The Relationship Between Outdoor Games and Digital Game Addiction

Yıl 2023, , 146 - 163, 30.06.2023

Ebru Boğa Baran , Mehmet Sağlam

https://doi.org/10.51982/bagimli.1120129

Öz

Objective: The aim of this study was to examine the relationship between Digital Game Addiction and Outdoor Games.
Method: The study was carried out by quantitative method.. As a data collection tool in research; The Demographic Information Form prepared by the researcher, Questionnaire Form prepared for children and their families by taking expert opinion, and the “Digital Game Addiction Scale for Children” were used.
Results: With digital game addiction; there was no significant difference between children's thoughts of playing outside, duration of playing, playing outside and playing digital games at home; it was determined that there is a significant difference between the places where games are played outside and the relationships with friends.
Conclusion: Although there is unlimited internet at home, children like to play outside, and children who do not have their own computer and smart phone at home prefer to play outside.

Anahtar Kelimeler

Game, digital game, digital game addiction, outdoor play, outdoor games

Dış Mekan Oyunları İle Dijital Oyun Bağımlılığı Arasındaki İlişki

Öz

Amaç: Bu çalışmada dijital oyun bağımlılığı ile dış mekân oyunları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışma nicel yöntem ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak; araştırmacı tarafından hazırlanan Demografik Bilgi Formu, çocuklar ve ailelere yönelik hazırlanan ve uzman görüşü alınarak oluşturulan Anket Formu ve “Çocuklar İçin Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği” kullanılmıştır.
Bulgular: Çalışma sonucunda dijital oyun bağımlılığı ile; çocukların dışarıda oyun oynama düşünceleri, oyun oynama süresi, dışarıda oyun oynama durumu ve evde dijital oyun oynama durumu arasında anlamlı bir fark olmadığı; dışarıda oyun oynanan yerler ile arkadaş ilişkileri arasında anlamlı bir fark olduğu saptanmıştır.
Sonuç: Evde sınırsız internet bulunsa da çocukların dışarıda oyun oynamaktan hoşlandığı, evinde kendisine ait bilgisayarı ve akıllı telefonu bulunmayan çocukların ise dışarıda oyun oynamaktan daha çok hoşlandığı saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Oyun, Dijital Oyun, Dijital Oyun Bağımlılığı, Dışarıda Oyun, Dış Mekan Oyunları, Game, digital game, digital game addiction, outdoor play, outdoor games

