NAFİ ATUF KANSU’YA GÖRE ÖĞRETMEN VE ÖĞRETMENLİK MESLEĞİ

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 4, 1 - 15, 30.04.2018

Mehmet Başaran , İsmail Çelik

Öz

Günümüzde bilim ve teknoloji gibi alanların yanında eğitimsel açıdan ilerlemeler, farklılaşmalar, yönelimler olmaktadır. Bu gelişmeler, eğitim kurumlarının yapısı, amacı, içeriği, ölçme ve değerlendirme süreci, yöntem ve teknikler gibi konulardaki değişimleri de beraberinde getirmiştir. Eğitim ile ilgili değişim ve gelişmeler devam ederken, bu sistemin ana uygulayıcısı konumunda olan öğretmenlerde bu gelişmelere ayak uydurmaya çalışmak durumundadırlar. Modern zamanın ve toplumlarının gereksinim ve değerlerine uygun bireylerin, vatandaşların,  öneticilerin yetiştirilmesi eğitim sisteminin üç temel unsuru olan eğitim programları, öğrenci ve öğretmene gereken ehemmiyetin verilmesiyle mümkündür. Öğretmen eğitim sürecinde diğer tüm öğelere mana kazandıran ve eğitimin meydana gelmesinde en büyük etkiye sahip ögedir. Çağın koşullarına göre ortaya çıkan gelişmeler ışığında, öğretmenlik mesleğiyle ilgili olarak öğretmenin sahip olması gereken temel kişisel ve mesleki nitelikler, devamlı bir şekilde eğitimciler tarafından tespit edilerek onlara kazandırılmaya çalışılmıştır. Nâfi Atuf Kansu’nun kitap ve makalelerindeki düşünceleri incelenerek öğretmenlik mesleğine yönelik görüşlerini belirlemeyi amaç edinen bu çalışma, eğitimin en temel öğesi olan öğretmene gereken önemin verilmesi noktasında ciddi katkılar sağlayacaktır. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi (incelemesi) yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntem, araştırılması amaçlanan olgu veya olgular hakkında bilgi içeren yazılı materyallerin analizini kapsamaktadır. Araştırma sonucunda Kansu’nun eğitimin temel unsurlarından biri olan öğretmenlik hakkındaki  örüşleri şu şekilde ortaya konulmuştur: Eğitimin en büyük sorumluluğu öğretmene aittir. Öğretmenin öğrenciden şikâyet etme hakkı yoktur. Toplumu şekillendirecek olan öğretmenler kendi alanlarında yetkin olmalı, üncel konuları takip etmelidir. Her kitap bir muallime muhtaçtır. Muallim, derslerde ele aldığı kitapların uygulayıcısı olmalıdır ki çocuk üzerinde tesirli olabilsin Taassup ve siyaset öğretmenin meslek hayatında kaçınması gereken iki önemli olaydır. Öğretmen bu olayları eğitim hayatına yansıttığı zaman çocukları ilgilenmeleri gereken olaylardan uzaklaştırıp birkaç kişinin tesirine bırakır. Böylece öğretmen çocuğun nezdinde kendi değerine gölge düşürmekle kalmaz aynı zamanda öğretmenin siyaset temelli oluşturacağı kurumlarda istikbal hayatı için de hastalıklı olur. Çocuğu etkilemenin en tesirli yolu ona zihninden ziyade kalbinden yaklaşmaktır. Öğretmen bunu yapabildiği sürece başarılı olur. Bu eğitim ise eğitim sistemindeki derslerden ziyade bütün hayatı kapsamalıdır.

