Abstract
Bir varlığı tutku, bağlılık, teslimiyet ve adanmıĢlık düzeyinde aĢırı sevme biçimi olarak
tanımlanan aĢk, varoluĢun önemli unsurlarından biridir. Ġnsanın iyilik ve güzellik gibi kavramlara
duyduğu ihtiyaçtan ortaya çıkar ve bu ihtiyacın da insanı arama, kavuĢma, bulma, keĢfetme ve
erginleĢme süreciyle karĢı karĢıya getirmesine katkı sağlar. AĢk, insana erdemli davranıĢlar
kazandırdığı gibi onun fiziksel ve psikolojik bağlamda değiĢmesine ve farklı davranıĢ kalıpları
sunmasına neden olur. AĢkın, akıl ve iradeyle çok da uzlaĢmadığı, bilinci etkisiz hâle getirdiği,
denge ve ölçüyü sarstığı yönünde gerek batı gerekse doğu felsefesinde çeĢitli görüĢler ileri
sürülür. DüĢünürler, aĢkın toplumsal normları bir kenara iterek insanı sıra dıĢı davranıĢlarda
bulunmaya yol açmasını, saplantılı ve tutkulu birine dönüĢtürüp baĢka bir kimlik edinmesini
delilik olarak yorumlar. Ġlkçağlardan günümüze kadar ortaya konan sözlü ve yazılı edebî
metinlerde de aĢkın delilik hâllerini görmek mümkündür. ÂĢıklar, yaĢamın merkezine aĢkı koyup
sevgiliye koĢulsuz bağlanır ve delice hareket ederek bireysel ve toplumsal düzeni temsil eden
normların dıĢına çıkar. Bu çalıĢmada Nihal Atsız’ın Ruh Adam (1972), Orhan Pamuk’un
Masumiyet Müzesi (2008) ve Tarık Tufan’ın Şanzelize Düğün Salonu (2015) adlı romanlarında
farklı yaĢ, kültür ve yaĢam tarzına sahip kiĢiler arasında varlık bulan aĢkın; âĢığın yaĢamını
değiĢtirmesine, normalden sapmasına ve delilik hâlleri göstermesine dikkat çekilecektir.
Keywords
References
- .
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | November 28, 2018 |
| Submission Date | October 5, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 6 Issue: 15 |
