Abstract
– The purpose of this study is to examine the impact of the method of programmed instruction in teaching science on student achievement and attitude. Pre-test and post-test control group experimental study was carried out in the pattern. The study group is 58 students attending primary school in the sixth grade. Fiveweek-long course is an experimental science and technology in the experimental group during the processing of transactions processed course the traditional method has been used with the programmed instruction. In the control group lecture, question-and-answer, and practice methods course taught by the application. Force and motion studies were performed to collect data validity and reliability of the achievement test and the attitude scale used in science and technology. Data analysis, independent samples t-test, ANCOVA and related samples t-test was used. Programmed instruction printed course material, used in conjunction with results of the study than the control group significantly enhances student achievement and attitudes. Time students in science teaching force and motion, and similar matters, and class / school environment, regardless of programmed teaching materials are developed and recommended for use
References
- Alkan, C. (1977). Eğitim Teknolojisi. Yargıçoğlu Matbaası, s: 245-282, Ankara.
- Büyükkaragöz, S. S., ve Çivi C. (1999). Genel Öğretim Metotları. Özel Eğitim Yayınları, İstanbul.
- Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri Analizi El Kitabı. PagemA Yayıncılık, s: 105, Ankara.
- Çatalbaş, G., “Sosyal Bilgiler Öğretiminde Programlı Öğretim Yöntemi Uygulaması” 4.Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu 15-16 Ekim 1998 Pamukkale Üniversitesi Denizli Paü Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:6 (Özel Sayı), 1999.
- Çepni, S., Ayvacı, Ş. H., ve Bacanak, A. (2004). Fen Teknoloji Toplum. Top-Kar Matbaacılık, s:40, Trabzon.
- Çilenti, K. (1979). Eğitim Teknolojisi: Kuramlar- Amaç ve Yöntemler- Merkezler. Kadıoğlu Matbaası, Ankara.
- Doğru, M., ve Kıyıcı, F., B. (2005). Fen Eğitiminin Zorluğu, İlköğretimde Fen ve Teknoloji Öğretimi. Aydoğdu, M., Kesercioğlu, T., Edit. Anı Yayıncılık, s: 5, Ankara.
- Fidan, N., Baykul, Y. (1993). İlkokul ve İlköğretim Okullarında Temel Öğrenme İhtiyaçlarının Karşılanması. MEB Yayınları, s: 32-33, Ankara.
- Geban, Ö., Ertepınar, H., Yılmaz, G., Altın, A., ve Şahbaz, F. (1994). “Bilgisayar Destekli Eğitimin Öğrencilerin Fen Bilgisi Başarılarına ve Fen Bilgisi İlgilerine Etkisi”. Birinci Ulusal Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitabı, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
- Hızal, A. (1978). “Programlı Öğretim Yönteminin Etkenliği ile İlgili Uygulamalı Bir Araştırma”. Eğitim ve Bilim. Sayı 17, s: 5-18.
- Kurbanoğlu, N. İ. (2002). “Organik Kimyada Stereokimya Konusunun Programlı Öğretimi”.V.Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, s:646-650,Ankara.
- Küçükahmet, L. (1997). Eğitim Programları ve Öğretim. Gazi Kitabevi, s:118-129, Ankara.
- Küçükahmet, L. ( 1997). Öğretim İlke ve Yöntemleri, Gazi Kitabevi, sf. 114-128, Ankara.
- Sözen, K. (2010). Sorgulayıcı Öğrenme Ve Programlı Öğretim Yöntemlerine Göre İşlenen Biyoloji Laboratuvarı Uygulamalarının Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
- Toplu B., Arslan A., Okumuş E., ve Akgün Ö. E. (2007). “Programlı Öğretim Uygulamalarının İlköğretim 7. Sınıf Öğrencilerinin Fen Bilgisi Dersi Başarı ve Tutumları Üzerindeki Etkisi Karşılaştırmalı Bir Araştırma”. Ulusal Teknik Eğitim Mühendislik ve Eğitim Bilimleri Genç Araştırmacılar Sempozyumu, s:993–996, Kocaeli.
