Ordu Mesudiye Köykent Projesinde Katılım ve Bunun Bireysel Sosyoekonomik Özelliklerle İlişkisi: Kırsal Kalkınma için Çıkarımlar

Yıl 2020, , 297 - 326, 25.06.2020

Mehmet C. Marın

https://doi.org/10.18037/ausbd.758076

Öz

Bu çalışma Ordu, Mesudiye Köykent Projesi sürecindeki katılımın niteliği ile bireylerin sosyoekonomik ve demografik özelliklerinin katılımın düzeyine etkisini 149 hane reisine uygulanan bir anketin verileri ve sıralı logit modeline dayanarak incelemektedir. Bulgular, katılımın proje resmî belgelerinde ve bazı çalışmalardaki iddiaların aksine sınırlı düzeyde kaldığını, özellikle kadın ve yoksulları yeterince kapsamadığını göstermektedir. Bulgulara göre, hane halkı reislerinin katılım düzeyleri, yaş, cinsiyet, eğitim, kooperatif üyeliği, toprak mülkiyeti ve gelire bağlı olarak değişmektedir. Yapılan faaliyet türü ve köyde geçirilen sürenin ise katılım üzerinde anlamlı etkileri bulunmamaktadır. Katılım ile proje sonuçlarının benimsenme düzeyleri arasında da anlamlı bir korelasyonun bulunmuştur. Sonuç olarak bulgular, katılımın kırsal kalkınma girişimlerinin meşruiyeti ve sürdürülebilirliğini sağlama ve daha başlangıç aşamasında dikkatlice planlamasının önemini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Köykent, Katılım, Kalkınma, Sosyoekonomik Özellikler

