Öz-Düzenlemeli Öğrenmenin Görsel Sanatlar Öğretmeni Adaylarının Sanat Eleştirisi Dersine Yönelik Akademik Başarılarına ve Kalıcılığa Etkisi

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 2, 202 - 222, 10.04.2021

Güneş Demir

https://doi.org/10.34056/aujef.800125

Cited By: 1

Öz

Bu araştırmanın amacı öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımının görsel sanatlar öğretmeni adaylarının sanat eleştirisi dersine yönelik akademik başarılarına ve kalıcılığa etkisini incelemektir. Nicel araştırma yöntemlerinden deneysel yöntemin ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel modeli ile gerçekleştirilen araştırmanın çalışma grubunu, 2014-2015 Güz Döneminde, Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Resim İş Eğitimi Ana Bilim Dalı’nda öğrenim gören 38 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmada öz düzenlemeli öğrenmenin görsel sanatlar öğretmeni adaylarının akademik başarılarına etkisini kontrol etmek için akademik başarı testi kullanılmıştır. Dersler deney grubunda öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımına uygun olarak, kontrol grubuna ise sunuş yoluyla öğrenme yaklaşımına dayalı olarak işlenmiştir. Verilerin analizinde SPSS 19 Paket Programı kullanılmıştır. Non-parametrik verilerin toplanması için "İlişkisiz Ölçümler İçin Mann Whitney U-Testi", öntest-sontest, son test- kalıcılık puanlarını karşılaştırmak için non-parametrik istatistik tekniklerinden "İlişkili Ölçümler İçin Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi" kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre; deney ve kontrol gruplarının son test puanlarına bakıldığında her iki öğrenme ortamında da akademik başarıda belli bir artış gözlenmiştir. Deney grubu ile kontrol grubu son test puanları karşılaştırıldığında; deney grubundakilerin akademik başarılarının kontrol grubundakilere göre daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu bulgu; öz düzenlemeye dayalı öğretimin daha etkili bir öğrenme ortamı sağladığını ve öğrencilerin akademik başarılarını arttırmada daha etkili olduğunu göstermektedir. Ayrıca; deney ve kontrol gruplarının kalıcılık puanlarına bakıldığında her iki öğrenme ortamında da yapılan öğretimin kalıcılığını sürdürdüğü görülmüştür. Deney grubu ile kontrol grubu kalıcılık puanları karşılaştırıldığında; deney grubunun kalıcılık puanları kontrol grubuna göre daha yüksektir. Araştırma sonuçlarına dayanarak; öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımının öğretmen adaylarının akademik başarılarına ve sanat eleştirisi dersi tutumlarına olumlu yönde etki ettiği söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Öz düzenlemeli öğrenme, görsel sanatlar eğitimi, sanat eleştirisi dersi, akademik başarı, kalıcılık

The Impact Of Self-Regulated Learning on Academic Achievement And Retention of Visual Arts Pre-Service Teachers for Art Criticism Course

Öz

The purpose of this research is to examine the impact of the self-regulated learning approach on the academic achievement and retention of visual arts pre-service teachers for art criticism course. The study group of the research conducted with the semi-experimental model with pre-test post-test control group of the experimental method from the quantitative research methods constitutes 38 pre-service teachers educated at the Department of Arts Education, Kazim Karabekir Faculty of Education, Atatürk University in 2014-2015 Fall Term. In the research, academic achievement test was used to determine the effect of self-regulated learning on the academic achievement of visual arts pre-service teachers. The courses were processed in the experimental group with self-regulated learning and in the control group based on the presentation-based learning approach. In the analysis of the data, SPSS 19 Package Program was used. For the non-parametric data, "Mann Whitney U-Test for Uncorrelated Measurements” was used. “Wilcoxon Marked Sequence Tes for Correlated Measurements" was used to compare “pretest-posttest”, “posttest-retention test” scores in each of the experimental and control group. According to the findings, a certain increase in academic achievement has been observed in both learning environments in terms of final test scores of the experimental and control groups. When the test scores of the experimental group and the control group students were compared, it seemed that the academic achievements of the experimental group were higher than those in the control group. This finding shows that self-regulated based instruction provides a more effective learning environment and proves more effective in increasing the academic achievement of the students. Also, when the retention scores of the experimental and control groups were taken into account, it was seen that the teaching carried out in both learning environments maintained its permanency. When the retention scores of the experimental group and control group students were compared, the retention scores of the experimental group were found to be higher than the control group. This finding shows that self-regulating learning has more effective and lasting results in the academic achievement of students and is a more effective learning method. Based on the results of the research, it can be said that the self-regulated learning approach positively influences the academic achievements of the pre-service teachers and their attitudes to the art criticism course.

Anahtar Kelimeler

Self-regulated learning, visual arts education, art criticism course, academic achievement, retention

