PAULO FREIRE’NİN PEDAGOJİSİ TEMELİNDE YETİŞKİN ENGELLİ BİREYLERİN EĞİTİMİ :BAĞCILAR BELEDİYESİ ENGELLİLER SARAYI ÖRNEĞİ

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 7, 63 - 82, 15.08.2019

H. Eylem Kaya , Berkan Altan

Öz

Yetişkin
eğitimi sosyolojisi, yetişkin bireylerin gündelik yaşamlarında ihtiyaç
duydukları bilgi ve becerileri karşılamada; yaşantılarına uygulamada;
motivasyon ve mutluluğu arttırmada; karşı karşıya kaldıkları problemlere farklı
bakış açılarıyla çözüm üretmede ve toplumsal yaşama etkin katılımda oldukça
önemli bir yere sahiptir. Engellilik sosyolojisi ise, bireylerin bedensel ya da
mental dezavantajlı konumlarının yanı sıra, toplum tarafından engelliliğe
atfedilen kültürel anlamlar ve etiketlenmeler ile ön plana çıkmaktadır.
Dolayısıyla yetişkin engelli bireyler sosyal, kültürel ve ekonomik yaşamlarında
bir kez daha dezavantajlı konuma itilmekte ve toplumsal yaşama katılımda toplum
tarafından inşa edilen birçok engelle karşı karşıya kalmaktadırlar. Bu çalışmada
nitel araştırma deseni içerisinde genelde eleştirel kuram, özelde ise
Freire’nin pedagojisi temel alınarak, yetişkin engelli bireylere yönelik
mesleki eğitim veren bir kurumda yetişkin engelli bireyler için yetişkin
eğitimci-öğrenici ilişkisinin nasıl olması gerektiğini; yetişkin engelli
bireylerin öğrenmeye ve özgürleşmeye atfettikleri anlamları ve kurumda verilen
eğitime katılma nedenlerini anlamak hedeflenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yetişkin Eğitimi, Engellilik, Eleştirel Pedagoji, Freire, Geleneksel Yetişkin Eğitimi Modeli

Kaynakça

• Akın, G. (2014). Andragoji Kavramı ve Andragoji ile Pedagoji Arasındaki Fark. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences,47(1), 283-300. Akman, G. N. (2014). Nitel ve Nicel Araştırma Yöntemleri, Afyon Kocatepe Üniversitesi, https://www.academia.edu/15658650/N%C4%B0CEL-VE-N%C4%B0TELARA%C5%9ETIRMA-Y%C3%96NTEMLER%C4%B0-pdf (ET: 15.01.2019). Altuntaş, H. (2018). Isparta Gül Üretiminde Kadın Emeği: Üretici Gül Kadınları Derneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Isparta. Aytemur Sağıroğlu, N. (2008). Özgürleştirici Bir Eğitim Anlayışı: Eleştirel Pedagoji Okulu. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 6(24), 50-61. Bağcı, Ş.E. (2014). Yetişkin Eğitimi ve Eşitlik. İstanbul: Kalkedon. Bal, H. (2016). Nitel Araştırma Yöntem ve Teknikleri (Uygulamalı-Örnekli). Bursa: Sentez Yayıncılık. Burcu, E. (2015). Engellilik Sosyolojisi, Ankara: Anı. Büyükgöze, H. ve Yılmaz Fındık, L. (2018). Eleştirel Pedagojinin Eğitim Sistemindeki Görünümü: Öğretmenler Üzerine Bir Çalışma. Elementary Education Online, 17(3), 1336-1352. Demirtaş, H. ve Özer, N. (2015). Eleştirel Kuram Açısından Eğitim ve Eğitim Yönetimi. Journal of Teacher Education and Educators, 4(2), 206-227. Duman, A. (2007). Yetişkinler Eğitimi. Ankara: Ütopya Yayınevi. Freire, P. (2013). Ezilenlerin Pedagojisi. çev. Hattatoğlu, D. ve Özbek, E. İstanbul: Ayrıntı. Giroux, H.A. (2001). Eğitimde Kuram ve Direniş. çev. Demiralp, S. Ankara: Dost. İnal, K. (2010). Eleştirel Pedagoji: Eğitim(d)e Modern Özgürleştirici Bir Yaklaşım. Alternatif Eğitim e-Dergisi, (1), 14-23. Kaya, H.E. (2014). Küreselleşme Sürecinde Yaşam Boyu Öğrenme ve Yetişkin Eğitimi Gerçeği. Akademik İncelemeler Dergisi, 9(2), 91-111. Kaya, H.E. (2016). Yaşam Boyu Yetişkin Eğitimi. Ankara: Nobel Yayıncılık. Kesik, F. (2014). Eğitim Yönetiminde Çoklu Bir Ses: Eleştirel Kuram. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2), 93-133. Malkoç, G. (1989). Andragoji. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1, 88-95. Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. çev. Akınhay, O. ve Kömürcü, D. Ankara: Bilim ve Sanat. Mayo, P. (2011). Gramsci, Freire ve Yetişkin Eğitimi. çev. Duman, A. Ankara: Ütopya. Mayo, P. (2012). Özgürleştiren Praksis. çev. Aksoy, H.H. ve Aksoy, N. Ankara: Dipnot. Neuman, W. L. (2014). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. çev. Sedef, Ö. Ankara: Yayın Odası. Öztürk, M. (2011). Türkiye’de Engelli Gerçeği. İstanbul: MÜSİAD Cep Kitapları:30. Sencer, M. ve Sencer, Y. (1978). Toplumsal Araştırmalarda Yöntembilim. Ankara: Doğan Basımevi. Tezcan, M. (2013). Sosyolojik Kuramlarda Eğitim. Ankara: Anı. Uluocak, Ş. ve Aslan, C. (2012). Toplum ve Engelliler, Çanakkale: Çanakkale Kitaplığı. Yayla, D. (2009). Türk Yetişkin Eğitiminin Değerlendirilmesi. Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Daire Başkanlığı: Ankara. Yıldırım, A. (2011). Eleştirel Pedagoji Paulo Freire ve Ivan Illich’in Eğitim Anlayışı Üzerine. Ankara: Anı. Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yılmaz, C. (2010). Risk Kapıyı Kırınca Kentlerde Yoksulluk, Dayanışma, Güven ve Güvenlik. İstanbul: Libra Kitapçılık ve Yayıncılık. Yılmaz, Z. (2016). Paulo Freire’nin Felsefesinde Özgürleşmenin Aracı Olarak Eğitim. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, (22), 299-313.