Kaynakça

• Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute ofPplanners, 35(4), 216-224.
• Aydınlı, H. I.ve Memiş, L. (2014). Sürdürülebilir kentsel kalkınma ve katılım: Mesudiye ilçe kurultayı örneği üzerinde yeniden sorgulamak. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(1), 65–92.
• Barreteau, O., Bots, P. W. G. ve Daniell, K. A. (2010). A framework for clarifying “participation” in participatory research to prevent its rejection for the wrong reasons. Ecology and Society, 15(2), 1-22.
• Bass, S., Dalal-Clayton, B.ve Pretty, J. (1995). Participation in strategies for sustainable development. London: International Institute for Environment and Development. Başa, Ş. (2000). Ordu ili Mesudiye ilçesi Çavdar ve yöresi köyleri köykent projesi. Türk İdare Dergisi, 429, 117–135
• Berber, M., Genç, M. C. ve Yıldız, E. B. (2015). TR90 düzey II bölgesindeki ilçelerin sosyo ekonomik gelişmişlik sıralaması ve sınıflandırılması. Trabzon: Doğu Karadeniz Kalkınma Ajansı (DOKA).
• Cankorkmaz, Z. (2011). Türkiye’de bölgesel kalkınma ajansları ve bu ajanslara yönelik eleştiriler. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 113-138.
• Chaudhurı, S. ve Heller, P. (2003). The plasticity of participation: Evidence from a participatory governance experiment (ESERP Working Paper No: 01-02). New York: Columbia University.
• Chhetri, D. P. (2013). People’s participation in development. Sikkim in perspective. International Journal of Innovative Research and Development, 2(5), 1476-1497.
• Clarıdge, T. (2004). Designing social capital sensitive participation methodologies. Dunedin, New Zeland: Social Capital Research. Erişim adresi: http://www.socialcapitalresearch.com/wp-content/uploads/2013/01/Social-Capital-and-Participation-Theories.pdf
• Cooke, B. (2004). Rules of thumb for participatory change agents, S. Hickey ve G. Mohan (Ed.), Participation--from tyranny to transformation? Exploring new approaches to participation in development (s.42-55) içinde. London: Zed Books.
• Cooke, B. ve Kothari, U. (2001). The case for participation as Tyrany, B. Cooke and U. Kothari (Ed.), Participation: the new tyranny? (s.1-15) içinde. London: Zed Books.
• Cornwall, A. (2000). beneficiary consumer citizen: Perspectives on participation for poverty reduction. Stockholm: Swedish International Development Cooperation Agency.
• Cornwall, A. (2008). Unpacking ‘Participation’. Models, meanings and practices. Community Development Journal, 43(3), 269–283.
• Creswell, J. W. ve Creswell, J. D. (2018). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (5. Ed.), Los Angeles: Sage.
• Çolakoğlu, E. (2012). Kırsal kalkınma problemine bir çözüm arayışı olarak köy-kent projesi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 3(6), 187–202.
• Dawson, C. (2009). Introduction to research methods: A practical guide to anyone undertaking a research project (4. Ed.), Oxford: How To Books Ltd.
• Defrancesco, E., Gatto, P., Runge, F. ve Trestini, S. (2008). Factors affecting farmers’ participation in agri‐environmental measures: A northern ıtalian perspective. Journal of Agricultural Economics, 59(1),114–131.
• Dupraz, P., Vanslembrouck, I., Bonnieux, F. ve van Huylenbroeck, G. (2002, Ağustos). Farmers’ Participation in European agri-environmental policies. 10th XEAAE Congress on Exploring Diversity in the European Agri-Food System Kongresinde sunulan bildiri, Zaragoza, Spain. Erişim adresi: https://ageconsearch.umn.edu/record/24799
• Erdönmez, C. (2005). Köykent. Olumlu ve olumsuz yönleriyle bir kırsal kalkınma projesinin çözümlenmesi. Turkish Journal of Forestry, A(2), 35–51.
• Ertuna, B., Güney, S., Güven, Ö. ve Aydemir, N. (2012). Yerel halkın kırsal turizm gelişimine katılma isteğini etkileyen unsurlar: Kastamonu örneği. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 59–66.
• Fınk, A. (1995). How to sample in surveys: The survey kit. Thousand Oaks: SAGE.
• Gack, E.E N. (2007). Participatory approaches to development: An analysis of the experiences of development projects in Sudan (Unpublished Ph. D. Thesis), Massey University, Palmerston North, New Zealand.
• Glass, J. J. (1979). Citizen participation in planning: The Relationship between objectives and techniques. Journal of the American Planning Association, 45 (2), 180–189.
• Gow, D. D. ve Vansant, J. (1983). Beyond the rhetoric of rural development participation: How can ıt be done?. World Development, 11(5), 427–446.
• Güler, Z., Çırakoğlu, D. ve Tokmak, M. (2014). türkiye’de kırsal kalkınma modeli olarak köy-kent uygulamaları: Bolu Mudurnu ilçesi Taşkesti örneği. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 155-167.
• Henry, G. T. (1990). Practical sampling. Newbury Park: SAGE.
• Güney, R. ve Sat, N. A. (2016). Bölge planlamada katılım: İzmir ve Batı Karadeniz kalkınma ajansları üzerine bir irdeleme. Planlama, 26(2), 101-116.
