Özel gereksinimli çocuğa sahip ailelerin hayat boyu öğrenme gereksinimleri

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 2, 125 - 139, 30.04.2017

Hakan Genç

Öz

21. yüzyılın dünyasında yaşanan teknolojik gelişmeler sonucu bilginin üretimi ve paylaşımı artmakta, bilgi her geçen gün daha da değer kazanmaktadır. Yaşanan bu gelişmeler toplumların sosyal, kültürel, ekonomik temellerini de etkileyerek yeni bir toplumsal yapının oluşmasına zemin hazırlamaktadır. Bu yeni toplum anlayışı ‘bilgi toplumu’ olarak adlandırılmaktadır. Bilgi toplumunda bilgi üretiminin ön planda olması, bilgiye ulaşmanın ve bilgiyi paylaşmanın kolaylaşması ve bilginin hızla değişmesi toplumun ihtiyaç duyduğu bireysel niteliklerin değişmesine sebep olmaktadır. Bu niteliklerin kazandırılması sürecinde devreye giren eğitim aktörü de bu değişimden etkilenmekte, eğitimin artık okullarla sınırlı kalamayacağı, bireylerin yaşanan değişimlere uyum sağlayabilmesi için eğitimin hayat boyu devam etmesi gerektiği düşünülmektedir. Bu çalışmada ‘‘bilgi toplumu’’ kavramı ‘‘değişen eğitim paradigması’’ ve ‘‘hayat boyu öğrenme’’ kavramı incelenmekte, ayrıca yaşam boyu öğrenme kavramının özel gereksinimli çocuğa sahip aileler açısından önemine değinilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Bilgi toplumu, hayat boyu öğrenme, değişen eğitim paradigması, özel gereksinimli çocuğa sahip aileler

