Məqalədə Məhəmməd Füzulinin “Leyli və Məcnun” əsərində işlədilmiş bədii təyinlər
təhlil edilir. Füzuli obrazlılıq və bədiiliyin ən yüksək zirvəsində dayanan klassik Şərq
ədəbiyyatının nümayəndəsidir. Şairin yaradıcılığında tədqiqata ehtiyacı olan məsələlərdən biri
də şairin poetik sənətkarlığı, təfəkkürün yüksək zirvəsi sayılan obrazlar, məcazlar aləminin
araşdırılmasıdır. Bu baxımdan Füzuli yaradıcılığında bədii təyinlərin öyrənilməsi də
ədəbiyyatşünaslığımız üçün aktual məsələlərdəndir. Məcazın bütün növləri kimi, bədii təyinlərin
də bolluğu dilin obrazlılığını şərtləndirən amillərdəndir. Şairin poeziyasında bədii təyinlərin
araşdırılması Füzulinin yüksək şairlik məharətindən, yaradıcılığının zəngin məziyyətlərindən
xəbər verməklə yanaşı, ümumi filoloji potensialı barədə də aydın təsəvvür yaradır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Temmuz 2017 |
Gönderilme Tarihi | 16 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |
Avrasyad''de yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır. Bilimsel araştırmaları kamuya ücretsiz sunmanın bilginin küresel paylaşımını artıracağı ilkesini benimseyen dergi, tüm içeriğine anında açık erişim sağlamaktadır. Makalelerdeki fikir ve görüşlerin sorumluluğu sadece yazarlarına ait olup Avrasyad''nin görüşlerini yansıtmazlar. Kullanım Şartları ve Gizlilik Politikası