One of the waqfs, established during the Ottoman period and which gave Salonika a Turkish-Muslim identity, was implemented in the middle of the 18th century by Vizier Numan Pasha, the governor of Salonika. First, the Pasha, who established a family waqf by donating real estate merely without any charity on August 1749, built a mosque, dervish lodge, and school in Ahmed Subası District and put them into service on March 1755 approximately six years after the registration of the first waqf. Also, he donated lots of books and made additions to the movables and real estate he had previously donated.
Two foundation certificate-charters (vakfiye) and three supplements to foundation certificate-charters in the Archives of General Directorate of Foundations, related to the institution which turned into a semi-family waqf in this way, and some documents and books in the archives were evaluated. Information was given about both waqf monuments and the donated ones. Moreover, it was made an effort to introduce both charitable service buildings (hayrât) and income-producing properties (akarât) by transferring data about the personnel serving in the waqfs.
Apart from those mentioned, the contribution of a philanthropist from Salonika to the waqf was briefly mentioned, although there are additions made after the death of Numan Pasha, these were not mentioned. That is there as to why there is no foundation certificate-charters related to these movables and real estates which are understood to have been donated by the pasha's children or descendants. The data related to the mentioned income sources, which are seen in the accounting records of the waqf and which are understood to have been added later, were evaluated in another study.
kazandıran vakıflardan biri XVIII. yüzyıl ortalarında Selanik Mutasarrıfı Vezir Numan Paşa tarafından hayata geçirilmiştir. Önce 13 Ağustos 1749 tarihinde herhangi bir hayrât olmaksızın sadece gayrimenkul bağışlayarak evlatlık vakıf kuran paşa ilk vakfiyenin tescilinden yaklaşık olarak altı yıl kadar sonra 16 Mart 1755’te Ahmed Subaşı Mahallesi’nde cami, tekke ve mektep inşa ettirerek hizmete sunmuş ayrıca çok sayıda kitap bağışlayarak daha önce vakfettiği menkul ve gayrimenkullere ilavelerde de bulunmuştur.
Bu şekilde yarı ailevi bir vakıf haline dönüşen kurumla ilgili Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi’nde bulunan iki vakfiye ile üç vakfiye zeyli ve arşivlerde yer alan bazı belgelerle defterler değerlendirilerek hem vakıf eserler hem de vakfedilenler hakkında bilgi verilmiştir. Ayrıca kurumlarda hizmet veren personel ile ilgili veriler aktarılarak hayrât ve akarâtın tanıtılmasına gayret edilmiştir.
Bahsedilenlerden başka Selanikli bir hayırseverin vakfa yaptığı katkıya kısaca değinilmiş, Numan Paşa'nın vefatından sonra da yapılan ilaveler olduğu halde bunlara yer verilmemiştir. Paşanın çocukları veya soyundan gelenler tarafından bağışlandığı anlaşılan bu menkul ve gayrimenkullerle ilgili vakfiyelerin mevcut olmaması bunun nedenidir. Vakfa ait muhasebe kayıtlarında görülen ve sonradan eklenmiş olduğu anlaşılan sözü edilen gelir kaynaklarıyla ilgili veriler başka bir çalışmada değerlendirilmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Regional Studies, Historical Studies (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | July 31, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 12 Issue: 1 |
For submission of articles to the JBRI: baedergisi@gmail.com
Creative Commons Attribution 4.0 International License