A Study on Aesthetic and Functional Approach for Urban Corridors: Düzce Pattern

Yıl 2009, , 0 - 0, 01.05.2009

Özgür Yerli Güniz A. Kesim

https://doi.org/10.1501/Csaum_0000000005

Cited By: 3

Öz

Public spheres including greenways, streams and stream sides, highways, railways, open spaces, parks, areas of pedestrians, roof gardens specified as urban corridors covers the parts of the system of whole open and green spaces of a city. As unique or mass, each part has a significant role in aesthetic and functional contribution to the city. Urban corridors and their characteristics are one of the most important effects for urban aesthetic and standard. Since Düzce is a reconstructing area and in an ongoing development, it is available to select as pattern to conduct a study. The purpose of this study covers the evaluation of composing a system including current open and green spaces, improvement of the proposals, determination of terms and conditions for implementation of such proposals, amendment including aesthetic and functional specifications with today’s urban conception. In this study, the concept of urban corridor, having a considerable importance in open and green spaces of the systems was discussed and their aesthetic and functional aspects were investigated. As a reconstructed city, the present urban corridors of Düzce and their aesthetic and functional aspects were studied with some examples and evaluated within the assistance of literature researches, analyses and observations. Obtained findings were supported with charts, figures, and photos. Consequently, 14 different corridors under 3 main categories have been assigned in Düzce including “roads and side corridors”, “pedestrian area corridors” and “stream corridors”. Within the scope of main principles of planning and design, some solution-based proposals have been suggested for more aesthetic and functional concepts of these urban corridors reconstructed in Düzce

Anahtar Kelimeler

Aesthetic, Düzce, function, greenway, open and green spaces, urban corridors

Kentsel Koridorların Estetik ve İslevsel Yönden İrdelenmesi: Düzce Örneği

Öz

Kentsel koridorlar olarak nitelendirilen yeşil yollar, akarsular ve kıyıları, karayolları, demiryolları, meydanlar, parklar, yaya bölgeleri, çatı bahçeleri gibi kamusal alanlar, bir kentin açık ve yeşil alan sistemi bütününün parçalarını oluşturmaktadır. Tüm bu parçaların gerek tek başlarına ve gerekse de kitlesel olarak kentin estetiğine ve işlevine katkısı çok önemlidir. Kentsel estetiği ve kaliteyi arttıran en önemli etmenlerden birisi, kentsel koridorlar ve nitelikleridir. Çalışma alanı olarak Düzce’nin seçilmesinde, kentin yeniden yapılanmakta ve sürekli gelişmekte olan bir kent olması etken olmuştur. Yeniden gelişen bu kentin mevcut açık ve yeşil alanlarının bir sistem oluşturması yönünde değerlendirilmesi, önerilerin geliştirilmesi, ortaya konulan öneriler için uygulama koşullarının belirlenmesi ile birlikte estetik ve işlevsel özelliklerin, kentsel açık ve yeşil alan sistemine katkılarının irdelenmesi amaçlanmış ve Düzce’ye günümüz kent anlayışına uygun estetik ve işlevsel özelliklerin kazandırılması hedeflenmiştir. Bu çalışmada, kentsel koridor kavramı tartışılmış, bu koridorların estetik ve işlevsel yönleri incelenmiştir. Yeniden gelişmekte olan bir kent durumundaki Düzce’de, varolan kentsel koridorlar ile bunların estetik ve işlevsel özellikleri örnek olarak irdelenmiş, literatür çalışmaları, analizler ve gözlemler yardımıyla değerlendirmeler yapılmıştır. Elde edilen bulgular çeşitli çizelge, şekil ve fotoğraflarla desteklenmiştir. Sonuç olarak, Düzce kentinde, “yollar ve yakın çevre koridorları”, “yaya bölgesi koridorları” ve “akarsu koridorları” olmak üzere, 3 ana başlık altında toplam 14 adet koridor saptanmıştır. Planlama ve tasarım kavramlarının temel ilkelerinden yola çıkılarak, Düzce’de yeniden yapılanma içinde bulunan bu kentsel koridorların, daha estetik ve işlevsel bir anlayışa yönelik gelişmeleri amacıyla bazı çözüm önerileri ortaya konulmuştur