Kaynakça

• Akçamete, G., & Kargın, T. (1996a). İşitme engelli çocuğa sahip annelerin gereksinimlerinin belirlenmesi. Özel Eğitim Dergisi, 2(2), 7-24. Aktan, C. C., & Tunç, M. (1998). Bilgi toplumu ve Türkiye. Yeni Türkiye Dergisi, 4(19), 118- 134. Aldemir, A. (2003). Bilgiye erişimde yeni yaklaşım: Bilgi okuryazarlığı. Bilgiye Erişimde Değişen Yollar ve 2. Tıbbi Bilgi Yönetimi ve Teknolojileri Sempozyum’unda sunulmuş bildiri. Özü http://kaynak.unak.org.tr/bildiri/unak03/u03-29.pdf Erişim tarihi: 20.05.2016 Bailey, D. B., & Simeonsson, R. J. (1988). Assessing needs of families with handicapped infants. The Journal of Special Education, 22(1), 117-127. Bernstein, M. E., & Barta, L. (1988). What do parents want in parent education?. American Annals of the Deaf, 133(3), 235-246. Beyaz Nokta Gelişim Vakfı (2016). Milli eğitim sistemi mevcut durum ve geliştirme için politika önerileri. http://www.beyaznokta.org.tr/cms/images/anal%C4%B1z%20raporlar%C4%B1%20Y ENI%20EGITIM%20SISTEMI%20POLITIKALARI.pdf. Erişim tarihi: 11.05.2016 Bozkurt, V. (2000). Küreselleşmenin insani yüzü. İstanbul: Alfa. Bulurman, B. (2002). Enformasyon toplumu ve eğitim. Endüstri İlişkileri ve İnsanî Kaynakları Dergisi, 4(1). http://www.isguc.org/?p=article&id=124&cilt=4&sayi=1&yil=2002 Erişim tarihi: 10.05.2016 Burden, R., & Thomas, D. (1986). Working with parents of exceptional children: the need for more careful thought and more positive action. Disability, Handicap & Society, 1(2), 165-171. Cavkaytar, A. (1998). Zihin engellilere öz bakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği. Yayınlanmamış Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. Cavkaytar, A. (1999). Zihin engellilere özbakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği. Özel Eğitim Dergisi, 2(3), 40-50. Cavkaytar, A., Ceyhan, E., Adıgüzel, C., Uysal, H. ve Garan, Ö. (2012). Investigating education and support needs of families who have children with intellectual disabilities. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 3 (4) 79-99. AUAd 2017, Cilt 3, Sayı 2, 125-139 Genç 136 Coleman, M., & Apts, S. (1991). Home-alone risk factors. Teaching Exceptional Children, 23(3), 36-39. Commission of the European Communities, (2000). A Memorandum on Lifelong Learning. http://arhiv.acs.si/dokumenti/Memorandum_on_Lifelong_Learning.pdf. Erişim tarihi: 22.05.2016 Commission of the European Communities, (2006). Adult Learning: It is never too late to learn. http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/ALL/?uri=CELEX%3A52006DC0614. Erişim tarihi: 23.05.2016 Çalık, T., & Sezgin, F. (2005). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 55-66. Çiftçi, H. D. (2015). Determining the educational needs of parents of mentally deficient children Zihinsel yetersizliği bulunan çocuk sahibi ebeveynlerin eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. Journal of Human Sciences, 12(1), 36-54. Drucker, P. F. (1993). Kapitalist Ötesi Toplum. (B. Çorakcı, Çev.) İstanbul: İnkılap. Drucker, P. F. (1996). Yeni Gerçekler. (B. Karanakçı, Çev.) 5. Baskı. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür. Duman, Ahmet. (2000) Yetişkin Eğitimi. Ankara: Ütopya. Erdoğan, İ. (1998). Enformasyon Bilgi toplumu dosyası: Bilgi toplumu olmanın gerektirdiği eğitim paradigması. Bilgi ve Toplum Dergisi, 1, 93-96. Erkan, S. (2004). Öğretmenlerin bilgisayara yönelik tutumlari üzerine bir inceleme. Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. http://journals.manas.edu.kg/mjsr/oldarchives/Vol06_Issue12_2004/402.pdf Erişim tarihi: 8.05.2016 Ersoy, A., & Yılmaz, B. (2009). Hayat boyu öğrenme ve Türkiye’de halk kütüphaneleri. Türk kütüphaneciliği, 23(4), 803-834. Ersoy, Ö., & Çürük, N. (2009). Özel gereksinimli çocuğa sahip annelerde sosyal desteğin önemi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 5(17), 104-110. Garner, L. H. (2002). Education for the twenty-first century: Leadership for globalization. Iowa: Second Korea-U.S. Forum Genç, S. Z., & Eryaman, M. Y. (2008). Değişen değerler ve yeni eğitim paradigmasi. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 89-102. Greenwood, D. J., & Levin, M. (2005). Reform of the social sciences and of universities through action research. why knowledge matters to universities. In N. K. Denzin & Y. AUAd 2017, Cilt 3, Sayı 2, 125-139 Genç 137 S. Lincoln (Eds), The sage handbook of qualitative research (3rd ed., pp. 43-64). USA: Sage. Hallahan, D. P., & Kauffman, J. M. (2003). Exceptional learners: Introduction to special education. Boston: Allyn and Bacon. Hayatboyu Eğitim veya Örgün Olmayan Eğitim Özel İhtisas Komisyonu Raporu Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001). http://www.eduser.com.tr/upload/dosya/34._dpt8.kalkinmaplanihayatbo.pdf. Erişim tarihi: 12.05.2016 Kocacık, F. (2003). Bilgi toplumu ve Türkiye. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 1-10. Merriam, S. B., & Brockett, R. G. (2011). The profession and practice of adult education: An introduction. San Francisco: John Wiley & Sons. Nohutçu, A. (2015). Bilgi toplumunda yükseköğretim kurumlarının yeniden yapılandırılması ve yönetimi: Başlıca eğilimler, gelişmeler ve Bologna süreci. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 1(12), 50-66. Özden, Y. (2002). Eğitimde dönüşüm: Eğitimde yeni değerler (4. bs.). Ankara: Pegem Akademi. Özsoy, Y., Özyürek, M. & Eripek, S. (1997). Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar: Özel Eğitime Giriş. Ankara: Karatepe. Parlar, H. (2012). Bilgi toplumu, değişim ve yeni eğitim paradigması. Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(4), 193-209. Selvi, Ö. (2012). Bilgi toplumu, bilgi yönetimi ve halkla ilişkiler. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3, 191-214. http://egifder.gumushane.edu.tr/article/view/5000006416/5000006845. Erişim tarihi:10.05.2016 Sinanoğlu, A. F. (2003). Toplum ve bilgi gelişimi üzerine bir deneme. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8, 229-240. Sola, C., & Diken, İ. H. (2008). Gelişimsel gerilik riski altındaki prematüre ve düşük doğum ağırlıklı çocuğa sahip annelerin gereksinimlerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(2), 21-36. Sucuoğlu, B. (1995). Özürlü çocuğu olan anne-babaların gereksinimlerinin belirlenmesi. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 2(1), 10-18. Toffler, A. (1980). The Third Wave. New York: William Morrow and Company. AUAd 2017, Cilt 3, Sayı 2, 125-139 Genç 138 Toprak, M., & Erdoğan, A. (2012). Hayat boyu öğrenme: Kavram, politika, araçlar ve uygulama. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(2), 69-91. Turan, S. (2005). Öğrenen toplumlara doğru Avrupa Birliği eğitim politikalarında yaşamboyu öğrenme. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 5(1), 87-98. Turgut, B. (2001, Mart, Nisan, Mayıs). Küreselleşme ve milli duyarlılıklar. Milli Eğitim Dergisi, 150. Ünlühisarcıklı, Ö. (2009). Yetişkin eğitimini gerektiren nedenler. M. Uysal & A. Yıldız (Ed.), Yetişkin Eğitimi/Halk Eğitimi: kapsam, yöntem ve uygulama (ss. 85-104). Kalkedon: Ankara. Webster, F. (2006). Theories of the information society (third edition). New York, NY: Routledge. Webster, F. (2014). Theories of the information society (fourth edition). New York, NY: Routledge. Yazar, T. (2012). Yetişkin eğitiminde hedef kitle. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), 21-30. Yücel, H. İ. (1997, Ağustos). Bilim-teknoloji politikaları ve 21. Yüzyılın toplumu. http://turkoloji.cu.edu.tr/GENEL/yucel.pdf. Erişim tarihi: 20.05.2016