AN ANALYSIS OF THE IMPACT OF POLITICIZATION OF EDUCATION IN TURKEY ON THE RELATIONSHIP WITH EU: CAN THE HUMAN CAPITAL BE THE CONFIDENTIAL CRITERION OF EU? Erhan

Yıl 2015, Cilt: 29 Sayı: 3, 527 - 542, 22.01.2015

Erhan Atay , Gökhan Karsan

Öz

This study intends to analyse the relationship and the future of the European Union (EU) and Turkey and seeks to answer this question; Is Turkey that is demanding to become a member of the EU and identifying it as a state policy, really ready for the membership of the Union? In other words, if we take an argument concerning the relationship between European Union and Turkey and the future of this relationship with reference to the Union member states’ political / economic / cultural envisagement about Turkey from a critical viewpoint highlighting interior factors rather than exterior factors, then, what could be the reason why Turkey fails the membership or the primary reason retarding the membership? In this study, it is considered that the answer is hidden in Turkey’s human capital asset and lack of effectiveness. Although important educational and training projects were implemented to develop qualified work force in the last three centuries from Ottoman times to Republican period, it can be concluded that all these efforts were not enough to catch the expected level. A human capital index is developed for this study in order to compare European countries and Turkey and other indexes were also used. Results showed Turkey’s current position with respect to EU and inspire serious policy changes to develop human capital

Anahtar Kelimeler

Turkey, European Union, Politicization of Education, Human Capital

TÜRKİYE’DE EĞİTİMİN SİYASALLAŞMASI SORUNUNUN AVRUPA BİRLİĞİ İLE İLİŞKİLERİNE OLAN ETKİSİNE DAİR BİR İNCELEME: BEŞERİ SERMAYE AVRUPA BİRLİĞİ’NİN GİZLİ KRİTERİ OLABİLİR Mİ?

Öz

Bu çalışma Türkiye’nin Avrupa Birliği ile ilişkilerini ve geleceğini
analiz etmeye çalışmakta ve şu sorunun cevabını aramaktadır: Avrupa Birliği’ne
üye olmayı bir devlet politikası haline getiren Türkiye, buna gerçekten hazır
mıdır? Diğer deyişle, üyeliği geciktiren sebepler arasında çokça zikredilen dış
unsurları bir an için unutulur, bunun yerine içe dönük eleştirel bir araştırma
sürdürmeye çalışılırsa, bu gecikmenin gerçek sebepleri konusunda neler
söylenebilir? Bu çalışma, bu problematiği, sorunun politik-kültürel boyutunu vurgulayarak ele almayı denemektedir. Osmanlı-Cumhuriyet tarihine
bakıldığında, eğitim alanında önemli projelerin hayata geçirildiği görülmektedir
ve denilebilir ki eğitime son üç yüzyıldır yatırım yapılmaktadır. Fakat bütün bu
gayretler umulan beşeri sermayeyi oluşturmaya ve gelişmişlik düzeyini
yakalamaya yetmemiştir. Bu çalışmaya göre, bunun en önemli sebebi
Türkiye’de eğitim daima politik bir meselenin konusu edilmesidir. Bu varsayım,
çalışma kapsamında geliştirilen beşeri sermaye indeksi ve diğer indekslere göre
yapılan karşılaştırmada mukayeseli olarak ispatlanmaya çalışılmıştır. Beşeri
Sermaye seviyesi bakımından Türkiye’nin hâlihazırdaki durumu hayli dikkat
çekici sonuçlar ortaya koymaktadır ve önemli politika değişikliklerinin işaretini
vermektedir. Sonuç olarak, denilebilir ki, Türkiye Avrupa Birliği’ne girmeye
hazır değildir.

Anahtar Kelimeler

Türkiye, Avrupa Birliği, Eğitimin Politikleşmesi, Beşeri Sermaye

Kaynakça

• Ahmad, F. (1995), Modern Türkiye’nin Olusumu, cev. Y. Alogan, Sarmal Yay., İstanbul.
• Ardichvili A, Zavyalova E, Minina V. (2012), “Human Capital Development: Comparative Analysis of BRICs”, European Journal of Training and Development, 36 (2): 213 – 233.
• Becker G. S. (1993), Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education, The University of Chicago Press, Chicago and London.
• Bontis N. (2004), “National Intellectual Capital Index: A United Nations Initiative for the Arab Region”, Journal of Intellectual Capital, 5 (1): 13 – 39.
• Cetin, M (2005), “Türkiye’de Beşeri Kalkınma: Karsılastırmalı Bir Değerlendirme”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 19 (2): 59-73.
• EU. (2010), Europe 2020. A Strategy for Smart, Sustainable and Inclusive Growth, Communication of the European Commission, Brussels, 3. 3. 2010, COM (2010) 2020 final.
• EU. (2006), “Delivering on the Modernisation Agenda for Universities: Education, Research and Innovation”, Communication from the Commission to the Council and The European Parliament, COM (2006) Brussels,http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM :2006:0208:FIN:EN:PDF (08.12.2012 Date accessed). 10.5.2006,
• EU, (2000), “Lisbon European Council 23 and 24 March 2000 Presidency Conclusions”, (08.12.2012 Date accessed).
• Lewis, B. (1968), The Emergence of Modern Turkey, Oxford U. P., London.
• Lin, C.Y.Y. and Edvinsson, L. (2008), “National Intellectual Capital: Comparison of theNordic Countries” Journal of Intellectual Capital, 9 (4): 525-545.
• Lin C.Y.Y and Edvinsson L. (2011). National Intellectual Capital: A Comparison of 40 Countries, Springer, London.
• OECD. (2001), The Well Being of Nations the Role of Social Capital, OECD Publishment, Paris.
• Oz, B. Taban, S. Kar, M. (2009), “Kümeleme Analizi ile Türkiye ve AB Ülkelerinin Beşeri Sermaye Göstergeleri Açısından Karşılaştırılması”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (1):1- 30.
• Sanayi ve Ticaret Bakanlığı. (2010), “Turkish Industrial Strategy Document 2011-2014 http://www.sanayi.gov.tr/Files/ Documents/TurkiyeSanayiStratejisiIngilizce.pdf (09.12.2012 accessed). EU Membership), Date
• Shaw, S. (1994), Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye, I. Cilt, cev. M. Harmancı, E Yay., İstanbul.
• Shaw, S. ve Shaw, E. K. (2000), Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye II. Cilt, cev. M. Harmancı, E Yay., İstanbul.
• Porter, M. (2011), Rekabet Üzerine, Marka Doğu Marmara Kalkınma Ajansı, İstanbul.
• Porter, M. (1990), The Competitive Advantage of Nations, The Macmillan Press Ltd, London.
• Tekeli, İ. (1983), “Osmanlı İmparatorluğu’ndan Günümüze Eğitim Kurumlarının Gelisimi”, Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi,