Abstract
In the rehabilitation setting, the ICF can be used to identify a person’s impairment in body function and structures, activity and participation. Accessibility is important in terms of community integration of the disability people The purpose of this study was to assess the accessibility to buildings that used in daily life by a disabled person in Ankara which is the capital city of Turkey. Data were collected from 58 buildings that commonly used in daily life by people. Buildings were selected randomly from Ankara city quide. The instrument used was a survey form covering six accessibility areas: main road, ramps, sidewalks, parking, entarence and building’s interior design for disabled. According to the data collected from 58 buildings, 56.9% of the building in terms of access to the main road, 20.7 % of them in terms of stimulant surface at the enterence of the build, 21.6% of them in terms of ramp slope and 14.3 % of them in terms of disabled parking width were appropriate. None of the building ,near the wall do not have surface stimulus. This study concluded that buildings which were assessed is not suitable for disabled accessibility. It is important to ensure the accessibility to building that was frequently visited by disabled people in terms of community integration of them
References
- AKBAŞ, H. B., ATABEYOĞLU, Ö. 2015. Sırrı Paşa (Fidangör) Yaya Bölgesinin Engelli Kullanımı Açısından Ulaşılabilirliğinin Değerlendirilmesi. ARTIUM, 3, 37-53.
- BEKÇİ, B. 2012. Fiziksel engelli kullanıcılar için en uygun ulaşım akslarının erişebilirlik açıdan irdelenmesi: Bartın kenti örneği. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 14, 26-36.
- BENGTSSON A. 2005. Outdoor environments at three nursing homes: Focus group interviews with staff. Journal of Housing for the Elderly, 19, 49–69.
- EZEUKWU, A.O., EDET, L.I., UKAEJİOFO, A.C. 2011. Accessibility of persons with mobility dısabılıty to publıc buıldıngs ın enugu metropolıs, Nıgerıa. Continental J. Biomedical Sciences, 5, 33 – 40
- Engstrom B and Nordeson A. 1995. What neurological patients regard as quality of life, Journal of Clinical Nursing, 4, 177–183
- OLGUNTÜRK N., Türkiye’de Özürlüler İçin Ulaşılabilirlik Mevzuatı, Dosya 04. 2007. TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi.
- USEH, U, MOYO, A. M., MUNYONGA M. 2001. Wheelchair accessibility of public buildings in the central business district of Harare, Zimbabwe. Disability and Rehabilitation, 23, 490-496
- YORK, S. L. 2009. Residential design and outdoor area accessibility. NeuroRehabilitation, 25, 201– 208
Abstract
Rehabilitasyonda Uluslararası fonksiyon sınıflaması bireyin vücut ve yapı fonksiyonları, aktivite ve katılımdan kaynaklanan özürlülüğü belirlemede kullanılmaktadır. Ulaşılabilirlik, engellinin topluma entegrasyonu açısından önemlidir. Bu kapsamda çalışmamızın amacı Türkiye’nin başkenti olan Ankara’da sağlıklı bir bireyin günlük yaşantısında kullandığı binaların engelli bireyler açısından ulaşılabilirliğini değerlendirmektir. Veriler bireylerin sıklıkla kullanma ihtimali olan 58 binadan toplandı. Binalar Ankara şehir rehberinden basit rasgele örnekleme yöntemiyle seçildi. Anayoldan erişim, rampa, kaldırım, otopark, asansör ve bina içinin engelli için tasarımı ile ilgili bilgiler kaydedildi. Elli sekiz binadan toplanan verilere göre, binaların %56.9’u anayola erişim, 20.7’si binaya girişte uyarıcı zemin, 21.6’sı rampa eğimi, otoparkı olan binaların %14.3’ü ise otopark genişliği açısından uygun bulundu. Binaların hiçbirinde duvara yaklaşıldığında uyarıcı zemin bulunmamaktaydı. .Bu çalışmada değerlendirilen binaların engelli ulaşımı için uygun olmadığı sonucuna varılmıştır. Engelli bireylerin sıklıkla ziyaret ettikleri binaların ulaşılabilirliğinin sağlanması onların topluma katılımı açısında önemlidir
References
- AKBAŞ, H. B., ATABEYOĞLU, Ö. 2015. Sırrı Paşa (Fidangör) Yaya Bölgesinin Engelli Kullanımı Açısından Ulaşılabilirliğinin Değerlendirilmesi. ARTIUM, 3, 37-53.
- BEKÇİ, B. 2012. Fiziksel engelli kullanıcılar için en uygun ulaşım akslarının erişebilirlik açıdan irdelenmesi: Bartın kenti örneği. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 14, 26-36.
- BENGTSSON A. 2005. Outdoor environments at three nursing homes: Focus group interviews with staff. Journal of Housing for the Elderly, 19, 49–69.
- EZEUKWU, A.O., EDET, L.I., UKAEJİOFO, A.C. 2011. Accessibility of persons with mobility dısabılıty to publıc buıldıngs ın enugu metropolıs, Nıgerıa. Continental J. Biomedical Sciences, 5, 33 – 40
- Engstrom B and Nordeson A. 1995. What neurological patients regard as quality of life, Journal of Clinical Nursing, 4, 177–183
- OLGUNTÜRK N., Türkiye’de Özürlüler İçin Ulaşılabilirlik Mevzuatı, Dosya 04. 2007. TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi.
- USEH, U, MOYO, A. M., MUNYONGA M. 2001. Wheelchair accessibility of public buildings in the central business district of Harare, Zimbabwe. Disability and Rehabilitation, 23, 490-496
- YORK, S. L. 2009. Residential design and outdoor area accessibility. NeuroRehabilitation, 25, 201– 208
Details
| Other ID | JA64UJ46JN |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | May 27, 2016 |
| Submission Date | May 1, 2016 |
| Published in Issue | Year 2016 Volume: 15 Issue: 1 |