A STUDY ON THE RELATIONSHIPS AMONG FORMAL AND INFORMAL COMMUNICATION, TRUST IN SUPERVISOR AND ORGANIZATION, AND SUPERVISORY EXPERT POWER

Year 2011, Volume: 6 Issue: 2, 101 - 113, 01.12.2011

Nurdan ÖZARALLI – Alev Torun Alev Torun

Abstract

Formal communication channels are determined by the authority structure of the organization and information flows in upward, downward, and horizontal directions. Outside the chain of command, however, employees communicate through informal channels such as Management By Wandering Around, Open-Door Policy, and Grapevine. Formal and informal channels both have positive and negative qualities. Studies conducted in Turkey on the effectiveness of formal and informal channels are rather limited. For the purpose of contributing to the literature, the influence of formal and informal communication over trust is examined. Organizational trust is a critical variable in terms of interpersonal relationships and organizational performance. Besides, the moderating effect of supervisory expert power on the relationship between organizational communication and trust is also studied. The survey form was distributed by electronic mail to 131 respondents who worked in organizations in different sectors. Research findings indicate that formal communication is positively related with both trust in supervisor and trust in organization. Informal communication, on the other hand, is negatively related with both trust in supervisor and trust in organization. Finally, supervisory expert power moderates the relationship between informal communication and trust in supervisor and trust in organization.

Keywords

Formal communication, informal communication, supervisory expert power, trust in supervisor, trust in organization

BİÇİMSEL VE BİÇİMSEL OLMAYAN İLETİŞİM, YÖNETİCİ İLE KURUMA DUYULAN GÜVEN VE ÜSTÜN UZMANLIK GÜCÜ ARASINDAKİ İLİŞKİLER ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Abstract

Çalışanlar arasındaki etkileşimin nasıl gerçekleşmesi gerektiği örgüt şeması tarafından belirlenir ve biçimsel iletişim dikey ve yatay yönlü kanallar aracılığıyla ortaya çıkar. Ancak örgüt şeması dışında gelişen, çalışanların arasına karışarak yönetme, açık kapı politikası, söylenti ve dedikodu gibi biçimsel olmayan iletişim kanalları da mevcuttur. İletişim literatürü incelendiğinde, biçimsel olan ve biçimsel olmayan iletişim tarzlarının olumlu ve olumsuz etkilerini gösteren çalışmalara rastlanmaktadır. Türkçe örgütsel iletişim yazınında bu iki kanalın etkinliği konusunda yapılmış karşılaştırmalı çalışmalar oldukça sınırlıdır. Yazına katkıda bulunmak amacıyla, bu araştırmada, biçimsel ve biçimsel olmayan iletişim tarzlarının; kişilerarası ilişkilerin kalitesi ve kurum başarısı açısından büyük önem taşıyan bir değişken olan güven üzerindeki etkisi incelenmiştir. Ayrıca, yöneticinin sahip olduğu uzmanlık gücünün iletişim ve güven ilişkisi üzerindeki etkisi de ele alınmıştır. Araştırmada kolayda örneklem yoluyla çeşitli kurumlarda orta ve alt kademelerde çalışan 131 kişilik bir katılımcı grubuna elektronik posta bağlantısı yoluyla ulaşılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre, biçimsel iletişim tarzı yöneticiye ve kuruma güven ile olumlu ilişki gösterirken, biçimsel olmayan iletişim tarzının yönetici ve kuruma güven ile olumsuz bir ilişki içinde olduğu belirlenmiştir. Üstün özel bilgisinden, yeteneğinden ve deneyiminden kaynaklanan uzmanlık gücü ise, biçimsel olmayan iletişim ile yöneticiye ve kuruma duyulan güven arasındaki ilişkiyi etkilemektedir.

Keywords

Biçimsel iletişim, biçimsel olmayan iletişim, üstün uzmanlık gücü, yöneticiye güven, kuruma güven

