A CONCEPTUAL INVESTIGATION ON THE MANAGEMENT ROLES OF EDUCATIONAL MANAGERS AND THE POWER RESOURCES THEY USE

Yıl 2022, , 45 - 62, 31.12.2022

Mehmet Sabir Çevik

https://doi.org/10.31455/asya.1140356

Öz

Managers’ roles and power sources in the organization can mainly be regarded as one of the most significant factors for realizing organizational goals and the survival of organizations. Roles assumed by the organization managers and the power sources they display can have a direct or indirect impact on the behaviors of the organization members. In this context, as a conceptual review, this study has been designed to examine the roles, the managerial abilities, and the power sources of all the organization managers at the macro level and the education managers at the micro-level. In the first part of the study, a conceptual analysis of the managerial roles, managerial levels and managerial abilities was made. In the second part, an analysis of the power sources of the managers was made. Accordingly, managerial roles were addressed under the headings of “interpersonal roles, knowledge-based roles, and decision-making roles” by Henry Mintzberg’s classification; power sources were addressed under the headings of “reward power, punishment power, authority power, expert power, personality power (charismatic power), interest power, and weakness power” as widely accepted in the literature. Moreover, the education managers’ roles of “training, mentoring, continuous innovation, facilitation, and leadership” were highlighted alongside their well-known roles. Education managers’ roles, managerial levels, and power sources were explained with a holistic approach. As a result of the study, it has been concluded that the managerial roles of the education managers vary and that the expertise and power of personality are valid and essential power sources for today’s training organizations.

Anahtar Kelimeler

Managers’ Roles, Power, Power Sources, Education Manager

EĞİTİM YÖNETİCİLERİNİN YÖNETSEL ROLLERİ VE KULLANDIKLARI GÜÇ KAYNAKLARI ÜZERİNE KAVRAMSAL BİR İNCELEME

Öz

Örgütsel amaçların gerçekleşmesinde ve örgütlerin varlıklarını sürdürmesinde önemli sayılabilecek faktörlerin başında yöneticilerin örgüt içinde sahip oldukları roller ve güç kaynakları yer almaktadır. Örgüt yöneticilerinin üstlendikleri roller ve sergiledikleri güç kaynakları örgüt üyelerinin davranışlarını, örgüte ilişkin yaklaşımlarını ve algılarını doğrudan veya dolaylı olarak etkileyebilmektedir. Öte yandan örgüt yöneticilerinin yönetsel rolleri ve güç kaynakları, örgütsel süreçlere ilişkin işleyiş hakkında kayda değer ipuçları sağlayabilir. Bu bağlamda kavramsal bir inceleme niteliği taşıyan bu çalışma makro düzeyde tüm örgüt yöneticilerinin, mikro düzeyde ise eğitim yöneticilerinin rollerini, yönetsel yeteneklerini ve güç kaynaklarını irdelemeyi amaçlayan bir çalışma şeklinde tasarlanmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde yönetici rolleri, yönetim kademeleri ve yönetici yetenekleri; ikinci bölümünde ise yöneticilerin güç kaynaklarına ilişkin kavramsal bir analiz yapılmıştır. Bu bağlamda yönetici rolleri Henry Mintzberg’in sınıflandırmasın uygun olarak “kişilerarası roller, bilgiye dayalı roller ve karar almaya yönelik roller” başlıkları altında; güç kaynakları ise literatürde yaygın olarak kabul gören “ödül gücü, ceza gücü, makam gücü, uzmanlık gücü, kişilik gücü (karizmatik güç), ilgi gücü ve güçsüzlük gücü” başlıkları altında sunulmuştur. Ayrıca eğitim yöneticilerinin bilinen rollerinin dışında “eğiticilik, mentorlük, sürekli gelişimci, kolaylaştırıcı ve liderlik” rollerine de dikkat çekilmiştir. Eğitim yöneticilerinin rolleri, yönetsel kademeleri ve güç kaynakları bütünsel bir yaklaşımla açıklanmıştır. Çalışmanın sonucunda eğitim yöneticilerinin yönetsel rollerinin çeşitlilik gösterdiği, uzmanlık ve kişilik gücünün günümüz eğitim örgütleri için de geçerli ve önemli güç kaynakları olduğu anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yönetici Rolleri, Güç, Güç Kaynakları, Eğitim Yönetcisi