• Işıkçı, Y. M (2018). Türkiye’de kırsal kalkınmada bölge kalkınma ajanslarının rolü. Akademik İncelemeler Dergisi (AID), 13(1), 417-446.
• Jones, S. ve Kardan, A. (2013). A framework for analysing participation in development (Report no: 1/2013). Norwegian Agency for Development Corporation (Norad), Oslo: OECD. Erişim adresi: https://www.oecd.org/derec/norway/NORWAY_A_Framework forAnalysingParticipationDevelopment.pdf.
• Kaya, T. E. ve Atsan, T. (2013). Kırsal kadının organik tarımı benimsemesini etkileyen faktörler üzerine bir araştırma (TRA1 bölgesi örneği). Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 44(1), 43–49.
• Kaynak, O. ve Boz, İ. (2014). Doğu Akdeniz Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü tarafından geliştirilen bazı pamuk çeşitlerinin benimsenmesi ve yayılması. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 3, 26–34.
• Koç, B. ve Gül, A. (2006). Türkiye’de bir kırsal kalkınma modeli olarak köykentler ve köykentlerde tarımsal işletmelerin sosyal ve ekonomik analizi. Ankara: Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı.
• Kovanci, S. P. (2005). A critical evaluation of governance in the framework of rural development in Turkey (Unpublished Ph.D. Thesis). Middle East Technical University, Ankara.
• La Ferrara, E. (2002). Inequality and group participation: Theory and evidence from rural Tanzania. Journal of Public Economics, 85(2), 235–273.
• Leighley, J. E. (1995). Attitudes, opportunities and incentives: A Field essay on political participation. Political Research Quarterly, 48(1), 181–209.
• Marın, M. C. (2007). Yerel yönetime katılım aracı olarak planlamanın önemi, H. Özgür ve M. Kösecik (Ed.), Yerel yönetimler üzerine güncel yazılar-II: Uygulama (s. 413-438) içinde. Ankara: Nobel.
• Marın, M. C. (2005). A retrospective view of the Turkish rural urban development policies and the case of the village towns. Urban Policy and Research, 23(4), 497–518.
• Matthies, E.ve Krömker, D. (2000). Participatory planning—a heuristic for adjusting ınterventions to the context. Journal of Environmental Psychology, 20(1), 65–74.
• Oakley, P. (1991). The concept of participation in development. Landscape and Urban Planning, 20(1-3), 115–122.
• O'faircheallaıgh, C. (2010). Public participation and environmental ımpact assessment: Purposes, ımplications, and lessons for public policy making. Environmental Impact Assessment Review, 30(1), 19–27.
• Ohmer, M. L. (2010). How theory and research ınform citizen participation in poor communities: The ecological perspective and theories on self-and collective efficacy and sense of community. Journal of Human Behavior in the Social Environment, 20(1), 1–19.
• Özer, D. (2004). Kırsal kalkınmada katılımcılık ve katılımcı yayım. HR. Ü. ZF Dergisi, 8(2), 17–27.
• Rono, P. K. ve Aboud, A. A. (2003). The role of popular participation and community work ethic in rural development: The case of Nandi district, Kenya. Journal of Social Development in Africa, 18 (2), 77–104.
• Sonneveld, B.G.J.S. (2002). Formalizing the use of expert jugements for land deregulation assessment: A case stduy for Ethopia, Working Paper WP02-11. Centre for World Food Studies, Amsterdam, the Netherlands.
• SPSS Inc., (2008). Released 2008. SPSS statistics for windows, version 17. 0. Chicago: SPSS.
• Swapan, M. S. H. (2016). Who participates and who doesn't? Adapting community participation model for developing countries. Cities, 53, 70-77.
• Tekeli, İ. (2009). Akılcı planlamadan, bir demokrasi projesi olarak planlamaya. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt.
• Tutar, F. ve Demiral, M. (2007). Yerel ekonomilerin yerel aktörleri: Bölgesel kalkınma ajansları. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(1), 65-83.
• Wandersman, A.ve Giamartino, G. A. (1980). Community and ındividual difference characteristics as ınfluences on ınitial participation. American Journal of Community Psychology, 8(2), 217-228.
• White, S. C. (1996). Depoliticising development: The uses and abuses of participation. Development in Practice, 6(1), 6–15.
• Wilcox, D. (1994). The guide to effective participation. Brighton: Delta.
• Wilson, G. A. (1996). Farmer environmental attitudes and ESA participation. Geoforum, 27, 115–131.
• Wynn, G., Crabtree, B. ve Potts, J. (2001). Modelling farmer entry into environmentally sensitive areas schemes in Scotland. Journal of Agricultural Economics, 52, 65-82.
• Yamane, T. (2001). Temel örnekleme yöntemleri. A. Esin, C. Aydın, M. A. Bakır ve E. Gürbüzsel (Çev.), İstanbul: Literatür.
• Yıldız, M., Güler, Z. ve Başa, Ş. (2009, Aralık). Türkiye’de kırsal kalkınma politikalarının yönetsel boyutu. Köy-Kent örneği. 11. Ulusal Sosyal Bilimler Kongresinde sunulan bildiri, 9-11 Aralık, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara. Erşim adresi: https://docplayer.biz.tr/160183430-Turkiye-de-kirsal-kalkinma-politikalarinin-yonetsel-boyutu-koy-kent-ornegi-1.html