References

• Aertsen,T. ve Gelders,D. (2011). “Differences between the Public and Private Communication of Rumors: A Pilot Survey in Belgium”, Public Relations Review, doi:10.1016/j.pubrev.2011.03.009.
• Ammeter, A. P., Douglas, C., Ferris, G. R. ve Goka, H. (2004). “A Social Relationship Conceptualization of
• Trust and Accountability in Organizations”, Human Resource Management Review, 14: 47–65.
• Andersen, P. H. (2006). “Listening to the Global Grapevine: SME Export Managers’ Personal Contacts as a Vehicle for Export Information Generation”, Journal of World Business, 41: 81–96.
• Butler, J. K. (1983). “Reciprocity of Trust between Professionals and Their Secretaries”, Psychological Reports, 53: 411-416.
• Butler, J. K. ve Cantrell, R. S. (1994). “Communication Factors and Trust: An Exploratory Study”, Psychological Reports, 74: 33-34.
• Chathoth, P. K., Mak, B., Sim, J., Jauhari, V. ve Manaktola, K. (2011). “Assessing Dimensions of Organizational Trust Across Cultures: A Comparative Analysis of U.S. and Indian Full Service Hotels”, International Journal of Hospitality Management, 30: 233-242.
• Crampton, S. M., Hodge, J. W. ve Mishra, J.M. (1998). “The Informal Communication Network: Factors Influencing Grapevine Activity”, Public Personnel Management, 27: 569-584.
• Dahl, M. S. ve Pedersen, C. O. R. (2004). “Knowledge Flows through Informal Contacts in Industrial Clusters: Myth or Reality?”, Research Policy, 33: 1673–1686.
• DiFonzo, N. ve Bordia, P. (2000). “How Top PR Professionals Handle Hearsay: Corporate Rumors, Their Effects, and Strategies to Manage Them”, Public Relations Review, 26:173-190.
• Ellis, N. ve Hopkinson, G. (2010). “The Construction of Managerial Knowledge in Business Networks: Managers' Theories about Communication”, Industrial Marketing Management, 39: 413-424.
• French, J. R. P. ve Raven, B. (1959). “The Bases of Social Power”: Studies in Social Power içinde. D. Cartwright (ed.). University of Michigan, Institute for Social Research, Ann Arbor.
• Green, M. C. ve Brock, T. C. (2005). “Organizational Membership versus Informal Interaction: Contributions to
• Skills and Perceptions that Build Social Capital”, Political Psychology, 26: 1-25.
• Greenberg, J. (2002). “Managing Behavior in Organizations” (3rd ed). Upper Saddle River, N.J. : Prentice- Hall.
• Guimera, R., Danon, L., Diaz-Guilera, A., Giralt, F. ve Arenas, A. (2006). “The Real Communication Network behind the Formal Chart: Community Structure in Organizations”, Journal of Economic Behavior and Organization, 61: 653–667.
• Hartmann, F. ve Slapnicar, S. (2009). “How Formal Performance Evaluation Affects Trust between Superior and Subordinate Managers”, Accounting, Organizations and Society, 34: 722-737.
• Hinkin, T. R. ve Schriesheim, C. A. (1989). “Development and Application of New Scales to Measure the Bases of Social Power”, Journal of Applied Psychology, 74: 561-567.
• İnce, E. (2007). Sanal Örgütlerde Güven Unsurunun Sağlanmasında İletişimin Rolü ve Kitabevleri Üzerine Bir Uygulama.Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi.
• İslamoğlu, G., Birsel, M. ve Börü, D. (2007). “Kurum içinde güven: Yöneticiye, iş arkadaşlarına ve kuruma yönelik güven ölçümü (Alan araştırması ve sonuçları)”. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Kandlousi, N. S. A. E., Ali, A. J. ve Abdollahi, A. (2010). “Organizational Citizenship Behavior in Concern of Communication Satisfaction: The Role of the Formal and Informal Communication”, International Journal of Business and Management, 5: 51-61.
• Katz, D. ve Kahn, R. (1978). “The Social Psychology of Oganizations” (2nd ed). New York: Wiley.
• Kirkhaug, R. (2010). “Conditions for Communication in Risk Exposed Organisations”, Journal of General Management, 36: 23-36.
• Liao, L. (2008). “Knowledge-Sharing in R&D Departments: A Social Power and Social Exchange Theory Perspective”, The International Journal of Human Resource Management, 19: 1881–1895.
• Luthans, F. (1995). “Organizational Behavior” (7th ed). New York: McGraw-Hill.
• Özarallı, N. (2006). “Örgütsel Güven, Bilgi Paylaşımı ve İşbirliği Yapma Eğilimini İnceleyen Bir Çalışma”, 5. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi / Knowledge, Economy and Management Congress, 3-5 Kasım 2006, Kocaeli/Türkiye.
• Powell, W. W. (1996). “Trust-Based Forms of Governance”: Trust in Organizations: Frontiers of Theory and Research içinde. T. R. Tyler. ve R. M. Kramer (eds.). Thousand Oaks, CA: Sage Pubications.
• Ring, P. S. ve Van de Ven, A. H. (1994). “Developmental Processes of Cooperative Interorganizational Relationships”, Academy of Management Review, 19: 90-118.
• Schermerhorn, Jr., J. R., Hunt, J. G. ve Osborn, R. N. (2000). “Organizational Behavior” (7th ed). New York: John Wiley and Sons.
• Shahaida, P. ve Nargundkar, R. (2006). “Training Managers for “Between You and Me” Experiences”, VISION-The Journal of Business Perspective, 10: 21-27.
• Subramanian, S. (2006). “An “Open Eye and Ear” Approach to Managerial Communication”, VISION-The Journal of Business Perspective, 10: 1-10.
• Uz, O. (2006).T.C. Kamu Sektöründe Yönetici-Yönetilen İlişkilerinde İletişim ve Güven. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Atılım Üniversitesi.
• Yalçınkaya, M. (2007).Yöneticilerin İletişim Becerilerinin Çalışanların Yaratıcılıklarının Ortaya Çıkması, Yöneticiye Güven ve Örgütte İşbirliği Ruhunun Gelişmesine Etkisinin İncelenmesi: Kütahya Porselen ve Cam Sektöründe BirUygulama. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi.
• Yılmaz, E. (2007). Kurum İçi İletişim Ortamı İle Kurumsal Güven Arasındaki İlişki ve Bir Alan Araştırması. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi.
• Yılmaz, G. (2009). “Örgütlerde Dedikodu ve Söylenti”: Çalışma Yaşamında Davranış: Güncel Yaklaşımlar içinde. A.Keser, G.Yılmaz ve S. Yürür. (ed.), 245-276. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.