KENTLERDE SUÇ VE SUÇA İTEN SEBEPLER, SUÇLA İLGİLİ TEORİK ÇALIŞMALAR

Year 2021, , 37 - 54, 30.06.2021

Alpaslan Aliağaoğlu , Abdullah Uğur

https://doi.org/10.17295/ataunidcd.877000

Cited By: 3

Abstract

Kentlerin var oluş nedenlerinden biri güvenlik hizmetleridir. Güvenlik geniş kapsamlı bir kavramdır. Güvenlik işlevleri, günümüzde kentlerin değişen doğası nedeniyle farklılaşmış, yeni güvenlik kavramları ortaya çıkmıştır. Geçmişte kentlerin ortaya çıkış nedeni olan güvenlik, kentsel hak olmuş, vatandaşlık hakkı olarak kabul edilmiştir. Kentlerde çok sayıda insanın birlikte yaşaması sonucu ortaya çıkan anonimleşme, sosyal kontrolün zayıflamasına bağlı olarak suça neden olduğu gibi, suç korkusunu ve kaygısını artırmıştır. Böylece suçlar daha çok kentlerde yaşanır olmuştur. Bu çalışmanın konusu, kentsel güvenliktir. Makale suç, suç korkusu, suç ve suç korkusu teorilerini, güvenli kentleri, kente karşı suçları kapsamaktadır. Suç ve suçluluğu açıklayan farklı yaklaşımlar vardır. Bunlar birbirini dışlamamakta bazen birlikte kullanılmaktadır. Makalede kentsel güvenlik kavramının hızla değişen doğası alanyazınsal olarak ele alınmakta, suç konusunda çalışılmamış, ve yeni ortaya çıkan çalışma alanları ortaya koyulmaktadır. Alanyazın yapılırken bütünleşik bakış açısı kullanılmıştır. Türkiye'de suç coğrafyası konusunda, çeşitlilik yoktur ve daha çok teorik arka plan olmadan, tek tek bazı şehirlerin incelenmesi yapılmış, ancak suç korkusu ve kente karşı suçlar konusu coğrafi açısından değil, başka bilimler (sosyoloji, şehir planlaması, siyaset bilim, suç bilimi) tarafından çalışılmıştır. Bu konular coğrafyacılar için çalışılabilecek yeni alanlardır.

Keywords

Güvenlik, Kentsel Güvenlik, suç, suç korkusu, güvenli kent, kente karşı suç

Crime, causes of crime in cities, theoretical studies on crime

Abstract

Security is one of the infrastructure services offered in cities. Security is a comprehensive concept. Security functions have differentiated today due to the changing nature of cities and new security concepts have emerged. Security, which was one of the reasons for the emergence of cities in the past, was an urban right and was accepted as a right to citizenship. Anonymization caused by the large numbers of people living together in the cities increased the fear and anxiety of security. Thus, crimes were mostly experienced in cities. The subject of this study is urban security. The article covers crime, fear of crime, theories of crime and fear of crime, safe cities, crimes against the city. There are different approaches that explain crime and guilt. These are not mutually exclusive and are sometimes used together. In the article, the rapidly changing nature of the concept of urban security is addressed in terms of literature review, and untouched, new areas of work on crime are introduced. While literature review was being written, the topic perspective was chosen. Although some studies have been made on crime geography in Turkey, the fear of crime and crimes against the city are virgin subjects that can be studied in terms of geography.

Keywords

Security function, urban security, crime, fear of crime, safe city, crime against city

