Eldeki bilgilere göre, Yunus Emre'de rastlanan ve gramatikal olarak
bir açıklaması yapılamayan "Bana seni gerek" ifadesinin, eldeki tek örnek
olduğu sanılmaktaydı. Araştırmalarımız sonucunda bu ifadenin 15.yy.dan
başlayarak tasavvuf çevreleriyle ilişkisi olan veya olmayan Âşık Yunus,
Kemal, Ahmedî, Ahî, Necati, Ravzî, Âşık Çelebi, Yakinî gibi şairlerce de
kullanıldığını tespit ettik. Üstelik, sen zamirine gelen bu –i ekinin, "Bana
seni gerek" klişe ifadesi ile sınırlı olmayıp, sen ve siz zamirleriyle de
kullanıldığını gördük.
Yunus Emre'nin, dördüncü mısraları "Bana seni gerek seni" şeklinde
tekrarlanan şiiri, Ahmet Yesevi'nin bir hikmeti ile büyük benzerlik
göstermektedir. Hikmette bu mısra "Minge sin ok kirek sin" şeklindedir.
Burada sen zamirinin sonundaki –i ekinin görevi "ok" ekine yüklenmiştir.
Dolayısıyla "senden başkası değil, illa sen, sadece sen" gibi bir anlam
ifade eden bu ekin, Türkçe’de çok sayıda örneği olan ve zamirlere gelen
bir pekiştirme eki olduğu görüşüne vardık.
Yunus Emre Ahmet Yesevi bana seni gerek Âşık Yunus Kemal Ahmedî Ahî Necati Ravzî Âşık Çelebi Yakinî
Primary Language | tr; en |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | February 28, 2010 |
Published in Issue | Year 2009 Volume: 15 Issue: 39 |