Ortaokul Öğrencilerinin Görüşlerine Göre Veli Eşliğinde Gerçekleştirilen İnceleme Gezilerinin Etkililiği

Yıl 2022, Cilt: 13 Sayı: 2, 734 - 760, 28.12.2022

Yılmaz Demir

https://doi.org/10.51460/baebd.973315

Öz

Bu çalışmanın amacı ortaokul beşinci sınıf öğrencilerinin görüşleri doğrultusunda Sosyal Bilgiler dersi kapsamında veli eşliğinde gerçekleştirilen inceleme gezilerinin etkililiğini incelemektir. Araştırmada veli ve öğretmen eşliğinde olmak üzere iki farklı şekilde gerçekleştirilen inceleme gezilerine katılan ve inceleme gezilerine katılmayan bir grup öğrencinin inceleme gezilerine yönelik görüşleri alınmıştır. Dolayısıyla araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden biri olan görüşme tekniği kullanılmıştır. MAXQDA-12 programı kullanılarak verilerin içerik analizi yapılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 2019-2020 eğitim öğretim yılı güz döneminde Kilis ili merkez ilçede öğrenim gören 113 beşinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırma bulgularına göre veli eşliğinde inceleme gezilerine katılan öğrenciler (DG1) inceleme gezilerinin ağırlıkta “öğrenmeyi kolaylaştırma” yönüne; öğretmen eşliğinde inceleme gezilerine katılan öğrenciler (DG2) “bilgi edinme/öğrenme” ve “eğlenceli olma” yönüne; inceleme gezilerine katılmayan öğrenciler (KG) ise “öğrenmede kalıcılığı sağlama” yönüne daha çok dikkat çekmektedir. Ayrıca DG1 öğrencilerinin, inceleme gezisinin yürütücüsü olarak daha çok veliyi, DG2 ve KG öğrencilerinin ise öğretmeni tercih ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Dahası inceleme gezilerine yönelik birbiriyle hemen hemen paralel görüşlere sahip olan DG1 ve DG2 öğrencileri; gerçekleştirilen gezilerle “akademik başarılarının arttığını, kültürel mirasa yönelik farkındalık sağlandığını, inceleme gezilerine yönelik tutumlarının olumlu yönde etkilendiğini ve derse yönelik motivasyon ile tutumlarını da olumlu yönde artırdığını belirtmişlerdir. Dolayısıyla veli eşliğinde inceleme gezileri gerçekleştirilerek öğrenciler için öğrenme çeşitliliği sağlanabilir.

Anahtar Kelimeler

Aile katılımı, veli, inceleme gezileri, okul dışı öğretim, sosyal bilgiler

The Efficiency of Field Trips Carried out with Parents according to the Opinions of Secondary School Students

Öz

The aim of this study is to examine the effectiveness of the field trips carried out with the parents within the scope of the Social Studies course in line with the opinions of the secondary school fifth grade students. In the study, the opinions of a group of students participating in the field trips, which were carried out in two different ways, carried out with parents and teachers, and did not participate in the field trips, were taken. Therefore, the interview technique, which is one of the qualitative research methods, was used in the research. Content analysis of the data was performed using the MAXQDA-12 program. The sample group of the research consists of 113 fifth grade students studying in the central district of Kilis in the fall semester of the 2019-2020 academic year. According to the research findings, the students (EG1) participating in the field trips carried out with their parents mostly stated that the field trips “facilitate learning”. However; students (EG2) participating in field trips carried out with a teacher were in favor of “gaining knowledge/learning” and “being fun”. Besides, students (CG) not participating in the field trips draw more attention to the aspect of “ensuring permanence in learning”. In addition, it was concluded that EG1 students preferred the parents more as the conductor of the field trip, while EG2 and CG students preferred the teacher. Moreover, EG1 and EG2 students having almost parallel views on field trips. They stated, “Their academic achievements increased, awareness of cultural heritage increased, their attitudes towards field trips were positively affected, and they also increased their motivation and attitudes towards the lesson in a positive way.” Therefore, learning diversity can be provided for students by conducting field trips accompanied by parents.