References

• Ackerman, W. V. (1998). Socioeconomic Correlates of Increasing Crime Rates in Smaller Communities. The Professional Geographer, 50 (3), 372-387.
• Ertan, K. (2008). Kentli Hakları ve Kente Karşı Suç Bağlamında Kentli Etiği. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE), 20, 1-22.
• Aliağaoğlu, A. (2004). Afyonkarahisar Şehir Coğrafyası. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Aliağaoğlu A. ve Alaeddinoğlu F. (2005). Erzurum Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçlar. Polis Bilimleri Dergisi 7 (1), 21-41.
• Aliağaoğlu, A. (2007). Balıkesir Şehrinde Suçlar: Coğrafi Bir Yaklaşım (2005) (1.Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Akgüner, T. (2003). Kolluk Kavramına Genel Bir Bakış. Polis Dergisi, 9 (36), 195-196.
• Andresen, M. A. (2005). “Crime Measures and The Spatial Analysis of Criminal Activity”, British Journal of Criminology, 1-28.
• Andresen, M.A., Felson, M. (2010). Situational crime prevention and cooffending. Crime Patterns and Analysis, 3(1), 3 - 13.
• Ataç, E. (2007). Suçun Kentsel Mekândaki Algısı; "Güvensizlik Hissi". Dosya 6, 16-23. Ankara: TMMOB Ankara Şubesi.
• Atış, E. ve Ünsal, H. (2020). Suç ve Mekan İlişkisinde Coğrafi Bir Yaklaşım: Taşköprü Şehri (Kastamonu) Örneği. Doğu Coğrafya Dergisi, 45 (43), 49-72.
• Ayhan, İ., Çubukçu, K.M. (2007). Suç ve Kent İlişkisine Ampirik Bakış: Literatür Taraması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3 (5), 30-55.
• Aytaç, Ö. (2020). Kent ve Kentsel Yaşamın Patolojisi. Şehir ve Medeniyet Dergisi, 6 (11), 11-36.
• Aytaç, S., Derdiman, R.C., Baştürk, Ş., Öngen, B. (2015). Kent Güvenliği Olarak Suç Korkusu. Süleyman Demirel Üniversitesi, Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3 (3), 259-267.
• Balcı, A. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma: yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Akademi.
• Beaujeu-Garnier, J., Chabot, G. (1967). Urban Geography. New York: John Wiley & Sons Inc.
• Beck, U. (2014). Risk Toplumu – Başka Bir Modernliğe Doğru. İstanbul: İthaki Yayınları
• Beşe, E. (2006). Kırık Pencereler Teorisi Bağlamında Kentsel Yaşamda Suç ve Güvenlik. Polis Bilimleri Dergisi, 8 (1), 1-24.
• Bilen, Ö., Büyüklü, A.H. (2018). Kırık Pencereler Teorisi'nin İstanbul Metropoliten Alanı'nda Geçerlilğinin Testi. İdeal Kent, 23 (9), 160-188.
• Brands, J., Schwanen, T., Aalst, İ. (2015). Fear of crime and affective ambiguities in the night-time economy. Urban Studies, 52 (3), 439-455.
• Brennan-Galvin, E. (2002). Crime and Violence in an Urbanizing World. Journal of International Affairs, 56 (1), 123-145.
• Bruinsma, G.J.N. (2007). Urbanization and Urban Crime: Dutch Geographical and Environmental Reasearch. Crime and Justice, 35.
• Cahill, M. E. (2004). Geographies of Urban Crime: An Intraurban Study of Crime in Nashville, TN; Portland, OR; Tuscan, AZ, Doctoral Dissertation, The University of Arizona, USA.
• Ceccato, V. (2005). Homocide in Sao Paulo: Assesing spatial-temporal and weaher variations. Journal of Environmental Psychology, 25, 307-321.
• Ceccato, V., Wilhelmson, M. (2011). The Impact of Crime on Apartmens Prices: Evidence From Stockholm, Sweden. Geografiska Annaler, Series B, Human Geography, 93 (1), 81-103.
• Ceccato, V. ve Uittenbogaard, A.C. (2014). Space–Time Dynamics of Crime in Transport Nodes. Annals of the Association of American Geographers ,104, (1), 131-150.
• Cicerali, L.K, Cicerali, E.E. (2018). Şehir ve Güvenlik Yaklaşımında Çevresel Kriminolojiye Tarihi Bakış. İdeal Kent, 23 (9), 95-112.