Kaynakça

• Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2013). Örgütsel Güç Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(4),1-17.
• Appleby, R. C. (1991). Modern Business Administration, (5th ed.). London: Pitman.
• Argon, T.; Yıldırım, F. A. ve Kurt, A. (2014). Yöneticilerin Sahip Olduğu Güç Stilleri ve İş Çevrelerine Uyuma İlişkin Öğretmen Görüşleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 26-48.
• Arslan, A. (2003). Eşitsizliğin Teorik Temelleri. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2), 115-135.
• Arun, K.; Türkay, B.; Fen, G.; Babacan, G. ve Ateş, N. (2014). Yeni Teknolojilerin Yönetici Rolleri Üzerindeki Etkisini Saptama Üzerine Bir Araştırma. Balkan Sosyal Bilimler Dergisi, 3(6),113-129.
• Aslanargun, E. (2013). Eğitim Yönetimi Teori, Araştırma, Uygulama. (Ed.: S. Turan). Eğitim Örgütlerinde Güç ve Politika İçinde (s. 97-128). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Aslanargun, E. (2013). Örgütlerde Sosyal Güç. (Ed.: H. B. Memduhoğlu ve K. Yılmaz). Yönetimde Yeni Yaklaşımlar İçinde (s. 176-194). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Ataman, G. (2001). İşletme Yönetimi, Temel Kavramlar ve Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Türkmen Yayınları.
• Atmaca, T. (2014). Okul Yöneticilerinin Kullandıkları Güç Türleri ile Öğretmenlerin Yaşadıkları Yıldırma, Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Sinizm Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Necati Cemaloğlu), Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Aydın, M. (2005). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatipoğlu Yayınları.
• Aydoğan, İ. ve Kaşkaya, A. (2010). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin İletişim Becerilerinin Yönetici ve Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1), 1-16.
• Balcı , A. (2010). Açıklamalı Eğitim Yönetimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Başar, H. (2000). Eğitim Denetçisi. Ankara: Pegem Akademik Yayıncılık.
• Başaran, İ. E. (1992). Yönetimde İnsan İlişkileri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Başaran, İ. E. (2000). Eğitim Yönetimi Nitelikli Okul. Ankara: Feryal Matbaası.
• Bayrak, C.; Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2014). The Relationship Between School Principals’ Power Sources and School Climate. The Anthropologist, 17(1), 81-91.
• Bayrak, S. (2001). Yönetimde Bir İhmal Konusu Olarak Güç ve Güç Yönetimi II. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(1), 23-42.
• Behehstifar, M.; Motahari, J. ve Moghadam, M. (2012). Relation Between Managers’ Traits with Their Assessment of The Successful Criterion in Iran. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2(9), 301-314.
• Besler, S. (2013). Yönetim ve Yönetim Bilimi. (Ed.: S. Besler ve Ö. Oktal). Yönetim Bilimi-I İçinde (s. 2-22). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Beycioğlu, K. ve Sincar, M. (2013). Örgütlerde Güç ve Politika. (Ed.: S. Özdemir). Eğitim Yönetiminde Kuram ve Uygulama Teori, Araştırma İçinde (s. 245-260). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Bolat, T.; Seymen, O. A.; Bolat, O. İ. ve Erdem, B. (2014). Yöetim ve Organizasyon. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Buchanan, D. ve Huczynski, A. (2004). Organizational Behaviour, (5th Edition). London: Prentice Hall.
• Bursalıoğlu, Z. (1991). Eğitimde Yenileşme ve Demokratik Liderlik. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24(2), 669-674.
• Bursalıoğlu, Z. (2013). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış, (18. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Bush, T. (2018). Eğitim Liderliği ve Yönetimi Kuramları, (Çev.: Ruhi Sarpkaya). Ankara: Pegem Akademi.
• Can, N. (2014). Öğretmen Liderliği. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Chamchoy, S. (2017). School Administration in The Digitalage. Phitsanulok: Naresuan University Press.