Anahtar Kelimeler

family involvement, parents, field trips, Out-of-school education, Social studies

Kaynakça

• Ahioğlu Lindberg, E. N. (2014). Eğitim fakültesi son sınıf öğrencilerinin aile katılımı ile ilgili görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(4), 1339-1361.
• Akengin, H. ve Demirsoy, M. (2011). Dördüncü ve beşinci sınıf öğrencilerinin sosyal bilgiler dersine ilişkin görüşleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 33, 5-23.
• Akkaya, M. (2007). Öğretmenlerin ve velilerin okulöncesi eğitim kurumlarında uygulanan aile katılımına ilişkin görüşleri (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 211682).
• Aksoy, P. (2017). Okul öncesi eğitimde ailenin önemi-okul aile işbirliği. Z. Seçer-Şahin (Editör), Okul öncesi eğitime giriş (ss. 225-249). Ankara: Eğiten kitap.
• Alkış, S. (2008). Coğrafya öğretiminde inceleme gezileri ve arazi çalışmaları. R. Özey ve A. Demirci (Editörler), Coğrafya öğretiminde yöntem ve yaklaşımlar (ss. 77-106). İstanbul: Aktif Yayınevi.
• Argon, T. ve Kıyıcı, C. (2012). İlköğretim kurumlarında ailelerin eğitim sürecine katılımlarına yönelik öğretmen görüşleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 80-95.
• Aslanargun, E. (2007). Okul-aile işbirliği ve öğrenci başarısı üzerine bir tarama çalışması. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(18), 119-135. Ata, B. (2002). Müzelerle ve tarihi meklanlarda tarih öğretimi: tarih öğretmenlerinin “müze eğitimine” ilişkin görüşleri (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 120673).
• Atayeter, Y. ve Tozkoparan, U. (2014). Sosyal bilgiler öğretmenleri ve 6. sınıf öğrencilerinin sosyal bilgiler dersinde gezi gözlem yönteminin uygulanmasına yönelik görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(5), 1-21.
• Atayeter, Y. ve Tozkoparan, U. (2016). Sosyal bilgiler derslerinde gezi gözlem yöntemini planlama uygulama ve sonuçlandırma açısından bir değerlendirme. H. Babacan ve S. Özer (Editörler), Sosyal ve liberal bilimlerde yeni yönelimler (ss. 171- 188). Ankara: Gece Kitaplığı.
• Ballantyne, R. ve Packer, J. (2009). Introducing a fifth pedagogy: experience-based strategies for facilitating learning in natural environments. Environmental Education Research, 15(2), 243-262.
• Başaran, S. T. ve Koç, F. (2001). Ailenin çocuğun okuldaki eğitimine katılım sorunları ve katılımın sağlanması için al¬ternatif bir model. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Berberoğlu, E., Güder, Y., Sezer, B. ve Yalçın Özdilek, Ş. (2013). Sınıf dışı hidrobiyoloji etkinliğinin öğrencilerin duyuşsal bakış açıları üzerine etkisi örnek olay incelemesi: çanakkale bilim kampı. Kastamonu Eğitim Dergis, 21(3), 1177-1198.
• Bozdoğan, A. E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 207028).
• Bozdoğan, A. E. ve Yalçın, N. (2006). Bilim merkezlerinin ilköğretim öğrencilerinin fene karşı ilgi düzeylerinin değişmesine ve akademik başarılarına etkisi: enerji parkı. Ege Eğitim Dergisi, 7(2), 95-114.
• Bunting, C. J. (2006). Interdisciplinary teaching through outdoor education. Champaign. IL: Human Kinetics.
• Carrier, S. J. (2009). The effects of outdoor science lessons with elementary school students on preservice teachers’ self-efficacy. Journal of Elementary Science Education, 21(2),35-48.
• Christenson, S. L. (2004). The family-school partnership: an opportunity to promote the learning competence of all students. School Psychology Review, 33(1), 83-104.
• Conteh, J. ve Kawashima, Y. (2008). Diversity in family involvement in children’s learning in English primary schools: culture. language and identity. English Teaching: Practice and Critique, 7(2), 113-125.
• Coşkun, D. (2014). Sosyal bilgiler dersi kapsamında yapılan müze gezilerinin öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi (amasya ve diyarbakır illeri örneği) (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 368561).
• Coşkun, M. (2020). Arazide çalışma becerisi. Ç. Ö. Demirbaş (Editör), Coğrafi beceriler (ss. 41-80). Ankara: Nobel Yayınları.
• Coulombe, G. (1995). Parental involvement: a key to successful schools. National Association of Secondary School Principals (NASSP) Bulletin. 79, 71-75.
• Creswell, J. W. (2019). Eğitim araştırmaları nicel ve nitel araştırmanın planlanması. yürütülmesi ve değerlendirilmesi (H. Ekşi, Çev.). İstanbul: Edam.