• Cohen, L. E., Felson, M. (1979). Social Change and Crime Rate Trends: A Routin Activity Approach. American Sociological Review, 44, 588-608.
• Craglia, M., Haining, R., Wiles, P. (2000). A Comparative Evaluation of Approaches to Urban Crime Pattern Analysis. Urban Studies , 37 (4), 711-729. Cullen, J.B., Levitt, S.D. (1999). Crime, Urban Flight, and Consequences for Cities. The Rewiev of Eeconomics and Statistics, 81 (2), 159-169.
• Çalı, H.H. (2012). Avrupa Kentsel Şartı Çerçevesinde Güvenli Kent ve Yerel Yönetimler. Türk İdare Dergisi, 475, 10-32.
• Çelik, F. (2018). Kentsel Açık-Yeşil Alanlarda Güvenlik. İdeal Kent, 23 (9), 58-94.
• Çetin, . (2010). A Study of Fear of Crime In Two Districts of Ankara. Yayımlanmamış doktora tezi, ODTÜ, Ankara.
• Çoklar, I.; Solak, N. (2017). Suç Korkusu: Tanım, Ölçüm ve Belirleyiciler. Nesne Psikoloji Dergisi, 5(10), 310-328.
• Çildam, S. (2019). Siirt Şehrinde Kişilere Karşı İşlenen Suçların Coğrafi Analizi. Türk Coğrafaya Dergisi, 73, 41-51.
• Demirci, A. (2014). Literatür Taraması. Y. Arı ve İ. Kaya (Der.), İçinde Coğrafya Araştırma Yöntemleri (73-106). Balıkesir: Coğrafyacılar Derneği.
• Doğan, H. İ.; Sevinç, B. (2011). Suç Teorileri ve Şehir Güvenliği: Bitlis İliyle İlgili Bir Değerlendirme. Polis Blimleri Dergisi, 13(4), 27-53.
• Dolu, O., Uludağ, Ş., Doğutaş, C. (2010). Suç Korkusu: Nedenleri, Sonuçları ve Güvenlik Politikaları İlişkisi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65 (1), 57-81.
• Doran, B. J., Lees, B. G. (2005). Investigating the Spatiotemporal Links Between Disorder, Crime and the Fear of Crime. The Professional Geographer, 57 (1), 1-12.
• Ellen,I.G., O'Regan; K. (2009). Crime and U.S. Cities: Recent Patterns and Implications. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 626, 22-38.
• Erdoğan, A., Düzgün, H. Ş. (2003). “Mekân ve Suç: Suç Haritalaması ve Diğer Analitik Yaklaşımlar”, Polis Dergisi, 36, 482-490.
• Erkan, N.Ç., Sevin, B. (2018). Suç Korkusu Konusunda Bir İnceleme: Kadıköy Örneği. Planlama, 28 (3), 315-327.
• Evans, D. (2001). Spatial Analyses of Crime. Geography, 86 (3), 211-223
• Furedi, F. (2017). Korku Kültürü. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Geray, C. (2007). Güvenli Kent ve Kente Karşı Suç Üzerine. Dosya 06, Bülten 55 (Kasım-Aralık), 50-55. Ankara: TMMOB Ankara Şubesi.
• Griffin, J. (2001). Intemational Crime Mapping Caveats and Considerations. Crime Mapping News, 3 (1).
• Groff, E. R. (2007). Simulation for Theory Testing and Experimentation: An Example Using Routine Activity Theory and Street Robbery. Journal of Quantitative Criminology, 23 (2), 75-103.
• Grubesic, T.H., Mack, E.A. (2008). Spatio-Temporal Interaction of Urban Crime. Journal of Quantitative Criminology, 24 (3), 285-306
• Güler, M. (2011). Kentsel Haklar, Kapitalizm ve Katılım. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 66-1, 49-71.
• Günal, V. ve Şahanalp, S. (2009). Şanlıurfa Şehir Merkezindeki Hırsızlık Suçlarının Mekânsal Analizi. Polis Bilimleri Dergisi,11, 99-111.
• Gümüş, E. (2004). Crime in Urban Areas; An Emperical Investigation. Akdeniz İİBF Dergisi, 4 (7), 98-105.
• Gündüzöz, İ. (2016). Türkiye ve Dünya'da Güvenli Kent Yaklaşımı: Kentsel Güvenlik mi? Güvenli Kent mi?. Türk İdare Dergisi, 483, 355-369.
• Hannon, L. (2002). Criminal Opportunity Theory and The Relationship Between Poverty and Property Crime. Sociological Spectrum, 22, 363-381.
• Harries, D. K. (1973). Spatial Aspects of Violence and Metropolitan Population. The Professional Geographer, 25, (1), 1-6.