• Colquitt, J. A.; Lepine, J. A. ve Wesson, M. J. (2011). Organizational Behavior: Improving Performance and Commtment in the Workplace, (2nd. Edition). New York: McGraw- Hill.
• Cox, D. D. ve McLeod, S. (2014). Social Media Marketing and Communications Strategies for Schools’ Superintendents. Journal of Educational Administration, 0(52), 850-868.
• Crow, G. M.; Hausman, C. S. ve Scribner, J. P. (2002). Reshaping the Role of the Schools Principal (Ed.: J. Murphy). Rdefining: The Educational Leadership Challenge.
• Çelik, K. (2003). Örgütsel Kontrol. (Ed.: C. Elma ve K. Demir). Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar: Uygulamalar ve Sorunlar İçinde (s. 63-85). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çevik, A. ve Demirtaş, H. (2021). 21st Century Skills of School Principals from the Perspective of School Principals and Teachers. Inonu University Journal of the Faculty of Education, 22(2), 1512-1543.
• Çevik, M. S. (2019). Main Problems in the School Administration and Solutions Proposed: A Qualitative Study. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25(3), 509-568.
• Çınkır, Ş. (2010). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Sorunları: Sorun Kaynakları ve Destek Stratejileri. İlköğretin Online Dergisi, 9(3), 1027-1036.
• Çoban, Ö. (2021). Okul Yöneticisinin Liderlik Özellikleri. (Ed.: N. Özdemir, S. Turan ve Ö. Çoban). 21. Yüzyıl Okullarını Yeniden Düşünmek İçinde (s. 45-68). Ankara Pegem Akademi.
• Daft, R. L. (2003). Management, (6th Edition). South- Western West: Thomson.
• DiCerbo, K. (2014). Assessment and Teaching of 21st Century Skills. Assessment in Education: Principles, Policy & Practice, 21(4), 502-505.
• Durukan, H. (2003). Yönetimde İnsan İlişkileri. Kastamonu Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 277-284.
• Elmore, R. (2000). Building a New Structure for School Leadership. Washington, DC: Albert Shanker Institute.
• Erçetin, Ş. Ş. (1995). Ast Üst İlişkileri. Ankara: Şafak Matbaacılık.
• Eren, E. (2003). Yönetim ve Organizasyon: Çağdaş ve Küresel Yaklaşımlar Işığında. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Gareis, C. R. ve Tschannen-Moran, M. (2005). Cultivating Principals’ Sense of Efficacy: Supports That Matter. Paper to be Presented at the Annual Meeting of the University Council for Educational Administration, Nashville.
• Gençtan, E. (1990). İnsan Olmak. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Gökçe, O. ve Şahin, A. (2003). Yönetimde Rol Kavramı ve Yönetsel Roller. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(6), 133-156.
• Göksün, D. O. ve Kurt, A. A. (2017). Öğretmen Adaylarının 21. Yüzyıl Öğrenen Becerileri Kullanımları ve 21. Yüzyıl Öğreten Becerileri Kullanımları Arasındaki İlişki. Eğitim ve Bilim, 42(190), 107-130.
• Griffin R. W. ve Moorhead G. (2014) Organizational Behavior: Managing People and Organizations, (Eleventh Edition). South-Western, Cengage Learning.
• Griffin, R. W. (2002). Management, (7th Edition). Boston: Houghton Mifflin Company.
• Güney, S. (2007). Yönetim ve Organizasyonun Bazı Temel Kavramları. (Ed.: S. Güney). Yönetim ve Organizasyon İçinde (s. 25-57). Ankara: Nobel Yayınları.
• Güney, S. (2015). Örgütsel Davranış. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hallinger, P.; Gümüş, S. ve Bellibaş, M. Ş. (2020). Are Principals İnstructional Leaders Yet? A Science Map of the Knowledge Base on İnstructional Leadership, 1940- 2018. Scientometrics, 122(3), 1629-1650.
• Hess, F. M. ve Kelly, A. P. (2005). Learning to Lead? What Gets Taught in Principal Preparation Programs, Cambridge. MA: Harvard University, Kennedy School of Government. https://www.aei.org/wp-content/uploads/2011/10/20050517_Learning_to_Lead.pdf? x91208 adresinden 08.09.2022 tarihinde erişildi.
