Halk eğitim merkezinde görev yapan öğretmenlerin yetişkin eğitiminde uzaktan eğitimin uygulanabilirliğine ilişkin görüşleri

Year 2018, Volume: 4 Issue: 4, 69 - 86, 31.10.2018

Nilay Özer Şeyda Kır

Abstract

Uzaktan eğitim, öğrenci ve öğretmenin farklı zaman ve mekanlarda olduğu, öğretim materyalleri ve iletişim teknolojileri (mektup, video, CD, televizyon) aracılığıyla bir araya getirildiği eğitim yöntemidir. Uzaktan eğitim, yetişkinlerin eğitim ihtiyaçlarının karşılanması gereksinimi ile ortaya çıkmıştır. Günümüzde ise uzaktan eğitim, gelişen teknolojik araç ve yöntemler ile birbirinden farklı alanlarda yetişkin eğitimine katkı sağlamaktadır. Ülkemize yetişkinlerin eğitilmesinde halk eğitim merkezleri kullanılmakta ve her yıl çok sayıda yetişkin eğitim talepleri ile halk eğitim merkezlerine başvurmaktadır. Teknolojik gelişmelerle birlikte eğitim kurumlarının organizasyon yetenekleri ve programlarını revize etmeleri ve yaşam boyu öğrenme için yeniden yapılandırmaları gerekmektedir. Bu kapsamda bu araştırmanın amacı halk eğitim merkezlerinde görev yapan öğretmenlerin yetişkin eğitiminde uzaktan eğitimin kullanılabilirliğine ilişkin görüşlerinin keşfedilmesidir. Çalışmada nitel araştırma yönteminden fenomenoloji deseni kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler nitel yöntemle, anlamsal betimlemeler yapılarak ve benzerlikler ele alınarak değerlendirilmiştir.

Keywords

Uzaktan Öğrenme, yetişkin eğitimi, halk eğitimi, uzaktan yetişkin eğitimi

References

• Alpar, D., Batdal, G. ve Avcı, Y. (2007). Öğrenci merkezli eğitimde eğitim teknolojileri uygulamaları. Erişim tarihi: 25.05.2018, http://dergipark.gov.tr/download/articlefile/93075
• Antalyalı, Ömer Lütfi (2004). Uzaktan Eğitim Algısı ve Yöneylem Araştırması Dersinin Uzaktan Eğitim İle Verilebilirliği, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Arar, Atilla (1999). “Uzaktan Eğitimin Tarihsel Gelişimi, Uzaktan Eğitim Uygulama Modelleri ve Maliyetleri”, Birinci Uzaktan Eğitim Sempozyumu 15-16 Kasım 1999, Ankara: Kara Kuvvetleri Eğitim ve Doktrin Komutanlığı.
• AUO Sözlük, (2017). Açık ve Uzaktan Öğrenme Sözlüğü. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sistemi. İnternet: http://auosozluk.anadolu.edu.tr/
• Bozkurt, A. (2017).Türkiye’de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi,3(2),85-124.
• Creswell, J. (2017). Araştırma Deseni-Nitel, nicel ve karma yaklaşımlar (Çev. Selçuk DEMİR). Eğiten Kitap Yayınları: Ankara.
• Creswell, J. (2016). Nitel Araştırma Yöntemleri (Çev. Mesut Bütün). Siyasal Kitabevi: Ankara.
• Duman, A. (2003). Bazı Eğitim Bilimi Kavramlarına İlişkin Genel Bir Değerlendirme. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (10), 7-8.
• Duman, A. (2006). Yetişkinler Eğitimi, Ankara: Ütopya Yayınları.
• Foley, G. (2004). Dimensions of Adult Learning, Adult Education and Training in a Global Era. Open University Press: London.
• Gökkaya, Z. (2014). Yetişkin eğitiminde yeni bir yaklaşım: oyunlaştırma. Erişim Tarihi: 25.05.2018, http://dergipark.gov.tr/download/article-file/93187
• Karasar, N. (2009) Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Nobel Yayıncılık: Ankara
• Kartal, G. Ve Toprak, E. (2015). Farklı Kültürlerden Öğrenenler İçin Uzaktan Öğrenme Ortamlarında Ders Tasarımı.AB2015 Akademik Bilişim Konferansı, Anadolu Üniversitesi,4-6 Şubat 2015.
• Kaya, E. (2015). Türkiye’de Halk Eğitim Merkezleri. International Journal of Science Culture and Sport.3.
• Kaya, H. E. (2016). Yaşam Boyu Yetişkin Eğitimi. Nobel Yayıncılık: Ankara
• Kırık, A. M. (2014). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi ve Türkiye’deki durumu. Marmara İletişim Dergisi, 21.73-94.
• Knowles, S.M. (2015). Yetişkin Öğrenenler, Göz Ardı Edilen Bir Kesim, (Adult Learners: A Neglected Species) 4. Baskısından Türkçe’ye kazandıran Okhan Gündüz, 2015. Kaknüs Yayıncılık: Ankara.
• LOWE, Jhon (1985), Dünyada Yetişkin Eğitimine Toplu Bakış, (Çev. Turhan OĞUZKAN), Ankara, UNESCO Türkiye Milli Komisyonu Yayınları.
• Nizam, Feridun (2004). “Eğitim-Öğretimde Kitle İletişim Araçlarının Kullanım Olanakları ve Avantajları”,Trabzon: KATÜ Akademik Bilişim 2004, ss.1-17
• Reiners, Gina M. (2012). “Understanding the Differences Between Husserl’s (Descriptive) and Heidegger’s (Interpretive) Phenomenological Research”, Journal of Nursing & Care, 1 (119).
• Yıldırım, A. ve Şımşek, H. (2006) Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim 23 (112).
• http://www.acarindex.com/dosyalar/makale/acarindex-1423869719.pdf (29.04.2018 tarihinde erişilmiştir.)
• http://www.muratkaymak.com/?Syf=22&Mkl=174191 (21.05.2018 tarihinde erişilmiştir.)
• http://hbogm.meb.gov.tr/ (17.05.2018 tarihinde erişilmiştir.)