• Harries, D.K. (1974). The Geography of Crime and Justice. McGraw-Hill, USA.
• Herbert, D.T. (1976). The Study of Delinquency Araeas: A Social Geographical Approach. Transactions of the Institute of British Geographers, New Series, 1(4), 472-492.
• Herbert, D. T. ve Hyde, S. W. (1985). Environmental Criminology: Testing Some Area Hypotehesis. Transactions of the Institıte of British Geographers, New Series,10 (3), 259-274.
• Hipp, J.R. (2011). Violent Crime, Mobility Decisions, and Neighborhood Racial/Ethnic Transition. Social Problems, 58 (3), 410-432.
• Holsinger, K. (2000). Feminist Perspectives on Female Offending: Examining Real Girls’ Lives. Women & Criminal Justic, 12 (1), 23-51.
• İçli, T. G. (1992). Türkiye’de Suçlular; Sosyal, Kültürel ve Ekonomik Özellikleri, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
• Jalil, H.H., Iqbal, M.M. (2010). Urbanization and Crime: A Case Study of Pakistan. The Pakistan Development Reviw, 49 (4), 741-755.
• Karaboran, H. H. (1989). Şehir Coğrafyası ve Şehirsel Fonksiyonlar, Fırat Üniviversitesi Sosyal Bilimler. Dergisi, 3 (1), 81-118.
• Karakaş, E. Karadoğan, S., Arslan, H. (2003). CBS Ortamında Suç Haritalama Teknikleri.1. Polis Bilişim Sempozyumu,123-134, Ankara.
• Karakaş, E. (2004). Elazığ Şehrinde Hırsızlık Suç Dağılışı ve Özellikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14 (1), 19-39.
• Karakaş, E. (2005a). Uygulamalı Cografyada Suç Haritalari I. Veri Kaynaklan. Firat Universitesi Sosyal Bilimler Dergisi, l5 (1), 57-69.
• Karakaş, E. (2005b). Uygulamali Cografyada SU9 Haritalari II .Suç Harita Tipleri. Firat Universitesi Sosyal Bilimler Dergisi, l5 (12), 31-50.
• Karakaş, E. (2006). Elazığ Şehrinde Suçların Dağılışı ve Özellikleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 11 (15), 83-112.
• Katzman, M. (1980). Contribution of Crime to Urban Decline. Urban Studies, 17, 277-286.
• Kaya, E. (2008). Kent Güvenliğinin Sağlanması. 19-22, http://www.yerelsiyaset.com/pdf/ 2008/4.pdf, Erişim: 28.4.2011.
• Kaygalak, İ. (2019). Mekân ve Ekonomi, Ekonomik Coğrafyada Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Kaypak, Ş. (2012). Güvenlikte yeni bir boyut; çevresel güvenlik. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(8), 1-22.
• Kaypak, Ş. (2016). Kentsel bir sorun olarak kentsel güvenlik. Akademik Sosyal Araş-tırmalar Dergisi, 33, 35-50.
• Keleş, R. (1998). Kentbilim Terimleri Sözlüğü (2. Baskı), Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (2015). Kent, Kentsel Siyaset ve Çevre Yazıları (1993-2014). İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
• Kondo, M., Hohl, B., Han, S., Branas, C. (2016). Effects of greening and community reuse of vacant lots on crime. Urban Studies, 53(15), 3279-3295.
• Köroğlu, S. A. (2015). Literatür taraması üzerine notlar ve bir tarama tekniği. GİDB Dergi,1, 61-69.
• Kinney, J.B.; Brantingham, P. L; Wuschke, K.; Kırk, M.; Brantinhham, P.J. (2008). Crime Attractors, Generators and Detractors: Land Use and Urban Crime Opportunites. Built Environment, 34 (1), 62-74.
• Lena, G.V. Sui, D.W. (2010). Geographies of identity theft in the U.S.: understanding spatial and demographic patterns, 2002-2006. GeoJournal, 75 (1), 43-55.
• Levi, M. (2001). Business, Cities and Fears about Crimes. Urban Studies, 38 (5-6), 849-868.
• Lopez, N., Lukinbeal, C. (2010). Comparing Police and Residents′ Perceptions of Crime in a Phoenix Neighborhood using Mental Maps in GIS. Yearbook of the Association of Pacific Coast Geographers , 72, 33-55.
