Çocuklar ve Küreselleşme

Year 2004, Volume: 37 Issue: 1, 141 - 155, 01.05.2004

Nihal Ahioğlu

https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000085

Abstract

Bu makale, bahar 2001’de Polonya Lodz Üniversitesinde düzenlenen
küreselleşme konulu bir konferans için yazılmıştır. Pek çok durumda çocuklar,
küreselleşme bağlantılı tartışmalara nadiren dahil edildikleri için onlarla ilgili konuların
gündeme getirilmesinin daha uygun olacağını düşündüm. Bu makale, küreselleşmenin
bütün kültürlere ulaşma olasılığının olup olmadığı, nerede reddedileceği ya da tamamen
yeni bir şey mi yoksa Batı dünyasında uzun süredir devam eden bir sürecin dünyanın geri
kalanına yayılması mı olduğu gibi önemli sorularla ilgilenmemektedir. Küreselleşmedeki
mevcut eğilimleri açıklamaya yönelik bir anlayışın temeli olarak Birleşik Devletler
tarihini kullandığım analiz yöntemi, benim sonuncu kümeye dahil olduğumu gösterse de
makale bu stratejiyi, son soruya yanıt olarak değil de ilgili pek çok konuyu aydınlatma
aracı olarak kullandığımı göstermektedir. Bu sorularla ilgili önemli tartışmaları, büyüme
ekonomisi ile ilgilenen uzmanlara bırakıyorum1
. Bunun yerine ben, özel bir tarihsel yapı
içerisinde derinliğine yazarak, Amerikalı tarihçilerin varolan tartışmayla ilgili bazı
katkılar sağlayacağına ve toplumsal tarihçilerin konumlarının da varolan büyük
gelişmelere yönelik görüş bildirmeye uygun olduğuna inanan biri olarak yazıyorum.
Çocukların ve çocukluğun, günümüzde küreselleşmeyi tartışanların gündeminde
olmaması çok tuhaftır. Çocuklar küreselleşme hakkındaki Batı duyarlılığının kesinlikle
bir parçasıdır ve çocukluk, özellikle küreselleşme siyaseti içerisindeki kültürel
tartışmanın hassas bir düğüm noktasıdır. Umut ediyorum ki, çocukluk tarihini anlamanın,
küreselleşme tartışmalarının, pek çok çocuk etkilendiği ve etkileneceği için, hem daha
gerçekçi hale gelmesine hem de medyanın küreselleşmeye yönelik çatışmalara yer
vermesiyle uyanan “tuhaf” Batı duyarlılığına alışılmasına yardım edecektir. Çocuklar bu
tartışmanın her yerinde olmalarına karşın hiçbir zaman seslerine kulak verilmemiş ya da
kendilerine hitap edilmemiştir.