Şahsî Ahlâk

Year 2011, Volume: 52 Issue: 2, 311 - 326, 01.08.2011

Jacques Chevalıer Korlaelçi Murtaza Çev.

https://doi.org/10.1501/Ilhfak_0000001090

Abstract

a) Çileciliğin veya eskilerin ılımlılık diye isimlendirdiği bu erdemin tat- bikatı, ulaşılmak istenilen ahlâkî amaç tarafından aklanıyor (se justifier): O, kendisinin egemenliği (maitrise) için kesin olarak zorunludur. Bazı büyük ruhlar, bazı olağanüstü tabiatlar, aziz Bernard, aziz İgnace de Loyal, Pas- cal, çilecilik uygulamasını, çok üstün ideale ulaşmak arzularında, çok uza- ğa ittiler. fakat eğer çilecilik ve nefis köreltilmesi tam olarak meşru iseler, (fizikî gücü, zihinsel aydınlığı, ahlâkî aydınlığı, iç olgunluğu) ulaşılacak bir amaç için vasıta olarak görmek zorunludur; bu metot, bazı entelektüellerin, veya bazı Hintliler gibi fanatiklerin öğrettikleri bedenin (corps) aşırı derecede (outré) hor görülmesi şeklinde düşünmeye asla mecbur değildir. Dengelenmiş bir anlayış, kuvvetli bir irade, kendilerinin hizmetinde sağlam, kuvvetli ve iyi idman yaptırılmış bir vücut gerektirir. eğer denge vücudun zararına bozu- lursa ruh (esprit) onun acısını çeker. Bunun içindir ki Juvénal bu tapınmanın (prière) tanrılarına başvuruyor, “ki onlar insana aziz bir bedende aziz bir ruh versinler”, mens sana in corpore sano