• Çelikkaya, T. ve Kuş, Z. (2009). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin kullandıkları yöntem ve teknikler. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 741-758.
• Çengelci, T. (2013). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin sınıf dışı öğrenmeye ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 13(3), 1823-1841.
• Çetin, T., Kuş, Z. ve Karatekin, K. (2010). Sınıf ve sosyal bilgiler öğretmenlerinin gezi-gözlem yöntemine ilişkin görüşleri. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2, 158-180.
• Çulha, B. (2006). Tarihsel mekanlarda keşfederek öğrenme yoluyla sosyal bilgiler öğretimine yönelik öğrenci görüşleri (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 189836).
• Demirbaş, M. (2005). Fen bilgisi öğretiminde sosyal öğrenme teorisinin öğrenme ürünlerine etkisinin incelenmesi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 159047).
• DeWitt, J. ve Storksdieck, M. (2008). A short review of school field trips: key findings from the past and implications for the future. Visitor Studies, 11(2), 181-197.
• Diken, H. İ. (2009). Okul-aile iş birliğinin tanımı, kapsamı ve önemi. E. A. Küçükyılmaz (Editör), Okul aile ve çevre iş birliği (ss. 3-13). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Dillon, J., Rickinson, M., Teamey, K., Morris, M., Choi, M. Y., Sanders, D. ve Benefield, P. (2006). The value of outdoor learning: evidence from research in the UK and elsewhere. School Science Review, 87(320), 107-111.
• Dinç, B. (2015). Okul öncesi eğitimde aile ve toplum işbirliği. N. Avcı ve M. Toran (Editörler), Okul öncesi eğitime giriş (ss. 267-288). Ankara: Eğiten kitap.
• Doğanay, H. (1993). Coğrafyada metodoloji genel metodlar ve özel öğretim metodları. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Dor, A. ve Rucker Naidu, T. B. (2012). Teachers' attitudes toward parents' involvement in school: Comparing teachers in the USA and Israel. Issues in Educational Research, 22(3), 246-262.
• Ekinci Vural, D. (2006). Okul öncesi eğitim programındaki duyuşsal ve sosyal becerilere yönelik hedeflere uygun olarak hazırlanan aile katılımlı sosyal beceri eğitimi programının çocuklarda sosyal becerilerin gelişimine etkisi (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 189793).
• Erdoğan, Ç. ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(3), 399-431.
• Ersoy, A. F. ve Kaya, E. (2009). Sosyal bilgiler dersi öğretim programının (2004) uygulama sürecine ilişkin öğrenci görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 71-86.
• Fan, X. ve Chen, M. (2001). Parental involvement and students' academic achievement: a meta-analysis. Educational Psychology Review, 13(1), 1-22.
• Flynn, G. V. (2007). Increasing parental involvement in our schools: the need to overcome obstacles. promote critical behaviors. and provide teacher training. Journal of College Teaching & Learning, 4(2), 23-30.
• Gonzalez DeHass, A. R. (2005). Facilitating parent invol¬vement: reflecting on effective teacher education. Teaching & Learning, 19(2), 57-76.
• Gonzalez DeHass, A. R., Willems, P. P. ve Holbein, M. F. D. (2005). Examining the relationship between parental in¬volvement and student motivation. Educational Psychology Review, 17, 99-123.
• Göğebakan, Y. (2008). Sanat Tarihi öğretiminde gösteri yöntemi ile gezi-gözlem yönteminin bilginin kalıcılığı açısından karşılaştırılması. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(2), 197-220.
• Güler, A. (2011). Planlı bir müze gezisinin ilköğretim öğrencilerinin tutumuna etkisi. İlköğretim Online, 10(1), 169-179.
• Güven, A., Gazel, A. A. ve Sever, R. (2004). Tarih öğretmenlerinin gezi-gözlem uygulamalarında karşılaştıkları sorunlar. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9, 225-235.
• Güven, G. (2011). Farklı eğitim modelleri kullanılarak uygulanan aile eğitim ve aile katılım programlarının okul öncesi öğretmenlerinin uygulamalarına ve ebeveynlerin görüşlerine etkisinin incelenmesi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 279737).
• Haynes, N. M., Comer, J. ve Hamilton-Lee, M. (1989). School climate enhancement through parental involvement. Jour¬nal of School Psychology, 27(1), 87-90.
• Hill, N. E. ve Tyson, D. F. (2009). Parental involvement in middle school: a meta- analytic assessment of the strategies that promote achievement. Developmental Psychology, 45(3), 740-763.
• Huntsinger, C. S. ve Jose, P. E. (2009). Parental involvement in children’s schooling: different meanings in different cultures. Early Childhood Research Quarterly, 24(4), 398-410.
