Yeşil Yeterlilik Ölçeği Türkçe Uyarlaması: Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması

Year 2024, Volume: 24 Issue: 2, 149 - 156, 26.11.2024

Ferda Esin Gülel , Senem Pak , Öncü Yanmaz Arpacı , Melda Gölemezli

https://doi.org/10.25294/auiibfd.1509811

Abstract

Son yıllarda, sürdürülebilirlik dünya için en önemli konulardan biri haline gelmiştir. İşletmelerin sürdürülebilirlik faaliyetlerini gerçekleştirebilmeleri için bilgi, beceri ve yetkinlikleri ile çalışanlarının yeşil yeteneklerini artırmaları ve çevresel performansları için önemli olan yeşil tutum ve davranış geliştirmeleri önem taşımaktadır. Bu yeşil yetenekler biraraya gelip çalışanların ve işletmelerin yeşil yeterliliklerini oluşturmaktadır. İşletmeler yeşil yeterliliklerini ölçerek çevresel sürdürülebilirliği desteklemenin yanı sıra kaynakların eşit ve verimli dağılımına yönelik sahip oldukları ve/veya geliştirdikleri anlayış, beceri ve yetenekleri belirleyebilirler.
Bu çalışmanın amacı Cabral ve Dhar’ın (2019) geliştirdiği Yeşil Yeterlilik ölçeğini Türkçe’ye uyarlamaktır. Araştırmanın katılımcıları 279 kişiden oluşmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliliği için Doğrulayıcı Faktör Analizi yapılmıştır. Analiz sonucunda orijinal ölçekte bulunan Yeşil Tutum faktörünün ölçek dışında bırakılmasına karar verilmiştir. Beş faktörlü modelin iyi uyumu elde edildikten sonra her faktör için hesaplanan AVE ve McDonald ω değerleri incelendiğinde tüm faktörlerde %50’nin üzerinde varyansın açıklanabildiği bulunmuştur. İç tutarlılık katsayıları tüm faktörlerde %70’in üzerindedir.

Keywords

Sürdürülebilirlik, Yeşil Yeterlilik, Ölçek Uyarlama

The Green Competence Scale Turkish Adaptation: Validity and Reliability Study

Abstract

In recent years, sustainability has become one of the most important issues for the world. In order for enterprises to carry out sustainability activities, it is important for them to increase the green capabilities of their employees with their knowledge, skills and competencies and to develop green attitudes and behaviors that are important for their environmental performance. These green capabilities come together to form the green competencies of employees, and enterprises. By measuring their green competencies, enterprises can determine the understanding/knowledge, skills and abilities they have and/or develop for the equal and efficient distribution of resources as well as supporting environmental sustainability.
The aim of this study is to adapt the Green Competencies Scale developed by Cabral and Dhar (2019) to Turkish. The participants of the study consist of 279 people. Confirmatory Factor Analysis was conducted for the construct validity of the scale. As a result of the analysis, it was decided to exclude the Green Attitude factor in the original scale. After the good fit of the five-factor model was obtained, when the AVE and McDonald ω values calculated for each factor were examined, it was found that more than 50% of the variance could be explained in all factors. Internal consistency coefficients are above 70% in all factors.

