Land
grabbing is a neo-land exploitation, which has been started by
local-transnational elites, governments and multinational companies to control
the most valuable resource in the world after the increase in global food
prices through 2007-2008. Purpose of this study is to address land grabbing of
local-transnational elites, governments and multinational companies in
underdeveloped-developing countries within the scope of space-human
interaction. According to the report in 2011 of ILC, 203 million hectares of
land came under control of international capital through purchasing, or
long-term leasing between 2000-2010. Today, prominent investor countries for
land grabbing are USA, Malaysia, Singapore, United Kingdom, UAE, China, India,
Brazil, Canada and Netherlands, respectively. Target countries from which above
these (investor) countries buy-lease for long-term lands are the Papua New
Guinea, Russian Federation, Indonesia, Democratic Republic of the Congo,
Brazil, South Sudan, Mozambique, Ukraine, Congo and Guyana, respectively.
Humanity is faced to a global land pillage, and facing the increasing
population with a wilder food crisis is not so far. Global collaboration should
be developed to prevent land grabbings, and the needed subvention should be
made for local resources to be used properly to their potential.
Arazi kapatma, dünyadaki en değerli kaynakları kontrol etmek
amacıyla yerel-uluslarötesi elitler, hükümetler ve çokuluslu şirketlerce özellikle
2007-2008’de küresel gıda fiyatlarındaki artış sonrası başlatılan bir neotoprak
sömürgeciliğidir. Bu araştırmanın amacı, azgelişmiş-gelişmekte olan ülkelerdeki
yerel-uluslarötesi güçlerce uygulanan arazi kapatmalarını mekân-insan
etkileşimi çerçevesinde irdelemektir. Uluslararası Arazi Koalisyonu’nun 2011’de
hazırladığı rapora göre 2000-2010 yılları arasında 203 milyon hektar arazi,
satın alma veya uzun vadeli kiralama yoluyla uluslararası sermayenin kontrolüne
geçmiştir. Günümüzde arazi kapatmaları açısından öne çıkan yatırımcı ülkeler
sırasıyla A.B.D., Malezya, Singapur, Birleşik Krallık, B.A.E., Çin, Hindistan,
Brezilya, Kanada ve Hollanda’dır. Bu ülkelerin arazi satın aldığı-uzun vadeli
kiraladığı hedef ülkelerse sırasıyla Papua Yeni Gine, Rusya Federasyonu,
Endonezya, Demokratik Kongo Cumhuriyeti, Brezilya, Güney Sudan, Mozambik,
Ukrayna, Kongo ve Guyana’dır. İnsanlık küresel bir arazi yağmasıyla karşı
karşıya olup daha vahşi bir gıda kriziyle karşılaşmak üzeredir. Arazi
kapatmalarının önüne geçebilmek için küresel işbirliği geliştirilmeli, yerel
kaynakların potansiyeline uygun şekilde kullanılabilmesi için gerekli
sübvansiyonlar yapılmalıdır.
Journal Section | Makaleler |
---|---|
Authors | |
Publication Date | February 23, 2017 |
Submission Date | December 27, 2016 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 22 Issue: 37 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License