Kaynakça

• 1. Hazar Z. Tekkurşun DG. Dalkıran H. Ortaokul öğrencilerinin geleneksel oyun ve dijital oyun algılarının incelenmesi: Karşılaştırmalı metafor çalışması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi 2017; 15(4): 179-190.
• 2. Kaya BA. Çevrimiçi Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Geliştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2013.
• 3. Horzum MB. Ayas T. Çakırbalta Ö. Çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 2008; 3(30): 76-88.
• 4. Sayar K. Benli S. Dijital Çocuk. 1. Baskı, İstanbul: Kapı Yayınları, 2020: 19.
• 5. Yıldırım M. Bağımsız Anaokulu Öğretmenlerinin Dış Mekân Oyun Alanlarına Ve Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. Yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı, 2017.
• 6. Winnicott DW. Oyun ve Gerçeklik. (çev: tuncay birkan) İstanbul:Metis yayınları, 2019: 81.
• 7. Duman G. Koçak N. Çocuk oyun alanlarinin biçimsel özellikleri açisindan değerlendirilmesi (Konya İli Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 2013; 11(1): 64-81.
• 8. Egemen A. Yılmaz Ö. Akil İ. Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi 2004; 5:39-42.
• 9. Van Hoorn J. Nourot PM. Scales B. Alward KR. Play at the center of the curriculum. Chapter 6. Play as a tool for assessment. Boston: Pearson Education. 2011: 4.
• 10. Clements R. An investigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 2004; 5(1), 68-80. 11. Rivkin M. The schoolyard habitat movement: What it is and why children need it. Early Childhood Education Journal, 1997; 25(1), 61-66.
• 12. Wells NM. At home with natüre effects of ‘greenness’ on the children’s cognitive functioning. Environment and Behavior, 2000; 32(6), 775-795.
• 13. Palmberg IE. Kuru J. Outdoor activities as a basis for environmental responsibility. The Journal of Environmental Education, 2000; 31(4), 32-36.
• 14. O'Brien L. Learning outdoors: the Forest School approach. Education, 2009; 37(1), 45- 60.
• 15. Fjørtoft I. Landscape as playscape: The effects of natural environments on childrens’s play and motor development. Children Youth and Environments, 2004; 14 (2), 21-44.
• 16. Kernan M. Devine D. Being confined within? Constructions of the good childhood and outdoor play in early childhood education and care settings in Ireland. Children & Society, 2010; 24(5), 371-385.
• 17. Ploughman M. Exercise is brain food: effects of physical activity on cognitive function. Developmental Neurorehabilitation, 2008; 11(3), 236-240.
• 18. Donnelly JE. Lambourne K. Clasroom- based physical activity, cognition and academic achievement. Preventive Medicine, 2011; 5(2), 36-42.
• 19. Turgut H. Yılmaz S. Ekolojik temelli çocuk oyun alanlarının oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, IV, 2010: 1618-1630.
• 20. Lovasi GS. Quinn JW. Neckerman KM. Perzanowski MS. Rundle A. Children living in areas with more street trees have lower prevalence of asthma. Journal of Epidemiology and Community Health, 2008; 62(7), 647-649.
• 21. Taylor AF. Kuo FE. Children with attention deficits concentrate better after walk in the park. Journal of Attention Disorders, 2009; 12(5), 402-409.
• 22. Akkılıç KN. Çocukların doğaya doğanında çocuklara ihtiyacı var. https://www.ntv.com.tr/turkiye/cocuklarin-dogaya-doganin-da-cocuklara-ihtiyaci-var,xE4fW6zrx0iX8sYfE8vKZg (4 Mayıs 2021’de ulaşıldı).
• 23. Heschong L. Elzeyadi I. Knecht C. Re-Analysis Report: Daylighting in Schools, Additional Analysis. New Buildings Institute, White Salmon, WA, 2002: 2, 1-101.
• 24. Wu PC. Tsai CL. Hu CH. Yang YH. (2010). Effects of outdoor activities on myopia among rural school children in Taiwan. Ophthalmic Epidemiology, 2010; 17(5), 338-342.
• 25. French AN. Ashby RS. Morgan IG. Rose KA. Time outdoors and the prevention of myopia. Experimental Eye Research, 2013; 114, 58-68.
• 26. Ayhan B. Çavuş S. Computer Game Addıctıon: A Fıeld Study On Adolescents, 12. International Symposium Communication in the Millennium. 2014: 15-18 June, Eskişehir, ss. 197- 208.
• 27. Toran M. Ulusoy Z. Aydın B. Deveci T. Akbulut A. Çocukların dijital oyun kullanımına ilişkin annelerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 2016; 24(5), 2263-2278.
• 28. Whitton N. Learning withdigitalgames: a practical guide to engaging students in highereducation. Routledge, USA. 2010: 47.
• 29. Erboy E. Vural RA. lköğretim 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılığını Etkileyen Faktörler. Ege Eğitim Dergisi, 2010; (11) 1: 39–58.
• 30. Ayhan B. Köseliören M. İnternet, online oyun ve bağımlılık. Online Journal of Technology Addiction and Cyberbullying, 2019; 6(1), 1-30.
• 31. Çetin E. Tanımlar ve temel kavramlar, Eğitsel dijital oyunlar. Ankara: Pegem Akademi, 2013: 85.
• 32. Bozkurt A. Homo ludens. Dijital oyunlar ve eğitim. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi. 2014; 5(1), 1-21.
• 33. Gökçearslan Ş. Durakoğlu A. Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 2014; 23(14), 419-435.
• 34. Aksel N. Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı ile öz denetim ve sosyal eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Ordu: Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, 2018.
• 35. Weinstein AM. Computer and Video Game Addiction: A Comparison between Game Users and Non-Game Users. The American Journal of Drug and Alcohol Abuse, 2010; 36(5), 268-276.
• 36. Irmak YA. Erdoğan S. Ergen ve genç erişkinlerde dijital oyun bağımlılığı: güncel bir bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 2016; 27(2), 128-137.
• 37. Şahin C. Tuğrul VM. (2012). İlköğretim Öğrencilerinin Bilgisayar Oyunu Bağımlılık Düzeylerinin İncelenmesi. Journal of World of Turks, 2012; 4(3), 115-130.
