-differences measure of hope. Journal of Personality and Social Psychology, 60 (4), 570- 585. Snyder, C. R., LaPointe, A. B., Crowson, J. J., Jr., & Early, S. (1998). Preferences of high- and low-hope people for self-referential input. Cognition and Emotion, 12(6), 807-823. doi: 10.1080/026999398379448 Snyder, C. R., Lehman, K. A., Kluck, B., & Monsson, Y. (2006). Hope for rehabilitation and vice versa. Rehabilitation Psychology, 51, 89-112. doi: 10.1037/0090-5550.51.2.89 Spence, J. C., Blanchard, C. M., Clark, M., Plotnikoff, R. C., Storey, K. E., ve McCargar, L. (2010). The role of self-efficacy in explaining gender differences in physical activity among adolescents: a multilevel analysis. Journal of Physical Activity and Health, 7(2), 176. Swinburn BA, Caterson I, Seidell JC, James WPT (2004) Diet, nutrition and the prevention of excess weight gain and obesity. Public Health Nutr, 7(1), 123–146. Tarhan, S. (2016). Öz Yeterlik, Kişilik Özellikleri Ve Umut; Psikoloji Bağlamında Umut; Nobel Akademik Yayıncılık. TDK (2019). Türk Dil Kurumu, Büyük Türkçe Sözlük. Web: www.sozluk.gov.tr adresinden 05.06.2020 tarihinde edinilmiştir. Wee, E.H., Shah, A., (2007), Motives and Contraints to Physical Actities Participation Among Undergraduates. Yıldız, Aylin Demirli; Pozitif Psikoloji Bağlamında Umut; Nobel Akademik Yayıncılık, 2016. Yurcu, G., Kasalak, M. A. ve Akıncı, Z. (2018). Turistlerin boş zaman motivasyonunu ve tatminini etkileyen faktörler: Beldibi örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(2), 517-536. Zorba E., Saygın Ö. (2009). Fiziksel Aktivite ve Fiziksel Uygunluk. İstanbul: İnceler Ofset. Zorba, E. (2010). Fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk ders notları. Erişim adresi: Web:http://www.erdalzorba.com/categories_news.php?kat_id=9&kat