ANTİK ÇAĞDA EŞKIYALIK FAALİYETLERİNE KARŞI DEVLET POLİTİKALARI

Yıl 2019, , 1043 - 1052, 24.03.2019

Muhammed Fazıl Himmetoğlu

https://doi.org/10.33692/avrasyad.543659

Öz

Yol kesen, haraç alan, asayişi bozan kişi veya kişiler tarihin her devrinde
görülmektedir. Sosyal düzeni olumsuz etkileyen bu kişileri devletler eşkıya, barbar,
isyancı ve haydut olarak isimlendirmiştir. Özellikle devlet gücünün azaldığı zamanlarda
veya devletin gücünün uzanamadığı yerlerde eşkıyalık faaliyetleri çok tehlikeli
boyutlara ulaşmıştır. Savaş hallerinde, kıtlık zamanlarında görülen eşkıyalık olayları
sosyal adaletsizliğin yaşandığı, ekonomik dengenin bozulduğu yerlerde de karşımıza
çıkmaktadır. Farklı hayat tarzı yaşayan toplumların karşılaşması da bu tür suç
olaylarının yaşanmasına neden olmuştur. Bazı durumlarda ise iklim ve coğrafi şartların
da eşkıyalık faaliyetlerine yol açabildiği görülmektedir. Dağlık ve ormanlık alanlar
eşkıyaların sığına bileceği yerlerdir. Yerleşik toplumları yağmalayan eşkıyalar
çoğunlukla dağlık ve ormanlık alanlara sığınmışlardır. Bunun yanında kervan yollarının
geçtiği dar vadiler ve nehir yatakları kenarları da eşkıyalar için tuzak kurmaya müsait
alanlar olmuştur. Antik dönemde de sosyal düzeni tehdit eden bu eşkıyalar ticareti,
üretimi hatta uluslararası ilişkileri dahi olumsuz etkilemişlerdir. Sosyal düzeni korumak
zorunda olan devletler bu suçlularla mücadele etmek için bazı politikalar
geliştirmişlerdir. Eşkıyaların geçebileceği yollara karakollar kurmuşlar, yerleşik halkı
koruya bilmek için şehirlerin etrafına kaleler yapmışlardır. Antik dönemdeki devletler de
bu eşkıyalık faaliyetlerine karşı aldığı tedbirler sonucunda yakaladıkları çete
mensuplarına ağır cezalar vermişlerdir. Bu çalışmada antik dönemde yaşanmış bazı
eşkıyalık faaliyetlerine karşı devletlerin uyguladıkları güvenlik ve yargı politikaları
üzerinde durulacaktır.

Anahtar Kelimeler

Antik Çağ, Eşkıyalık, Devlet

Kaynakça

• .