Imām al-Māturīdī wrote many works, but only al-Taʾwīlāt al-Qurʾān and Kitāb al-Tawḥīd have survived until today. Some Māturīdī theologians have quoted some of his works that have or have not survived us. Who among the later Ḥanafī-Māturīdī scholars in the Western Ḥanafī geography (Ayyūbids, Mamlūks and Ottoman Geography) made use of these two works of al-Māturīdī and how they accessed them is a problem that needs to be clarified. Those who have analyzed the Taʾwīlāt and those who have done independent research on it have tried to illuminate some of the dark points regarding the circulation of this work in the Ottoman period. However, unfortunately, no serious research has yet been conducted on how much the Western Ḥanafī scholars of the Mamlūk and Ottoman periods were aware of Kitāb al-Tawḥīd and whether they directly or indirectly transmitted his views from it. Among the Ḥanafī-Māturīdī scholars who lived in Syria, Baghdād, Ḥijāz, Anatolia and Egypt, Abū al-Barakāt Aḥmad b. Maḥmūd al-Nasafī (d. 710/1310), Qiwām al-Dīn Amīr Kātib b. Abī Amīr ʿUmar b. Amīr Ghāzī al-Fārābī al-Itqānī al-Otrārī (758/1357), Jamāl al-Dīn Abū al-Thanāʾ Maḥmūd b. Aḥmad al-Qonawī (d. 770/1369), Abū ʿAbd Allāh Akmal al-Dīn Muḥammad b. Muḥammad al-Bābartī (d. 786/1384), Abū al-Ḥasan Nūr al-Dīn ʿAlī b. Ṣultān Muḥammad al-Qārī al-Harawī (d. 1014/1605), Kāfī Ḥasan Efendi al-Aqḥiṣārī (d. 1024/1615), Bayāḍīzāda (d. 1098/1687), Shaykhzāda ʿAbd al-Rahīm b. ʿAlī (d. after 1133/1720) and others were the ones of the first to refer to Imām al-Māturīdī’s Kitāb al-Tawḥīd directly or indirectly. When the quotations made on Abū Manṣūr al-Māturīdī’s name or his work are analyzed, it is understood that two different copies of Kitāb al-Tawḥīd were in circulation in Iraq, Damascus, Anatolia and Ḥijāz. Moreover, the scholars who came to the West from Turkistan and the scholars who grew up in this region refer to the work either directly to the text of Kitāb al-Tawḥīd/fī al-Tawḥīd or through what is quoted in Tabṣirā al-Adilla. In this article, we will try to show that the direct or indirect quotations of the work among Western Ḥanafīs are in principle based on two different copies, which we call the “al-Itqānī copy” and the “al-Nasafī copy”; the copy that has reached us as a single copy in the Cambridge Library was reproduced from the al-Nasafī copy taken to Mecca.
Abū Manṣūr al-Māturīdī Kitāb al-Tawḥīd Ḥanafī Māturīdī Abū al-Muʿīn al-Nasafī al-Itqānī al-Bābartī al-Aqḥiṣārī Abū al-Ḥafṣ al-Nasafī
İmām el-Māturīdī, çok sayıda eser kalem almış, ancak bunlardan sadece Teʾvīlātu’l-Ḳurʾān ve Kitābu’t-Tevḥīd günümüze ulaşabilmiştir. Bazı Maturidî kelamcılar, onun bize ulaşan veya ulaşmayan eserlerinden bazı nakillerde bulunmuştur. Batı Hanefî coğrafyasında (Eyyubiler, Memlükler ve Osmanlı Coğrafyası) sonraki Hanefî-Maturidî alimlerden kimlerin el-Māturīdī’nin bu iki eserinden yararlandığı ve bu esere nasıl ulaştıkları aydınlatılması gereken bir sorundur. Teʾvīlāt’ı tahkik edenler ve onun üzerine müstakil araştırma yapanlar, Osmanlı döneminde bu eserin dolaşımı ile ilgili bazı karanlık noktaları aydınlatmaya çalıştılar. Ancak Memlüklü ve Osmanlı dönemi Batı Hanefî alimlerin Kitābu’t-Tevḥīd’den ne kadar haberdar oldukları ve onun görüşlerini eserden doğrudan mı yoksa dolaylı olarak mı aktardıklarına dair, maalesef ciddi araştırmalar henüz yapılmadı. Suriye, Bağdat, Hicaz, Anadolu ve Mısır’da yaşamış Hanefî-Maturidî alimlerden İmām el-Māturīdī’nin Kitābu’t-Tevḥīd’ine doğrudan veya dolaylı olarak müracaat edenlerin başında Ebū’l-Berekāt Aḥmed b. Maḥmūd en-Nesefī (ö. 710/1310), Ḳıvāmuddīn Emīr Kātib b. Ebī Emīr ʿÖmer b. Emīr Ġāzī el-Fārābī el-İtḳānī el-Otrārī (ö. 758/1357), Cemāluddīn Ebū’s-S̱enāʾ Maḥmūd b. Aḥmed el-Ḳonevī (ö. 770/1369), Ebū ʿAbdullāh Ekmeluddīn Muḥammed b. Muḥammed el-Bābertī (ö. 786/1384), Ebū’l-Ḥasen Nūruddīn ʿAlī b. Sulṭān Muḥammed el-Ḳārī el-Ḥeravī (ö. 1014/1605), Ḥasan Kāfī b. Turḫān el-Bosnevī el-Aḳḥiṣārī (1024/1615), Beyāżīzāde Aḥmed b. Ḥasan (1098/1687), Şeyḫzāde ʿAbdurraḥīm b. ʿAlī el-Amāsī (1133/1720’den sonra) ve diğerleri gelmektedir. Ebū Manṣūr el-Māturīdī’nin ismi üzerinden veya eseri üzerinden yapılan alıntılar incelendiğinde, Irak, Şam, Anadolu ve Hicaz bölgesinde Kitābu’t-Tevḥīd’in iki ayrı nüshasının dolaşımda olduğu anlaşılmaktadır. Ayrıca Türkistan’dan Batı’ya gelen alimler ile bu bölgede yetişen alimlerin esere atıfları ya doğrudan Kitābu’t-Tevḥīd/fī’t-Tevhīd metnine veya Tebṣıratu’l-Edille’de aktarılanlar yoluyla yapılmaktadır. Bu makalemizde, Batı Hanefîleri arasında esere doğrudan veya dolaylı iktibasların temelde “İtḳānī Nüshası” ve “Nesefī Nüshası” olarak isimlendirdiğimiz iki ayrı nüshaya dayandığını; Cambridge Kütüphanesi’nde tek nüsha olarak bize ulaşan nüshanın Mekke’ye götürülen Nesefī Nüshası’ndan çoğaltıldığını ortaya koymaya çalışacağız.
Ebū Manṣūr el-Māturīdī Kitābu’t-Tevḥīd Hanefî Maturidî Ebū’l-Muʿīn en-Nesefī el-İtḳānī el-Bābertī Aḳḥiṣārī Ebū Ḥafṣ en-Nesefī
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Sects |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | May 31, 2025 |
Submission Date | February 12, 2025 |
Acceptance Date | April 19, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 66 Issue: 1 |
AUIFD is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.