• Jeynes, W. H. (2005). A meta-analysis of the relation of parental involvement to urban elementary school student academic achievement. Urban Education, 40(3), 237-269.
• Jeynes, W. H. (2007). The relationship between parental involvement and urban secondary school student academic achievement. A meta-analysis. Urban Education, 42(1), 82-110.
• Kabapınar, Y. (2015). Sosyal bilgiler öğretim programlarında okul dışı öğrenmeye bakmak: bize her yer sınıf bize her yer öğrenme ortamı. A. Şimşek ve S. Kaymakçı (Editörler), Okul dışı sosyal bilgiler öğretimi (ss. 43-74). Ankara: Pegem Akademi.
• Kamber, T. (2007). 2005-2006 yeni öğretim prpgramında sosyal bilgiler dersi etkinliklerinin uygulanabilirliğinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 205942).
• Karakaş Özür. N. (2010). Sosyal bilgiler dersinde sınıf dışı etkinliklerin öğrenci başarısına etkisi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 279700).
• Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kaya, Ö. M. (2002). Okul öncesi eğitim kurumlarında uygulanan programlara ailelerin ilgi ve katılımları ile okul öncesi eğitim kurumlarının aile katılımına katkısı konusunda anne-baba görüşleri (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 117302).
• Kayalı, H. (2003). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin sosyal bilgiler dersine yönelik tutumları. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 18, 79-92.
• Kızıltaş, E. ve Sak, R. (2018) Anne-babaların perspektifinden alan gezisi etkinlikleri. Trakya Eğitim Dergisi, 8(3), 468-480.
• Knapp, D. ve Barrie, E. (2001). Content evaluation of an environmental science field trip. Journal of Science Education and Technology, 10(4), 351-357.
• Kolay, Y. (2004). Okul-aile-çevre işbirliğinin eğitim sistemindeki yeri ve önemi. Milli Eğitim Dergisi, 164, 94-104.
• Korkmaz, N. (2006). Volkan topoğrafyası konularının öğretiminde gezi - gözlem yönteminin öğrenci başarısına etkisi (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 187654).
• Kotaman, H. (2008). Türk ana babalarının çocuklarının eğitim öğretimlerine katılım düzeyleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 135-149. Köksal Eğmez, C. F. (2008). Okul öncesi eğitim kurumlarında ailenin eğitime katılımı (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 228639).
• Laçin-Şimşek, C. (2011). Okul dışı öğrenme ortamları ve fen eğitimi. C. Laçin-Şimşek (Editör), Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları (ss.1-23). Ankara: Pegem Akademi.
• Lakin, L. (2006). Science beyond the classroom. Journal of Biological Education, 40(2), 88-90.
• Lawson, M. A. (2003). School-family relations in context: parent and teacher perceptions of parent involvement. Urban Education, 38(1), 77-133.
• Mazman, F. (2007). Sosyal bilgiler eğitiminde gezi-gözlem metodunun uygulanmasına ilişkin bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 204638).
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). (2018). Sosyal bilgiler dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 4. 5. 6 ve 7. sınıflar). Ankara.
• Moseley, C., Reinke, K. ve Bookout, V. (2002). The effect of teaching outdoor environmental education on preservice teachers’ attitudes toward self-eff icacy and outcome expectancy. The Journal of Environmental Education, 34(1), 9-15.
• Ocak, G., Kuş, G. ve Küçükilhan, S. (2013). İlköğretim 4 ve 5. sınıf öğrencilerinin sosyal bilgiler dersindeki yapılandırmacı etkinliklere yönelik tutumları (afyonkarahisar il örneği). Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(29), 189-211.
• Oktay, A., Gürkan, T., Zembat, R. ve Polat-Unutkan, Ö. (2006). Okul öncesi programı uygulama rehberi (ne yapıyorum? neden yapıyorum? nasıl yapmalıyım?). İstanbul: Ya-Pa Yayıncılık.
• Orion, N. ve Hofstein, A. (1994). Factors that influence learning during a scientific field trip in a natural environment. Journal of Research in Science Teaching, 31(10), 1097-1119.
• Orion, N., Hofstein, A., Tamir, P. ve Giddings, G. J. (1997) Devolopment and validation of an instrument for assesing the learning environment of outdoor science activities. Science Education, 81, 161-171.
• Öner, G. ve Öztürk, M. (2019). Okul dışı öğrenme ve öğretim mekânları olarak bilim merkezleri: sosyal bilgiler öğretmen adaylarının deneyimi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 1-27.