• Hitt, M. A.; Black, J. S. ve Porter, L. W. (2005). Management, (International edition). USA: Pearson Prentice Hall.
• Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2012). Eğitim Yönetimi Teori, Araştırma ve Uygulama, (Çev. Ed.: S. Turan). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Işıl, İ. (2001). Öz-Yeterlilik İnancı: Yönetici Rolleri Açısından Bir İnceleme, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Suna Tevrüz), İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Junamiah, J.; See, L. P. ve Bashawir, A. G. (2015). Effect of Manager’s Bases of power on Employee’s Job Satisfaction: An Empirical Study of Satisfaction With Supervision. International Journal of Economics, Commerce and Management, 3(2), 1-14.
• Jung D. ve Sosik J. (2006). Who are the Spellbinders? Identifiyng Personal Attributes of Charismatic Leaders. Journal of Leadership and Organizational Studies, 12(4), 12-26.
• Kamisah, O.; Soh, M. T. ve Arsad, N. M. (2010). Development and Validation of the Malaysian 21st Century Skills İnstrument (M-21CSI) for Science Students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 0(9), 599-603.
• Karaman, A. (2008). Profesyonel Yöneticilerde Güç Yönetimi. Konya: Eğitim Akademi Yayınları.
• Kavuncubaşı, Ş. (2000). Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Kayalı, M. (2011). Okul Müdürlerinin Kullandıkları Güç Kaynakları (Uşak İli Örneği), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Mehmet Akif Helvacı), Uşak: Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kayıkçı, K. (2001). Yönetici Yetiştirme Sorunu. Milli Eğitim Dergisi, 0(150), 28-32.
• Keenan, K. (1997). Yöneticinin Kılavuzu Davranışları Anlama. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kış, A. ve Konan, N. (2014). Okul Müdürlerinin Öğretimsel Liderlik Davranışlarını Gösterme Düzeylerine İlişkin Öğretmen Görüşlerinin Cinsiyetlerine Göre Meta-Analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(6), 2129-2145.
• Kızanlıklı, M. M.; Koç, H. ve Kılıçlar, A. (2016). Örgütsel Güç ve Gücün Kaynakları Üzerine Kavramsal Bir İnceleme. İşletme Araştırmaları Dergisi, 8(4), 488-504.
• Koçel, T. (2010). İşletme Yönetimi. Anakara: Nisan Kitabevi.
• Koçoğlu E. (2010). İşletmelerde Yöneticilerin Karar Verme Süreci ve Bu Süreçte Bilişim Sistemlerinin Kullanımı: Ankara İli Örneği, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Ayhan Tan), Ankara: Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Koşar, S. (2008). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Yönetimde Gücü Kullanma Stilleri Örgüt Kültürü Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Temel Çalık), Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Koşar, S. (2016). Liderlerin Etkileme Taktikleri. (Ed.: N. Güçlü). Eğitim Yönetiminde Liderlik, (1. Baskı) İçinde (s. 217-244). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Köroğlu, Ö.; Köroğlu, A. ve Alper, B. (2012). Doğaya Dayalı Gerçekleştirilen Turizm Faaliyetleri İçerisinde Turist Rehberlerinin Rolleri Üzerine Bir İnceleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 131-139.
• Kylonen, P. C. (2012). Measurement of 21st Century Skills Within the Common Core State Standards. Paper presented at the Invitational Research Symposium on Technology Enhanced Assessments, May 7-8.
• Liceli, M. ve Hassan, A. (2019). Otel Yöneticilerinin Kullandıkları Güç Kaynaklarının İşgörenle-rin Örgütsel Sinizm Algıları Üzerine Etkisi. Gastroia: Journal of Gastronomy And Travel Research 3(3), 411-436.
• Lunenburg, F. C. ve Ornstein, A. C. (2013). Eğitim Yönetimi, (Çev.: G. Arastaman). Ankara: Nobel Yayınları.
• Mangen, C. ve Brivot, M. (2015). The Challenge of Sustaining Organizational Hybridity: The Role of Power and Agency. Human Relations, 68(4), 659-684.
• McCarthy C. (2000). Wiew from the Top: Henry Mintzberg on Strategy and Management. Academy of Management Executive, 14(3), 31-39.
