Yahudilik Antik Yunan felsefesindeki zamanın ezeliliği anlayışına oldukça yabancıdır.
Burada ana düşünce zamanın evrenin yaratılmasından sonra ortaya çıktığıdır.
Yani evren zaman içinde değil; zaman evren içinde yaratılmıştır. Yahudilikte zaman hiç
şüphesiz yapılandırılmış bir zamandır ve mesela yaratılış haftası, dinlenme günü ve yıldızların
Tanrının isteğine göre hareket ettikleriyle ilgili farklı yapılandırmalar söz konusudur.
Eski Ahit’te Şabat ve bayram zamanlarında zamanın hâkimiyetinden çıkarak -en
azından bunu başarmaya çalışarak- Tanrı’nın dinginliğine katılmak ve o dinginlikten pay
almak oldukça önemlidir. İnsanın, zamanın sonunu düşünerek zamansallıktan kurtulup;
sonsuz hayat için huzura kavuşması oldukça önemli inanç esaslarından biridir. Eski İsrail
geleneğinde geçmiş ve gelecek zamanın önceliği bağlamında öncelik geleceğe değil,
geçmişe verilmektedir. Sonluluk-sonsuzluk ilişkisi açısından sonluluk tabiata ve bütün
bir varlık âlemine has bir özellik iken; sonsuzluk ve bu anlamda başlangıçsızlık Tanrı’ya
ait bir özellik olarak karşımıza çıkmaktadır. “Apokalipsi”, zaman kavramı bağlamında
Eski Ahit’te karşımıza çıkan temel bir kavramdır. Bu kavram kâinatın sonunu, yani sonlu
zamanın nihayete ermesini ifade eder.
Primary Language | tr;en |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | April 10, 2013 |
Published in Issue | Year 2012 Volume: 16 Issue: 2 |