• 38. Aydoğdu F. Dijital oyun oynayan çocukların dijital oyun bağımlılıklarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ulakbilge, 2018; 6 (31), 1-18.
• 39. Rosen LD. Lim A. Felt J. Carrier LM. Cheever NA. Lara-Ruiz J. Rokkum J. Media and technology use predicts ill-being among children, preteens and teenagers independent of the negative health impacts of exercise and eating habits. Computers in Human Behavior, 2014; 35(1), 364–375.
• 40. Taş İ. Güneş Z. (2019). 8-12 yaş arası çocuklarda bilgisayar oyun bağımlılığı, aleksitimi, sosyal anksiyete, yaş ve cinsiyetin incelenmesi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 2019; 22(1), 83-92.
• 41. Kestane M. (2019). Dijital oyun bağımlılığının ilköğretim ikinci kademe çağındaki öğrencilerin akademik başarısı ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Biruni Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Anabilim Dalı, 2019.
• 42. Hagedorn WB. Young T0. Identifying And Intervening With Students Exhibiting Signs Of Gaming Addiction And Other Addictive Behaviors:Implications For Professional School Counselors. Professional School Counseling, 2011: 250-260.
• 43. Griffiths MD. The Educational Benefits Of Videogames. Education And Health, 2002; 20,47-51. https://www.academia.edu/429593/Griffiths_M.D._2002_._The_educational_benefits_of_videogames_Education_and_Health_20_47-51 (4 Eylül 2021’de ulaşıldı)
• 44. Aydoğdu Kİ. Dijital oyunlar ve dijital şiddet farkındalığı: Ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 2015; 8: 806-818.
• 45. Horzum MB. İlköğretim Öğrencilerinin Bilgisayar Oyunu Bağımlılık Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 2011; 36 (1), 56-68.
• 46. Yavuzer H. Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi, 2013:220.
• 47. Güvendi B. Demir GT. Keskin B. Ortaokul öğrencilerinde Dijital Oyun Bağımlılığı ve Saldırganlık. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 2019; 11(18), 1194-1217.
• 48. Bird J. Edwards S. Children learning to use technologies through play: a digital play framework. British Journal of Educational Technology, 2015; 46(6),1149-1160.
• 49. Rideout VJ. Vandewate. EA. Wartella EA. Zero to six: Electronic media in the lives of infants, toddlers and preschoolers. California, CA: Henry J Kaiser Family Foundation, 2003: 180.
• 50. Yıldırım A. Şimşek H. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 11. Baskı. Ankara: Seçkin yayıncılık, 2018: 41.
• 51. Creswell JW. Eğitim araştırmaları: Nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi. (Çev. Halil EKŞİ). İstanbul: EDAM yayınları, 2017: 16.
• 52. Budak İ. Budak A. Nicel, Nitel ve Karma Araştırmalarda Örnekleme. İçinde: Eğitim Araştırmaları, Demir SB (Çeviri Editörü). Educational Research, Johnson B, Christensen L. 4. baskı, Ankara: Eğiten Kitap, 2014: 231.
• 53. Hazar Z. Hazar M. (2017). Digital Game Addiction Scale for Children Çocuklar İçin Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği. Journal of Human Sciences, 2017; 14(1), 203-21.
• 54. TÜİK, (2020). https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hanehalki-Bilisim-Teknolojileri-(BT)-Kullanim-Arastirmasi-2020-33679#:~:text=T%C3%9C%C4%B0K%20Kurumsal&text=%C4%B0nternet%20kullan%C4%B1m%20oran%C4%B1%202020%20y%C4%B1l%C4%B1nda,%73%2C3%20oldu%C4%9Fu%20g%C3%B6r%C3%BCld%C3%BC. (23 Mart 2020’de ulaşıldı)
• 55. Ulutaş İ. Şimşek I. Ebeveynlerin Çocuk Oyun Alanlarına İlişkin Görüşlerinin Belirlenmesi. Turkish Journal of Social Research/Turkiye Sosyal Arastirmalar Dergisi, 2014; 18(3), 413-425.
• 56. Akoğlu G. Karaaslan BT. COVID-19 ve izolasyon sürecinin çocuklar üzerindeki olası psikososyal etkileri. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2020; 5(2): 99-103.
• 57. Imran N. Zeshan M. Pervaiz Z. Mental health considerations for children & adolescents in COVID-19 Pandemic. Pakistan journal of medical sciences, 2020; 36(COVID19-S4), 67.
• 58. Yen CF. Tang TC. Yen JY. Lin HC. Huang CF. Liu SC. Ko CH. Symptoms of problematic cellular phone use, functional impairment and its association with depression among adolescents in Southern Taiwan. Journal of Adolescence, 2009; 32(4), 863–873.
• 59. Yiğit E. Günüç. S. Çocukların Dijital Oyun Bağımlılığına Göre Aile Profillerinin Belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2020; 17(1), 144-174.
• 60. Mustafaoğlu R. Zirek E. Yasacı Z. Özdinçler AR. Dijital teknoloji kullanımının çocukların gelişimi ve sağlığı üzerine olumsuz etkileri. Addicta: The Turkish Journal on Addictions. 2018; 5(2):1‒217.
• 61. Wood RTA. Problems with the concept of video game “addiction”: Some case study examples. Int J Ment Health Addiction 2008; 6, 169-178.
• 62. Özmen M. Ortaokul öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı düzeyinin yordanması. Yüksek Lisans Tezi, Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2019.
• 63. Esen E. Siyez D. Ergenlerde ı̇nternet bağımlılığını yordayan psiko-sosyal değişkenlerin ı̇ncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2011; 36, 127-138.
• 64. Bilgin HC. Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyun bağımlılık düzeyleri ile iletişim becerileri arasındaki ilişki. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2015.
• 65. Ayas T. Lise öğrencilerinin ı̇nternet ve bilgisayar oyun bağımlılık düzeylerinin utangaçlıkla ı̇lişkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 2012; 15: 627-636.
• 66. Orhan E. 10-14 yaş arasındaki çocukların fiziksel aktivite seviyesi, dijital oyun bağımlılığı ve dikkat düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Niğde: Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2018.