Kaynakça

• Ader, E. (2014). Akademik öz düzenlemede strateji gelişimi. G. Sakız. (Ed.). Öz düzenleme: öğrenmeden öğretime öz düzenleme davranışlarının gelişimi, stratejiler ve öneriler (s. 54-77). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Akpınar, A., Hacısalihoğu, H. ve Mirasyedioğlu, Ş. (2004). Matematik öğretimi: matematikte işbirliğine dayalı yapılandırmacı öğrenme ve öğretme. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Aktan, S. (2012). Öğrencilerin akademik başarısı, öz düzenleme becerisi, motivasyonu ve öğretmenlerin öğretim stilleri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• Aylar, E. (2012). Bir örnek olay incelemesi: sosyo-kültürel teori bağlamında geleceğe yönelik hedefler ve öz-düzenleme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22 (3), 767-782.
• Balvanes, M. ve Caputi, P. (2001). Introduction to quantitative research methods: an investigative aprroach. London: Sage Publications.
• Bembenutty, H., White, M. C., Vélez, M. R. (2015). Developing selfregulation of learning and teaching skills among teacher candidates. United States Of America: Springer.
• Boekaerts, M. (2000). Self-regulation an introductory overview. M. Boekarets, P. R. Pintrich and M. Zeidner (Eds.), Handbook Of Self-Regulation (pp. 1-12). San Diego, CA: Academic Pres.
• Bonate, L. P. (2000). Analysis of pretest-posttest designs. Florida: Chapman & Hall/Crc.
• Borkowski, J. G. (1992). Metacognitive theory: a framework for teaching literacy, writing and math skills, Journal of Learning Disabilities, 25(4). 253-257.
• Borkowski JG, Noria CW, Lefever JB, Keogh DA, Whitman TL, Lounds JJ. (2004). Precursors of mild mental retardation in children of adolescent mothers. International Review of Research in Mental Retardation, 29, 197–228.
• Büyüköztürk, Ş. (2014). Deneysel desenler. (4. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (22. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Cabı, E. (2009). Öz düzenlemeye dayalı karma öğrenimin öğrenci başarısı ve motivasyonuna etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Carver, C. S. ve Scheier, M. F. (2011). Self-regulation of action and affect. K. D. Vohs, R. F. Baumeister (Eds.), Handbook of self-regulation. research, theory, and applications (pp. 3-22). United States Of America: The Guılford Press.
• Eker, C. (2012). Öz düzenleme sürecinde günlüklerin eğitici işlevi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Gömleksiz, M. N. ve Demiralp, D. (2012). Öğretmen adaylarının öz-düzenleyici öğrenme becerilerine ilişkin görüşlerinin çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (11), 777 - 795.
• Güvenç, H. (2011). Çalışma günlüklerinin 6. sınıf öğrencilerinin öz düzenlemeli öğrenmeleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (41), 206-218.
• Kırışoğlu, O ve Stokrocki, M. (1997). İlköğretim sanat öğretimi. Ankara: Yök/Dünya Bankası.
• Miller, D. M., Linn, R. L. ve Gronlund, N. E. (2009). Measurement and assessmentin teaching. New Jersey: Pearson. Muijs, D. (2004). Doing quantitative research in education with spss. Londra: Sage Publications.
• Özbay, A. (2008). Yabancı dilde bilgilendirici yazma alanında öz düzenleme becerilerinin kullanımı ve başarı arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Özmenteş, S. (2008). Çalgı eğitiminde öz-düzenlemeli öğrenme taktikleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (16), 157-175.
• Peterson, C., (1996). Self-regulated learning and academic achievement of senior biology students. Australian Science Teachers Journal, 2, (42), 48-52.
• Pintrich, P. R. ve De Groot, E. V. (1990). Motivational and self-regulated learning components of classroom academic performance. Journal of Educational Psychology, (82). 33-40.
• Pintrich, P. R., (1999). The role of orientation in self-regulated learning M. Boekarets, P. R. Pintrich and M. Zeidner (Eds.), Handbook Of Self-Regulation (pp. 451-502). San Diego, CA: Academic Pres.
• Schunk, D. H. (1989). Social cognitive theory and self-regulated learning. B. J. Zimmerman, D. H. Schunk (Eds). Self-regulated learning and academic achievement: theory, research, and practice (pp. 83- 111). New York: Springer-Verlag.
• Schunk, D. H. (2012). Learning theories an educational perspective. (6. Edition). Boston: Pearson.
• Taş, Y. (2014).Öz düzenleme ve ödev ilişkisi: Ödev düzenlenmesi. G. Sakız. (Ed.). Öz düzenleme: öğrenmeden öğretime öz düzenleme davranışlarının gelişimi, stratejiler ve öneriler (s. 189-212). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Tosun, C. ve Taşkesengil, Y. (2012). Probleme dayalı öğrenme yönteminin öğrencilerin kimya dersine karşı motivasyonlarına ve öğrenme stratejilerine etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9, (1), 104-125.
• Uygun, M. (2012). Öz düzenleme stratejisi gelişimi öğretiminin yazılı anlatıma, yazmaya yönelik öz düzenleme becerisine, kalıcılığa ve tutuma etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Volet, S. E. (1991). Modelling and coaching of relevant metacognitive strategies for enhancing university students' learning. Learning and Instruction, 1, 319-339.
• Yılmaz, M. G. (2011). Görsel sanatlar eğitimi. A. Alakuş ve L. Mercin. (Ed.). Sanat eğitimi ve görsel sanatlar öğretimi (s. 13-18). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Yurdagül, H. (2013). Çevrimiçi öğrenme hazır bulunuşluk ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 38, (169), 391-406.
• Zimmerman, B. J. (1989). Models of self-regulated learning and academic achievement. B. J. Zimmerman, D. H. Schunk (Eds.), Self-regulated learning and academic achievement: theory, research, and practice (pp. 1- 27). New York: Springer-Verlag.
• Zimmerman, B. J. (2000). Attaining self-regulation: A social cognitive perspective. M. Boekarets, P. R. Pintrich and M. Zeidner (Eds.). Handbook of self-regulation (pp. 13-39). United States Of America: Academic Press.
• Zimmerman, B. J., Bonner, S., R. Kovach. (1996). Developing Self-Regulated Learner: Beyond Achievement To Self-Efficacy. Washıngton, Dc: Amerıcan Psychologıcal Assocıatıon.
• Zimmerman, B. J., Pons, M. M. (1990). Student Differences İn Self-Regulated Learning: Relating Grade, Sex, And Giftedness To Self-Efficacy And Strategy Use. Journal of Educational Psychology, 1, (82), 51-59.