Anahtar Kelimeler

Açık ve yeşil alan, Düzce, estetik, işlev, kentsel koridor, yeşil yol

Kaynakça

• Ahern, J. 1995. Greenways as a Planning Strategy. Journal of Landscape and Urban Planning. vol. 33, s. 131-155.
• Anonim, 2006a. Düzce’nin Coğrafi Yapısı. http://www.duzce-bld.gov.tr/4_2. html. 11.05.2006.
• Arslan, M., Barış, E., Erdoğan, E. ve Dilaver, Z. 2004. Kent Ormancılığı ve Yeşil Yollar: Ankara Örneği. I. Ulusal Kent Ormancılığı Kongresi Bildiriler Kitabı. 349-365. Ankara.
• Çelem, H. ve Oğuz, D., 2000. Yaşlı Kullanıcılar için Açık ve Yeşil Alan Tasarımı. 2000’li Yıllarda Yaşadığımız Çevre ve Peyzaj Mimarlığı Sempozyumu. 263-271. Ankara.
• Çulcuoğlu, G.K. 1997. Ankara Kenti Yeşil Kuşak Çalışmalarının Yabancı Ülke Örnekleri Açısından İrdelenmesi ve Yeşil Kuşak Sistemi İçin Öneriler. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Basılmamış Doktora Tezi. Ankara.
• Demir, Z. 2004. Düzce’nin Yeni Kentleşme Sürecinde Açık ve Yeşil Alanlarına Yeni Fonksiyonlar Kazandırılması. İ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü. Basılmamış Doktora Tezi.İstanbul.
• Düzce Kenti İmar Planı (2001), Düzce Belediyesi. Düzce.
• Eroğlu, E. 2004. Düzce Kenti Açık ve Yeşil Alanlarındaki Bazı Bitki ve Bitki Gruplarının Mevsimsel Değişim Potansiyelinin Bitkisel Tasarım Yönünden İncelenmesi. A.İ.B.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Düzce.
• Fabos, J. G. 2004. Greenway Planning In The United States: Its Origins And Recent Case Studies. Journal of Landscape and Urban Planning. vol. 68 (2004). 321-342.
• Flink, C. and Searns, R. 1993. Greenways: A Guide to Planning. Design and Development. The Conservation Fund. Washington.
• Hasol, D. 1998. Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü. Yapı Endüstrisi Merkezi Yayınları. ISBN: 975- 7438-30-8. 500 sayfa. İstanbul.
• Kesim, G.A. 1996. Düzce Kenti Açık ve Yeşil Alan Sorunları ve Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. A.İ.B.Ü. Yayınları No:5. Düzce.
• Kutay, E. L. 2006. Miniatürk’ün Alan Kullanım Yönünden Değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Düzce.
• Öztan, Y. 1971. Gelişmekte Olan Şehirlerde Yeşil Alan Problemleri ve Adana Şehri İçin Alınması Gereken Tedbirler. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi. Halk Konferansları No:11. Adana.
• Öztan, Y. 1998. Peyzaj Mimarlığına Giriş, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü. Basılmamış Ders Notları. Ankara.
• Pekcan, N. 2000. Düzce-Akçakoca Bölgesinin Jeomorfolojisi. Filiz Kitapevi. ISBN: 975-368-197-6. İstanbul.
• Perçin, H. 2003. Yaya Bölgeleri. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı. Basılmamış Ders Notları. Ankara.
• Tan, K.W. 2004. A Greenway Network For Singapore. Landscape And Urban Planning.
• Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, 2002. Düzce Tarım Master Planı. Tarım İl Müdürlüğü. Ankara.
• Topaloğlu, M., Topaloğlu, M.A., ve Berksan, B. 1985. Düzce (Bolu) İmar Planı Araştırması. Düzce Belediyesi İmar Müdürlüğü. Düzce.
• Yerli, Ö. 2007. Kentsel Koridorların Estetik ve İşlevsel Yönden İrdelenmesi: Düzce Örneği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Düzce.