• Lowman, J. (1986). Conceptual İssues in the Geography of crime:Toward a Geography of Social Control, School of Criminology. Annals of the Association of American Geographers, 81- 94.
• Mengi, A. (2007). Kente Karşu Suç-İmar Suçu. Dosya 06, Bülten 55 (Kasım-Aralık), 47-49. Ankara: TMMOB Ankara Şubesi.
• Miro, F. (2014). Routin Activity Theory. The Encyclopedia of Theoretical Criminology, 1-7. Blackwell Publishing Ltd.
• Newman, O. (1972). Defensible Space, People and Design in the Violent City. London: Architectural Press.
• Pain, R.H. (1997). Social Geographies of Women's Fear of Crime. Transactions of the Institute of British Geographers, 22 (2), 231-244.
• Perason, A.L., Breetzke, G.D. (2014). The Association Between the Fear of Crime, and Mental and Physical Wellbeing in New Zealand. Social Indicators Research ,119 (1), 281-294
• Peterson, D.R. ve Krıvo, J.L. (1996). Extremely Disadvantaged Neighborhoods and urban Crime. Ohio University Social Force, 75(2), 619 – 650.
• Önkal,G; Sümer, O. (2014). Kentsel Dönüşüm, Dnüşen Yurttaşlık ve Kent Hakkı. H.Aliyar Demirci, İsmet Parlak ve Nigar Değirmenci (Der.), İçinde Siyaset Bilmi Araştırmaları, Teori ve Türkiye Uygulamaları (102-126), Ankara: Seçkin.
• Özaşçılar, M. (2015). Suç Korkusu ve Yakın Çevre Düzensiliği İlişkisi: Kırık Cam Teorisi. A. Solak, Ö. Solak (Der.), İçinde Gündelik Hayat Sosyolojisi Açısından Suç ve Suç Korkusu, (329-347). Ankara: Seray Yayıncılık.
• Öztürk, M. (2016a), Kent ve Suç Korkusu: Kuramsal Temeller. Ö. Sarı ve A. Esgin (Der.), İçinde Toplumsal Analizler Ekseninde Kent Fragmanları, (187-236). Ankara: Phoneix Yayınevi.
• Öztürk, M. (2016b). Düzensizlik ve Toplumsal Kaygı Teorileri Bağlamında Suç Korkusunun İncelemesi: Mersin Örneği. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 40(1), 282-291.
• Rich, F. T. (1995). The Use of Computerized Mapping in Crime Control and Prevention Programs. Research in Action. National Enstitute of Justice, Washington, USA.
• Roncek, W.D. (1981). Dengerous Places: Crime and Residential Environment. Social Forces, Vol.60, 74 – 96.
• Sampson, R.J., Groves, W. B. (1989). Community Structure and Crime: Testing Social Disorganization Theory. The American Journal of Sociology, 94(4), 774-802.
• Sargın, S. ve Temurçin, K. (2009). Türkiye’nin Suç Coğrafyası Şehir Asayiş Suçları. Ankara: Beyaz Kalem Yayıncılık.
• Schulenberg, J.L. (2003). “The Social Context of Police Discretion with Young Offenders: An Ecological Analysis”, Canadian Journal of Criminology and Justice, 127-157.
• Schwab, W.A. (1992). The Sociology of Cities, New Jersey: Prentice Hall, Englewood Cliff.
• Schweitzer, J. H., Kim, J. W., Mackin, J. R. (1999). “The Impact of Built Environment on Crime and Fear of Crime in Urban Neighborhoods”, Journal of Urban Technology, 6 (3), 59-73.
• Sharpe, B. (2000). Geographies of Criminal Victimization in Canada. Canadian Geographers, 44 (4), 418-428. Sijuwade, P.O. (2014). Urban Crime, Unrest and Social Control. Global Journal of Interdisciplinary Social Sciences, 3 (6), 20-23.
• Spion-Dutkowka, N., Leitner, M. (2017). Land Use Influencing the Spatial Distribution of Urban Crime: A Case Study of Szczecin, Poland. International Journal of Geoformation, 6, 74, 1-23.
• Smith, S. (1984). Crime in the News. The British Journal of Criminology, 24 (3), 289-295.
• Snyder, H. (2019). Literature reviwe as a research methodology: An overview and guidelines. Journal of Business Reserch, 104, 333-339.