- Uz, Ö. (2009). Programlı Öğretim İle İşbirlikli Öğrenme Yaklaşımının 7. Sınıf Öğrencilerinin Akademik Başarısı ve Fen Tutumuna Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
Abstract
Bu çalışmanın amacı fen öğretiminde programlı öğretim yönteminin öğrenci başarısı ve tutumu üzerindeki etkisini incelemektir. Araştırma ön test-son test deney kontrol gruplu deneysel desende yürütülmüştür. Çalışma grubunu ilköğretim altıncı sınıfta okuyan 58 öğrenci oluşturmaktadır. Beş hafta süren deneysel işlemler sırasında deney grubunda fen ve teknoloji dersinin işlenmesinde geleneksel işlenen dersle birlikte programlı öğretim yöntemi kullanılmıştır. Kontrol grubunda ise düz anlatım, soru-cevap ve alıştırma uygulama yöntemleriyle ders işlenilmiştir. Verilerin toplanmasında geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmış kuvvet ve hareket konusu başarı testi ve fen ve teknoloji tutum ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde ilişkisiz örneklemler t testi, ANCOVA ve ilişkili örneklemler t-testi uygulanmıştır. Araştırma sonuçları dersle birlikte kullanılan programlı öğretim basılı materyalinin kontrol grubuna göre öğrenci başarısını ve tutumunu anlamlı olarak arttırdığını göstermektedir. Fen öğretiminde kuvvet ve hareket ve benzeri konularda öğrencilerin zamandan ve sınıf/okul ortamından bağımsız olarak kullanabilecekleri programlı öğretim materyallerinin geliştirilmesi ve kullanılması önerilmektedir.
References
- Alkan, C. (1977). Eğitim Teknolojisi. Yargıçoğlu Matbaası, s: 245-282, Ankara.
- Büyükkaragöz, S. S., ve Çivi C. (1999). Genel Öğretim Metotları. Özel Eğitim Yayınları, İstanbul.
- Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri Analizi El Kitabı. PagemA Yayıncılık, s: 105, Ankara.
- Çatalbaş, G., “Sosyal Bilgiler Öğretiminde Programlı Öğretim Yöntemi Uygulaması” 4.Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu 15-16 Ekim 1998 Pamukkale Üniversitesi Denizli Paü Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:6 (Özel Sayı), 1999.
- Çepni, S., Ayvacı, Ş. H., ve Bacanak, A. (2004). Fen Teknoloji Toplum. Top-Kar Matbaacılık, s:40, Trabzon.
- Çilenti, K. (1979). Eğitim Teknolojisi: Kuramlar- Amaç ve Yöntemler- Merkezler. Kadıoğlu Matbaası, Ankara.
- Doğru, M., ve Kıyıcı, F., B. (2005). Fen Eğitiminin Zorluğu, İlköğretimde Fen ve Teknoloji Öğretimi. Aydoğdu, M., Kesercioğlu, T., Edit. Anı Yayıncılık, s: 5, Ankara.
- Fidan, N., Baykul, Y. (1993). İlkokul ve İlköğretim Okullarında Temel Öğrenme İhtiyaçlarının Karşılanması. MEB Yayınları, s: 32-33, Ankara.
- Geban, Ö., Ertepınar, H., Yılmaz, G., Altın, A., ve Şahbaz, F. (1994). “Bilgisayar Destekli Eğitimin Öğrencilerin Fen Bilgisi Başarılarına ve Fen Bilgisi İlgilerine Etkisi”. Birinci Ulusal Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitabı, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
- Hızal, A. (1978). “Programlı Öğretim Yönteminin Etkenliği ile İlgili Uygulamalı Bir Araştırma”. Eğitim ve Bilim. Sayı 17, s: 5-18.
- Kurbanoğlu, N. İ. (2002). “Organik Kimyada Stereokimya Konusunun Programlı Öğretimi”.V.Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, s:646-650,Ankara.
- Küçükahmet, L. (1997). Eğitim Programları ve Öğretim. Gazi Kitabevi, s:118-129, Ankara.
- Küçükahmet, L. ( 1997). Öğretim İlke ve Yöntemleri, Gazi Kitabevi, sf. 114-128, Ankara.
- Sözen, K. (2010). Sorgulayıcı Öğrenme Ve Programlı Öğretim Yöntemlerine Göre İşlenen Biyoloji Laboratuvarı Uygulamalarının Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
- Toplu B., Arslan A., Okumuş E., ve Akgün Ö. E. (2007). “Programlı Öğretim Uygulamalarının İlköğretim 7. Sınıf Öğrencilerinin Fen Bilgisi Dersi Başarı ve Tutumları Üzerindeki Etkisi Karşılaştırmalı Bir Araştırma”. Ulusal Teknik Eğitim Mühendislik ve Eğitim Bilimleri Genç Araştırmacılar Sempozyumu, s:993–996, Kocaeli.
- Uz, Ö. (2009). Programlı Öğretim İle İşbirlikli Öğrenme Yaklaşımının 7. Sınıf Öğrencilerinin Akademik Başarısı ve Fen Tutumuna Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | June 1, 2014 |
| Submission Date | January 2, 2015 |
| Published in Issue | Year 2014 Volume: 8 Issue: 1 |