• McShane, S. ve Von Glinow, M. (2010). Organizational Behavior. New York: McGrawHill/Irvin.
• Medina, F. J.; Munduate, L. ve Guerra, J. M. (2008). Power and Conflict in Cooperative and Competitive Contexts. European Journal of Work and Organizational Psychology, 17(3), 349-362.
• Miller, T. W. ve J. M. Miller (2001). Commentary Educational Leadership in the New Millennium: A Vision for 2020. International Jornal of Leadership in Education, 4(2), 181-189.
• Milton, K. (2000). Connectect Learning Spaces. The Role of Power Dynamics in the Social Construction of Kwowledge. www.public.asa.edu/kmilton/cls adresinden 07.04.2022 tarihinde erişildi.
• Mintzberg, H. (1990). The Manager’s Job: Folklore and Fact. Harward Business Review, 53(4), 49-61.
• Morrison, H. (2007). Promising Leadership Practices, Changing Role of the Middle Level and High School Leader: Learning from the Past-Preparing for the Future. National Association of Secondary School Principals, 19-30.
• Mulford, B. (2003). School Leaders: Changing Roles and Impact on Teacher and School Effectiveness, OECD, 1-65. https://www.oecd.org/education/school/2635399.pdf adresinden 08.09.2022 tarihinde erişildi.
• Munduate, L. ve Bennebroek, K. M. (2003). Power Dynamics and Organisational Change: An introduction. Applied Psychology, 52(1), 1-13.
• NASSP (2007). Changed Role-Preparing for the Future, Changing Role of the Middle Level and High School Leader: Learning from the Past-Preparing for the Future. https://www.casciac.org/pdfs/nassp_changing_role.pdf adresinden 08.09.2022 tarihinde erişildi.
• Okutan, M. (2003). Okul Müdürlerinin Liderlik Davranışları. Milli Eğitim Dergisi, 15 https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/157/okutan.htm) adresinden 05.07.2022 tarihinde erişildi.
• Özalp, İ. (2010). İşletme Yönetimi. Ankara: Nisan Kitabevi.
• Özdemir, M. (2003). Okul Yöneticiliğinin Hukuksal Temelleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(2), 279-300.
• Özdemir, M. (2018). Eğitim Yönetimi Alanın Temelleri ve Çağdaş Yönelimler. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Özden, Y. (2005). Eğitimde Yeni Değerler: Eğitimde Dönüşüm. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Özkalp, E. (2013). Örgütsel Davranışa Giriş ve Yöntem. (Ed.: A. Ç. Kırel ve O. Ağlargöz). Örgütsel Davranış İçinde (s. 2-26). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Özkalp, E. ve Kırel, Ç. (2003). Örgütsel Davranış. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Özyurt, M. (2010). Yönetici Rollerinin ve Örgütsel Öğrenme Ortamının Eğitim Transferlerine Etkisi ve Bir Araştırma, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Ömer Zeki Sadullah), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Peker, Ö. ve Aytürk, N. (2000). Etkili Yönetim Becerileri. Ankara: Yargı Yayınevi.
• Petrova, E. (2015). Leadership and Power in Large Social Groups. Land Forces Academy Review, 20(1), 82-86.
• Polat, S. (2010). Okul Öncesi Yöneticilerinin Kullandıkları Yönetsel Güç Kaynaklarına İlişkin Öğretmen Algıları ile Öğretmen Motivasyonu Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Bahaddin Acat), İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ramezani Z.; Khabiri M.; Alvani S. ve Tondnevis V. (2011). Use of Mintzberg’s Model of Managerial Roles to Evaluate Sports Federations Managers of Iran. Middle-East Journal of Scientific Research, 10(5), 559-564.
• Robbins, S. P. (2001). Organizatonal Behavior. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
• Robbins, S. P. ve Coulter, M. (2003). Management, (7th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
• Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2015). Örgütsel Davranış, (Çev.: Prof. Dr. İnci Erdem). Ankara: Nobel Akademi.
• Rüzgar, N. ve Kurt, M. (2013). Yöneticiler Aslında Ne Yapar? Yönetici Rolleri Hakkında Bursa Merkezli İşletmelerde Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(4), 35-49.
• Salazar, S. P. (2007b). Professional Development Needs of Rural Principals: A Seven State-Study. The Rural Educator, 29(3), 20-27.
• Schermerhorn, J. R. Hunt, J. G. ve Osborn, R. N. (2000). Organizational Behaviour, (7th Edition). USA: John Wiley & Sons, Inc.
• Schumacher, S. (2012). Power: How to Use It Wisely. Rock Products, 115(5), 32-33.
• Seebungkerd, P. ve Phornprapha, S. (2007). The Positive Effect of Leadership Profile of Managers on Work Environment and Business Performance. International Journal of Management and Decision Making, 8(2-4), 190-213.
• Sökmen, A. (2010). Yönetim ve Organizasyon. Anakara: Detay Yayıncılık.
• Storey, J. (2011). Leadership in Organizations Current Issues and Key Trends. Routledge Taylor & Francis Group.
• Şahin, A. (2007). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Kişiler Arası İletişim Becerileri ve Çatışma Yönetimi Stratejileri Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Ali Sabancı), Antalya: Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Şener Pars, M. veElma, C. (2018). Okul Yöneticilerinin Kullandıkları Güç Kaynakları ile Öğretmenlerin Örgütsel Güven Düzeyleri Arasındaki İlişki. Turkish Studies, 13(4), 1097-1112.
• Şener, B. (1997). Modern Otel İşletmelerinde Yönetim ve Organizasyon. Anakara: Gazi Kitabevi.
• Şimşek, M. Ş. (2005). Yönetim ve Organizasyon. Konya: Günay Ofset Baskı.
• Şimşek, Y. (2003). 21. Yüzyıl Eğitim Örgütlerinde Yönetim Anlayışı. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 189-196.
• Şişman, M. (2002). Öğretim Liderliği. Ankara: Pegem Akademi.
• Şişman, M. (2006). Okul Yönetimi ve Öğretim Liderliği. Eğitime Bakış: Eğitim-Öğretim ve Bilim Araştırma Dergisi, 3(8), 3-14.
• Şişman, M. (2012). Eğitimde Mükemmellik Arayışı (Etkili Okullar). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Taymaz, H. (2003). İlköğretim ve Ortaöğretim Okul Yöneticileri İçin Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Tutar, H. (2016). Örgütsel Davranış. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Varoğlu, D. (2013). Örgütlerde Güç ve Politika. (Ed.: A. Ç. Kırel ve O. Ağlargöz). Örgütsel Davranış İçinde (s. 168-190). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Wagner, J. A. ve Hollenbeck, J. R. (2010). Organizational Behavior: Securing Competitive Advantage. New York: Routledge.
• Weber, M. (2006). Bürokrasi ve Otorite. (Çev.: H. B. Akın). Ankara: Adres Yayınları.
• Yavuz, M. (2006). İlköğretim Okulu Müdürlerinden Beklenen Roller ve Karşılanma Düzeyleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Musa Gürsel), Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yayla, H. E. (2006). Güç ve Yetki İlişkilerinin Muhasebe Bilgisi Kararları Üzerindeki Etkisi: Türkiye’deki Özel Hastaneler Üzerine Yapısal Bir Model Önerisi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Ercan Bayazıtlı), Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yılmaz, K. (2021). Öğretmen Görüşlerine Göre Okul Müdürlerinin 21.Yüzyıl Becerileri, (Yayımlanmış Doktora Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Pınar Yengin Sarpkaya), Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2012). Okul Yöneticilerinin Kullandıkları Güç Kaynakları ile Öğretmenlerin İş Doyumu Arasındaki İlişki. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(2), 385-402.
• Yue, V. (2012). Role and Position: Job Expectation and Practises. Asian Social Science, 8(1), 12-26.
• Yukl, A. G. (2010). Leadership in Organization. New Jersey: Prentice Hall, Seventh Edition.
• Zafer, D. (2008). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Kullandıkları Örgütsel Güç Kaynaklarına İlişkin Öğretmen Görüşleri, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Zafer Titrek), Sakarya: Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Zalabak-Shockley, P. (1991). Fundemantal of Organizational Communication. New York.