GAZETECİLİK MESLEĞİNDE SOSYAL MEDYA KULLANIM KURALLARININ ANALİZİ: ANADOLU AJANSI ÖRNEĞİ

Year 2020, Issue: 20, 103 - 120, 23.12.2020

Zehra Idil Uzunyol

https://doi.org/10.32952/atauniiletisim.766519

Cited By: 1

Abstract

Web 2.0 bir yandan gazetecilik mesleğine yeni beceriler kazandırırken, diğer yandan mesleğin sınırları konusundaki tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Söz konusu sınır tartışmaları ise yayın ilkelerinden gelen eğilim ile medya kuruluşlarında kurumsal olarak belirlenen sosyal medya kullanım kuralları ile bertaraf edilmektedir. Bu makalede bir medya kurumu üzerinden gazetecilik mesleğinde sosyal medya kullanım kurallarındaki değişim irdelenmektedir. Diğer bir ifadeyle, araştırma kapsamında ele alınan medya kurumu öneğinde sosyal medyanın mesleğe yeni yeni adapte edildiği 2012 yılı ile mesleğin bir gerekliliğine dönüştüğü 2020 yılları arasında kullanım kuralları bazında bir değişiklik olup olmadığı incelenmektedir.
Bu kapsamda, çalışmada medya kurumu olarak Anadolu Ajansı (AA) seçilmiştir. Özel medya kuruluşlarının sahipliklerinin zamanla el değiştiriyor olması ve haliyle kamu hizmeti yayıncısı gibi yerleşik bir kurum kültürüne sahip olmamaları sebebiyle AA tercih edilmiştir. AA’nın kurumsal web sitesinde sosyal medya politikalarına ilişkin herhangi bir değişikliğe gitmediği, ancak yeniliklere web sitesi üzerinden değilse bile çalışanlarına yönelik hazırladığı ve aynı zamanda alanla ilgili teorisyen ve uygulayıcıların istifadesine satış yoluyla sunduğu kitapla cevap verdiği görülmüştür. Betimleyici bir yaklaşıma sahip olan araştırmada elde edilen verilerin analizinde metin çözümlemesi yapılmıştır.

Keywords

İnternet Gazeteciliği, Gazetecilik Etiği, Gazetecilikte Sosyal Medya Kullanım Kuralları, Anadolu Ajansı (AA)

References

• AA (2019). Tarihçe. https://www.aa.com.tr/tr/p/tarihce. (Erişim Tarihi: 3. 08. 2019)
• ADAKLI, Gülseren (2010). “Gazetecilik Etiğini Belirleyen Yapısal Unsurlar: Mülkiyet ve Kontrol Sorunu”, Televizyon Haberciliğinde Etik içinde. (Ed. Bülent Çaplı ve Hakan Tunçel). Ankara: Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi. 61-96.
• ALEMDAR, Korkmaz (2009). “Türkiye’de Tek Parti Yıllarının İletişim Politikaları: 1920- 1950”, Türkiye’de Kitle İletişimi Dün – Bugün -Yarın içinde. (Ed. Korkmaz Alemdar). Ankara: Gazeteciler Cemiyeti Yayınları. 10-17.
• ALEMDAR, Korkmaz (1996). İletişim ve Tarih. Ankara: İmge Kitabevi.
• AYDOĞAN, Aylin ve BAŞARAN, Funda (2012). “Yeni Medyayı Alternatif Medya Bağlamında Anlamak”, Alternatif Medya Alternatif Gazetecilik içinde. (Ed. Ömer Özer). İstanbul: Literatürk. 213-246.
• BECKETT, Charlie ve MANSELL, Robin (2008). “Crossing Boundaries: New Media and Networked Journalism”, Communication, Culture & Critique. Sayı: 1(1). 92-104.
• BENGİ, Hilmi (2012). “Tarihsel Süreç İçinde Anadolu Ajansı’nın Özgün Kurumsal Yapısı (1920-2011)”, Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi. Sayı 50, 299-341.
• BOCZKOWSKI, Pablo (2004). Digitizing the News: Innovation in Online Newspapers. Massachusetts: MIT Press.
• ÇETİNKUŞ, Hilmi ve KELEŞ, Necati (yay. haz.) (2017). Muhabir-Habercinin Temel Kitabı. İstanbul:Elma Basım Yayın ve İletişim Hiz. San. Tic, Ltd. Şti.
• DEUZE, Mark (2004). “What is Multimedia Journalism?”, Journalism Studies. Sayı: 5(2). 139-152.
• DOMINGO, David (2008). "Interactivity in the Daily Routines of Online Newsrooms: Dealing with an Uncomfortable Myth", Journal of Computer-Mediated Communication. Sayı:13. 680-704.
• DÜNDAR, Lale (2018). “Kurumsal Hesaplar Bireysel Hesaplara Karşı: Sosyal Medya Kılavuzları ve Gazetecilik”, Current Debates in Social Sciences. Sayı:13/23(12). 77-88.
• ELLIOTT, Deni (2009). “Essential Shared Values and 21st Century Journalism”, The Handbook of Mass Media Ethics içinde. (Ed. Lee Wilkins ve Clifford G. Christians). New York: Routledge. 28-39.
• KAPLAN Andreas ve HAENLEIN Michael (2010). "Users of the World, Unite! The challenges and Oppourtunities of Social Media", Bussiness Horizons. Sayı: 53(1). 59-68.
• ÖZER, Ömer (2008). Liberal Basın Anlayışı: Objektif Habercilik İdeali, Haber Değerliliği ve Gazetecilik Etiği. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• PAVLIK, John (2001). Journalism and New Media. New York: Columbia University Press.
• TAŞ, Oğuzhan (2012). Gazetecilik Etiğinin Mesleki Sınırları, Profesyonellik, Piyasa ve Sorumluluk. İstanbul: İletişim Yayınları.
• TÖRENLİ, Nurcan (2005). Yeni Medya, Yeni İletişim Ortamı. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• TRTHaber (2019). Türkiye’de Devletin Tüm Birimlerinin İletişim Standartlarını Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı Belirleyecek. https://www.trthaber.com/haber/turkiye/devletin-tum-birimlerinin-iletisimstandartlarini-cumhurbaskanligi-iletisim-baskanligi-belirleyecek-412436.html. (Erişim Tarihi: 3. 08. 2019)
• UZUNYOL, Zehra İdil (2013). Sosyal Medya ve Değişen Gazetecilik: Haber Kaynağı ve Haber Mecrası olarak Twitter. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Gazetecilik Anabilim Dalı.
• YILDIRIM, Besim, (2010). “Gazeteciliğin Dönüşümü: Yöndeşen Ortam ve Yöndeşik Gazetecilik”, Selçuk İletişim. Sayı: 6(2), 230-253.