• Sipahi, E. B. (2016). Türkiye'de Kent Sakinlerinin Suç Korkusu Üzerine Bir Araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (43), 2158-2169.
• Soyaslan, D. (1996). Kriminoloji, Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları No. 512.
• Steffensmeier, D; Allan, E. (1996). Gender and Crime: Toward a Gendered Theory of Female Offending. Annual Review of Sociology, 22, 459-487.
• Şeker, G; Derdiman, R.C. (2010). Kentlerde Suçların Önlenmesine İlişkin Yaklaşımlar ve Bu Doğrultuda Mahalle Ölçeğinde Toplum Destekli Polislik Uygulaması. Elif Karakurt Tosun (Der.). İçinde Mekan, Kültür ve Yönetim Perspektifinden 21. Yüzyıl Kentleri (417-463), Bursa: Ekin.
• Tekeli, İ. (2011). Kent, Kentli Hakları, Kentleşme ve Kentsel Dönüşüm. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Tseloni, A., Osborn, D.R., Trickett, A., Pease, K. (2002). “Modelling Property Crime Using The British Crime Survey”, British Journal of Criminology, 42, 109-128.
• Turan, B. (2014). Kent ve Suç. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Türk Dil Kurumu. (2011). Türkçe Sözlük (11. Baskı). Ankara: Türk Dil Kurumu.
• Uğur, A. (2003). Aydın Şehir Coğrafyası. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Uğur, A. (2013). Denizli Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçların Mekânsal Analizi. Polis Bilimleri Dergisi, 15 (2), 1-37.
• Uğur, A., Aliağaoğlu, A. (2019). Şehir Coğrafyası (7. Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Umar, F. (2017). Understanding Spatial Patterns of Urban Crime in a Developing Country. Doctor of Philosophy (Ph.D.), Department of Geography University College London.
• Uzun, A. ve Aliağaoğlu, A. (2009). Tokat Şehrinde Mala Karşı İşlenmiş Suçlar. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 2 ( 8), 430-444
• Uzun, A. ve Özkan, O. (2019). Emekli göçü literatürünün değerlendirilmesi. Doğu Coğrafya Dergisi, 24(41), 141-152.
• Ünlü, M. (2020). Marmara Coğrafya Dergisi’nin coğrafya disiplinine literatür bağlamında katkısı. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi,18 (35), 325-346.
• Wang, F., Minor, W.W. (2002). Where The Jobs Are: Employment Access and Crime Patterns in Cleveland. Annals of the Association of American Geographers, 92(3), 435-450.
• Ward, K.C., Kirchner, E.E., Thompson, A.J. (2018). Social Disorganization and Rural/Urban Crime Rates: A County Level Comparison of Contributing Factors. International Journal of Rural Criminology, 4, 1, 44-65.
• Warrington, M. (2001). 'I Must Get Out': The Geographies of Domestic Violence. Transactions of the Institute of British Geographers, 26 (3), 365-382.
• Wilson, R.E. (2007). The impact of software on crime mapping: An introduction to a special journal issue of Social Science Computing Review on crime mapping. Social Science Computing Review 25 (2), 1-8.
• Yavuz, Y. (2019). Suç Mağduru Olma Korkusuna Sosyolojik Bir Bakış. Toplum ve Kültür Araştırmaları Dergisi, 4, 28-52.
• Yeter E. (1993). Kente Karşı Suç Kavramı Üzerine Düşünceler. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi,TODAİE, 2 (5), 45-62.
• Yuen, B. (2004). Safety and Dwelling in Singapur. Cities, 21, 19-28.
• Yuk, L., Egan, E. (1972). The Geography of Urban Crime: The Spatial Pattern of Serious Crime in the City of Denver. Association of American Geographers, 4, 59-64.
• Zhang, W. (2016). Does compact land use trigger a rise in crime and a fall in ridership? A role for crime in the land use–travel connection. Urban Studies, 53(14), 3007-3056.