Ahîlik, on one hand is perceived as a structure which generally arranges economic life, and on the other hand consists of the value systems which are based on the conception of “uhuvvet/brotherhood” in the social life. There is a big impact of the tradition of the Islamic perception of the ‘uhuvvet’ and ‘futuvvet’ at the development of the Ahîlik in the Anatolian soils. Ahîlik, which is aimed to educate person in both ethicaland occupation always, as a humancentered system, takes all its principles from Quran and the Hadith, which are the main sources of the religion. Therefore, in the presentation it is aimed to point out the religious and ethical foundations of the Ahîlik system by starting with its Prophet’s Sunnah
Erken, Veysi, Bir Sivil Örgütlenme Modeli Ahîlik, Ankara, 1998.
___ “Ahîlik Teşkilatının Vizyonu”, II. Uluslar arası Ahîlik Kültürü Sempozyumu Bildirileri, Ankara: KBY., 1999.
Gölpınarlı, Abdülbaki, “İslam ve Türk İllerinde Fütüvvet Teşkilat ve Kaynakları”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, (Ekim 1949-Temmuz 1950), c.XI, ss.1-14.
Nesâi, Ebû Abdurrahman Ahmed b. Şuayb, es-Sünen, İstanbul: Çağrı Yay., 1992.
Özköse, Kadir, Ahilikte Ahlak ve Meslek Eğitimi, Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2011, c.XV, sayı:2, ss.5-19.
Özaydın, Murat, “Fütüvvet ve Fütüvvet Ahlakı”, I. Ahi Evran-ı Veli ve Ahîlik Araştırmaları Sempozyumu, Kırşehir: 2005.
Sancaklı, Saffet, Ahîlik Ahlakının Oluşumunda Hadislerin Etkisi, İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2010, c.I, sayı: 1, ss. 1-28.
Sarıkaya, Mehmet Saffet, XIII-XVI. Asırlardaki Anadolu’da Fütüvvetnâmelere Göre Dinî İnanç Motifleri, Ankara, Kültür Bakanlığı Yay., 2002.
Soykut, Refik H., İnsanlık Bilimi Ahîlik, Ankara: 1980.
Suyutî, Celaleddin Abdurrahman b. Ebî Bekir, el-Câmius’-Sağîr fi Ehâdîsi’l-Beşîr en-Nezîr, Beyrut: Daru’l- Kütübü’l-İlmiyye, 1981.
Şeker, Mehmet, “Fütüvvetnâmeler ve Ahîlik”, I. Ahi Evran-ı Veli ve Ahîlik Araştırmaları Sempozyumu, Kırşehir: 2005.
Tekin, Mustafa, “Bir Sosyal Kontrol Aracı Olarak Ahîlik ve Toplumsal Dinamikleri”, Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2006, sayı: 21, ss. 219-235.
Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsâ, es-Sünen, İstanbul: Çağrı Yay., thk. Muammed Fuad Abdülbâki, 1992.
Günümüzde çoğunlukla ekonomik hayatı düzenleyen bir yapılanma olarak
algılanmakla birlikte esas itibarıyla Ahîlik, iktisadî, içtimaî ve siyasî olmak üzere sosyal
hayatın tüm alanlarını “uhuvvet” anlayışıyla düzenlemeyi esas alan değerler sistemini
ifade eder. Temel referanslarını dinî nassların oluşturduğu Ahîliğin Anadolu’da kurulması
ve yayılmasında İslam’daki “uhuvvet” anlayışı ve “fütüvvet” geleneğinin önemli etkisi
vardır. Bireyi ahlakî ve meslekî olarak bütün boyutlarıyla yetiştirmeyi hedefleyen Ahîlik,
insan odaklı bir değerler sistemi olarak ticarî ve ahlakî bütün prensiplerini dinin asıl
kaynakları olan Kur’an ve hadislerden almıştır. Tarihî süreçte Ahîlik, günümüz sosyoekonomik
hayatının en temel sorunu olan iş ahlakının şekillenmesi ve yerleşmesinde
bir kurum olarak önemli işlevler görmüştür. Bu makale, Ahîliğin ticarî hayattaki ilke ve
esaslarının belirlenmesi ve iş ahlakının oluşmasında Sünnetin fonksiyonunu ortaya
koymayı amaçlamaktadır.
Erken, Veysi, Bir Sivil Örgütlenme Modeli Ahîlik, Ankara, 1998.
___ “Ahîlik Teşkilatının Vizyonu”, II. Uluslar arası Ahîlik Kültürü Sempozyumu Bildirileri, Ankara: KBY., 1999.
Gölpınarlı, Abdülbaki, “İslam ve Türk İllerinde Fütüvvet Teşkilat ve Kaynakları”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, (Ekim 1949-Temmuz 1950), c.XI, ss.1-14.
Nesâi, Ebû Abdurrahman Ahmed b. Şuayb, es-Sünen, İstanbul: Çağrı Yay., 1992.
Özköse, Kadir, Ahilikte Ahlak ve Meslek Eğitimi, Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2011, c.XV, sayı:2, ss.5-19.
Özaydın, Murat, “Fütüvvet ve Fütüvvet Ahlakı”, I. Ahi Evran-ı Veli ve Ahîlik Araştırmaları Sempozyumu, Kırşehir: 2005.
Sancaklı, Saffet, Ahîlik Ahlakının Oluşumunda Hadislerin Etkisi, İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2010, c.I, sayı: 1, ss. 1-28.
Sarıkaya, Mehmet Saffet, XIII-XVI. Asırlardaki Anadolu’da Fütüvvetnâmelere Göre Dinî İnanç Motifleri, Ankara, Kültür Bakanlığı Yay., 2002.
Soykut, Refik H., İnsanlık Bilimi Ahîlik, Ankara: 1980.
Suyutî, Celaleddin Abdurrahman b. Ebî Bekir, el-Câmius’-Sağîr fi Ehâdîsi’l-Beşîr en-Nezîr, Beyrut: Daru’l- Kütübü’l-İlmiyye, 1981.
Şeker, Mehmet, “Fütüvvetnâmeler ve Ahîlik”, I. Ahi Evran-ı Veli ve Ahîlik Araştırmaları Sempozyumu, Kırşehir: 2005.
Tekin, Mustafa, “Bir Sosyal Kontrol Aracı Olarak Ahîlik ve Toplumsal Dinamikleri”, Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2006, sayı: 21, ss. 219-235.
Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsâ, es-Sünen, İstanbul: Çağrı Yay., thk. Muammed Fuad Abdülbâki, 1992.
Aydın, Nevzat - Aydın, Nevzat. “AHÎLİKTE İŞ VE TİCARET AHLAKININ HZ.PEYGAMBER’İN SÜNNETİNDEKİ TEMEL REFERANSLARI”. BEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi 2/1 (Temmuz 2015), 87-103.