• Özgen, N. (2011). Fiziki coğrafya dersi öğretim metoduna farklı bir yaklaşım: gezi-gözlem destekli öğretim. Marmara Coğrafya Dergisi, 23, 373-388.
• Öztürk, C. ve Baysal, N. (1999). İlköğretim 4-5. sınıf öğrencilerinin sosyal bilgiler dersine yönelik tutumu. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(6), 11-20.
• Rudman, C. L. (1994). A review of the use and implementation of science field trips. School Science and Mathematics, 94, 138-141.
• Sabırlı Özışıklı, I. (2008). A Study Of Parent Involvement In The Boğaziçi University Preschool Center (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 231913).
• Sarpkaya, P. (2005). Resmi liselerde disiplin sorunları ve ilgi¬li grupların (öğretmen. öğrenci. yönetici. veli) yaklaşımları: Aydın merkez ilçe örneği (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 162133).
• Shannon, S. M. (1996). Minority parental involvement: a mexican mother's experience and a teacher's interpretation. Education and Urban Society, 29(1), 71-84.
• Sheldon, S. B. (2003). Linking school-family-community partnerships in urban elementary schools to student achievement on state tests. The Urban Review, 35(2), 149-165.
• Sheldon, S. B. (2007). Improving student attendance with school, family and community partnerships. The Journal of Educational Research, 100(5), 267-275.
• Sheldon, S. B. ve Epstein, J. L. (2002). Improving student behavior and school discipline with family and community involvement. Education And Urban Society, 35(1), 4-26.
• Sheldon, S. B. ve Epstein, J. L. (2005). Involvement counts: family and community partnerships and mathematics achievement. The Journal of Educational Research, 98(4), 196-207.
• Simmons, D. (1998) Using natural settings for environmental education: perceived benefits and barriers. Journal of Environmental Education, 29(3), 23-31.
• Singh, L. K. ve Banerjee, S. (2019). An analysis of the barriers to parental involvement in their children’seducation. Internatıonal Journal Of Hıgher Educatıon And Research (IJHER), 9(1), 314-313.
• Şaban, C. (2011). İlköğretim okullarında velilerin eğitime katılım düzeyleri ve tercih ettikleri katılım türleri (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 279173).
• Şad, S. N. (2012). Investigation of parental involvement tasks as predictors of primary students’ turkish. math and sci¬ence & technology achievement. Eğitim Araştırmaları, 49, 173-196.
• Şad, S. N. ve Gürbüztürk, O. (2013). İlköğretim birinci kademe öğrenci velilerinin çocuklarının eğitimine katılım düzeyleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(2), 993-1011.
• Tal, T. ve Morag, O. (2009). Reflective practice as a means for preparing to teach outdoors in an ecological garden. Journal of Science Teacher Education, 20, 245-262.
• Taşkaya, M. ve Bal, T. (2009). Sınıf öğretmenlerinin sosyal bilgiler öğretim yöntemlerine ilişkin görüşleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 173-185.
• Tatar, N. ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 883-896.
• Tortop, H. S. ve Özek, N. (2013). Proje tabanlı öğrenmede anlamlı alan gezisi: güneş enerjisi ve kullanım alanları konusu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 300-307.
• Tutkun, C., Aydın Kılıç, Z. N., Balcı, A. ve Kök (2019). Okul öncesi öğretmenlerinin alan gezisi etkinliğine yönelik görüşlerinin incelenmesi. OPUS-Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 14(20), 469-487. doi:10.26466/opus.571498
• Türe, H. (2018). Sosyal bilgiler dersinde aile katılımına dayalı etkinliklerden yararlanma: bir eylem araştırması (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 515704).
• Uludağ, Ö. (2003). İlköğretim beşinci sınıf sosyal bilgiler dersinde araştırma inceleme yoluyla öğretim ve geleneksel öğretimin akademik başarıya etkisi. (Yüksek lisans tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Erişim no. 125689).
• Wheeler, P. (1992). Promoting parental involvement in se¬condary schools. National Association of Secondary School Principals (NASSP) Bulletin, 76, 28-35.
• Wilder, S. (2014). Effects of parental involvement on academic achievement: a meta- synthesis. Educational Review, 66(3), 377-397.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (10. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yolcu, H. (2011). Türkiye’de eğitimde yerelleşme ve ailele¬rin okul yönetimine katılımının güçlendirilmesi: değişen ne?. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(3), 1229- 1251.