Keywords

Sustainability, Green Competencies, Scale Adaptation

References

• Ağraş, S., & Çetinkaya, F. (2023). Tekstil sektöründe çevresel duyarlılık ve sürdürülebilirlik politikalarına yönelik bir içerik analizi. Equinox Journal of Economics Business and Political Studies, 10(1), 26-48.
• Aybek, E. C. (2022). Doğrulayıcı faktör analizi. Göçer Şahin S. ve Buluş, M.(Ed.), Adım Adım Uygulamalı İstatistik içinde (343-372). Pegem Yayınevi.
• Brown, M. (2013), “The development of green skills through the local TAFE Institute as a potential pathway to regional development”, International Journal of Training Research, Vol. 11 No. 1, pp. 27-43.
• Brown, T. A. (2015). Confirmatory factor analysis for applied research. Guilford publications.
• Cabral, C., & Dhar, R. L. (2019). Green competencies: Construct development and measurement validation. Journal of Cleaner Production, 235, 887-900.
• Elagöz, M., & Bal, C. G. (2023). YEŞİL ÖZ-YETERLİLİK ÖLÇEĞİ: TÜRKÇE’YE UYARLAMA ÇALIŞMASI. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (65), 41-46.
• Erbaşı, A. (2021). Yeşik İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(23), 247-262.Heinberg, R., & Lerch, D. (2010). What is sustainability. The post carbon reader, 11, 19.
• Erbaşı, A. (2019). Yeşil örgütsel davranış ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması Istanbul Management Journal, (86), 1-23.
• Erzengin, O. U., & Teke, E. Ç. (2013). A study on developing an environmental behavior and attitude scale for university students. Journal of educational and instructional studies, 49-56.
• Gadenne, D.L., Kennedy, J., McKeiver, C., 2009. An empirical study of environmental awareness and practices in SMEs. J. Bus. Ethics 84, 45e63.
• Jorgensen, T. D., Pornprasertmanit, S., Schoemann, A. M., Rosseel, Y., Miller, P., Quick, C., ... & Rhemtulla, M. (2016). Package ‘semtools’. Website: https://cran. r-project. org/web/packages/semTools/semTools. pdf.
• Kaiser, F. G., Oerke, B., & Bogner, F. X. (2007). Behavior-based environmental attitude: Development of an instrument for adolescents. Journal of environmental psychology, 27(3), 242-251.
• Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling (3. Baskı). New York, NY: Guilford, 14, 1497-1513.
• Koca, E., Öz, C., & Artaç, B. Y. (2016). Hazır giyim sektöründe sürdürülebilirliğin yöneticiler açısından değerlendirilmesi. Tekstil ve Mühendis, 23(103), 220-230.
• Lee, E. B. (2008). Environmental attitudes and information sources among African American college students. The Journal of Environmental Education, 40(1), 29-42.
• Milfont, T. L. (2007). Psychology of environmental attitudes: A cross-cultural study of their content and structure (Doctoral dissertation, ResearchSpace@ Auckland).
• Mishra, P. (2017). Green human resource management: A framework for sustainable organizational development in an emerging economy. International Journal of Organizational Analysis, 25(5), 762-788.
• Norton, T. A., Parker, S. L., Zacher, H., & Ashkanasy, N. M. (2015). Employee green behavior: A theoretical framework, multilevel review, and future research agenda. Organization & Environment, 28(1), 103-125.
• Öner M. (2021). “Yeşil İnsan Kaynakları Yönetimi Sistemine İlişkin Kritik Başarı Faktörlerinin Dematel Yöntemiyle Analizi”, (Basılmamış Doktora Tezi), Sakarya Üniversitesi, Sakarya Türkiye.
• Rosseel, Y., Oberski, D., Byrnes, J., Vanbrabant, L., Savalei, V., Merkle, E., ... & Jorgensen, T. (2017). Package ‘lavaan’. Retrieved June, 17(1), 2017.
• Sahoo, S., Kumar, A., & Upadhyay, A. (2023). How do green knowledge management and green technology innovation impact corporate environmental performance? Understanding the role of green knowledge acquisition. Business Strategy and the Environment, 32(1), 551–569.
• Spielberger, C. D., & Sharma, S. (1976). Cross-cultural measurement of anxiety. Cross-cultural anxiety, 1, 13-25.
• Tabachnick, B. G., Fidell, L. S., & Ullman, J. B. (2013). Using multivariate statistics (Vol. 6, pp. 497-516). Boston, MA: pearson.
• Tang, G., Chen, Y., Jiang, Y., Paillé, P., & Jia, J. (2018). Green human resource management practices: scale development and validity. Asia pacific journal of human resources, 56(1), 31-55.
• Turan, İ., & Sundu, M. (2021). Yeşil İnsan Kaynakları Yönetimi Ölçeği’ni Türkçeye Uyarlama Çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 20(78), 731-744.
• Unsworth, K. L., Dmitrieva, A., & Adriasola, E. (2013). Changing behaviour: Increasing the effectiveness of workplace interventions in creating pro‐environmental behaviour change. Journal of Organizational Behavior, 34(2), 211-229.
• Wu, M.H., Thongma, W., Leelapattana, W. and Huang, M.L. (2016), “Impact of hotel employee’s green awareness, knowledge, and skill on hotel’s overall performance”, Advances in Hospitality and Leisure, Vol. 12, pp. 68-81.
• Yeşil Mutabakat Eylem Planı, (2021), https://ticaret.gov.tr/data/60f1200013b876eb28421b23/MUTABAKAT%20YEŞİL.pdf, Erişim Tarihi: 03.07.2024
• Yeşil, M., & Turan, Y. (2020). Çevresel duyarlılık üzerine bir ölçek geliştirme çalışması. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 10(2), 418-435.Erbaşı, A. (2019). Yeşil örgütsel davranış ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Istanbul Management Journal, (86), 1-23.
• Yolvermez, B. (2023). Kariyerin Geleceği: Yeşil Kariyer. Medeniyet Araştırmaları Dergisi, 8(1), 89-107.
• Yu, S., Abbas, J., Álvarez-Otero, S., & Cherian, J. (2022). Green knowledge management: Scale development and validation. Journal of Innovation & Knowledge, 7(4), 100244.
• Zareie, B. and Navimipour, N.J. (2016), “The impact of electronic environmental knowledge on the environmental behaviors of people”, Computers in Human Behavior, Vol. 59, pp. 1-8.