Anahtar Kelimeler

Nafi Atuf Kansu, Öğretmen, Eğitim, Program

Kaynakça

• Alisinanoğlu, F. ve Kesicioğlu, O. S. (2010). Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Davranış Sorunlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi (Giresun İli Örneği). Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 3 (1), s.93-110.
• Apuhan, R.Ş. (2004). Etkili Öğretmenin Temel Davranışları. İstanbul: Timaş Yayınları
• Arends, R.I. (1997). Learning to Teach. Newyork: McGraw Hill.Inc.
• Bozkuş, K. ve Taştan, M.(2016). Teacher Opinions About Qualities of Effective Teaching. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 6(4), 469-490,
• Bozkuş, K. ve Marulcu, İ. (2016). Öğretmen Adaylarına Göre Etkili Öğretmen Nitelikleri. 8. Uluslararası Eğitim Araştırmaları Kongresi, Çanakkale.
• Çelik, İ. (2011). Türk Eğitim Düşüncesinde Elit Eğitimi Akımı. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora tezi. Erzurum. Çelik, İ. (2016). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının ve Öğretmenlerinin Öğretmenlik Alan Sınavına İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi, Ekev Akademi Dergisi, 67, 163-186.
• Çubukçu, Z., Eker Özenbaş, D., Çetintaş, N., Satı, D., Yazlık Şeker, Ü. (2012). Yönetici, Öğretmen, Öğrenci ve Veli Gözünde Öğretmenin Sahip Olması Gereken Değerler. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi 5, 25-38.
• Dağlıoğlu, H.E. (2011). Okul Öncesi Öğretmenin Özellikleri ve Okul Öncesi Eğitime Öğretmen Yetiştirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (1999). 21. Yüzyıla girerken Türkiye’de Öğretmen Nitelikleri Cumhuriyetin 75. Yılında Öğretmen Yetiştirme. Panel. MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. Ankara.
• Demirel, Ö. ve Kaya, Z. (2006). Eğitim Bilimine Giriş. İstanbul: Pegema Yayıncılık.
• Demirel, Ö.(2007). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme Öğretme Sanatı (11. Bs). İstanbul: Pegem Yayıncılık Durmuşçelebi, M. (2015). Öğretmenlik Eğitimi Programının Etkililiği. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 5(5), s.747-766.
• Durualp, E. & Kaytez, N. (2016). Okul Öncesi Öğretmenlerinin İş Doyumlarının Çocuk Sevme Düzeyleri ile Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 6 (1), s.97-112
• Duyar, İ. (1996). Nâfi Atuf ve Türkiye’de Yapılan İlk Büyüme Araştırması. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 39, 777-785.
• Erkan, S. ve diğ. (2015). Okul Öncesi Eğitimde Ev Ziyaretlerine İlişkin Öğretmen ve Ebeveyn Görüşlerinin Belirlenmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 35(2): 307-332 (2015)
• G. Haktanır (Ed.). Okul Öncesi Eğitime Giriş (s. 39-77). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Güneş, F. (2016). Öğretmen Yetiştirme Yaklaşım ve Modelleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD). 17 (3), Aralık 2016, 413-435.
• Hesapçıoğlu, M., Bakioğlu, A., & Baltacı, R. (2001). Öğretmen eğitiminde sorumluluk ve akreditasyon.
• Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1(1), 143-160.
• Kansu, N.A. (1911). Dertlerimizden, Say ve Tetebbbu, Sayı:1, (22 Şubat 1911)
• Kansu, N.A. (1911). Tehlike Önünde, Say ve Tetebbbu, Sayı:12, (14 Ağustos 1911)
• Kansu, N.A. (1916). Maarifimiz Hakkında 2. Kansu ve Kansu (Haz.). Cumhuriyet Eğitim Devriminin Mülkiyeli Mimarı Nafi Atuf Kansu (1890-1949) (s.323). Ankara: Mülkiyeler Birliği Yayınları
• Kansu, N.A. (1916). Maarifimiz Hakkında 3. Kansu ve Kansu (Haz.). Cumhuriyet Eğitim Devriminin Mülkiyeli Mimarı Nafi Atuf Kansu (1890-1949) (s.329). Ankara: Mülkiyeler Birliği Yayınlar
• Kansu, N.A. (1916). Maarifimiz Hakkında 4. Kansu ve Kansu (Haz.). Cumhuriyet Eğitim Devriminin Mülkiyeli Mimarı Nafi Atuf Kansu (1890-1949) (s.332). Ankara: Mülkiyeler Birliği Yayınları
• Kansu, N.A. (1916). Maarifimiz Hakkında. Kansu ve Kansu (Haz.). Cumhuriyet Eğitim Devriminin Mülkiyeli Mimarı Nafi Atuf Kansu (1890-1949) (s.318). Ankara: Mülkiyeler Birliği Yayınları
• Kansu, N.A. (1916). Seciye. Kansu ve Kansu (Haz.). Cumhuriyet Eğitim Devriminin Mülkiyeli Mimarı Nafi Atuf Kansu (1890-1949) (s.309). Ankara: Mülkiyeler Birliği Yayınları
• Kansu, N.A. (1916). Terbiyede Muhit ve Nüfuz. Türk yurdu. Sayı: 107 (Nisan 1916)
• Kansu, N.A. (1933). Terbiye Anlayışında İlerleyiş. Ülkü Gazetesi. (Şubat, 1933)
• Koçyiğit, S. (2016). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Personel. G. Uyanık Balat (Ed.). Okul Öncesi Eğitime Giriş (s. 197-222), (6. bs.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• MEB, (2008). Öğretmen Yeterlikleri Genel ve Özel Alan Yeterlikleri (1. bs.). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• Oğuzkan, A.F. (1988). Öğretmenliğin Üç Yönü. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Oktay, A. (2000). Yaşamın Sihirli Yılları. (2. bs.). İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
• Peart, N.A. ve Campbell, F.A. (1999). At Risk Students Perception of Teacher Effectiveness, Journal for A Just And Caring Education, 5(3), 269- 284.
• Pehlivan, H. (2008). Etkili Öğretim İçin Öğretmen Davranışları. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Sönmez, S. (2006). Toplumsal Değişme ve Öğretmen. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13). 301-310.
• Sönmez, S. (2007). Türk Öğretmen Yetiştirme (Öğretmen Okulları) Felsefesi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (14). 230-239.
• Sönmez, S. (2017). Rehber Öğretmenliğin Murphy Yasaları. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (Teke) Dergisi, 6(4). 2741-2751.
• Turan, S., Yıldırım, N. ve Aydoğdu, E. (2012). Okul Müdürlerinin Kendi Görevlerine İlişkin Bakış Açıları. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 2(3), s.63-76.
• Uysal, H., Aydos, E.H., Akman, B. (2016). Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Sınıfa Uyumlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 36(3), 617-645.
• MEB, (2013). Okul Öncesi Eğitimi Programı. Ankara: MEB Basım evi
• Yavuzer, H. (1995). Anne-Baba-Çocuk Okulu.(5. bs.). İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Yıldırım, A. (2013). Türkiye’de Öğretmen Eğitimi Araştırmaları: Yönelimler, Sorunlar Ve Öncelikli Alanlar, Eğitim ve Bilim, 38(169), 175-191.