Abstract
Resimde yüzey organizasyonunu oluşturan öğeler belirli ilişki ve etmenlere göre açığa çıkarılır. Bunlar 'kompozisyonu' oluşturan elemanlardır. Yüzyıllardan beri her kompozisyon, her şeyden önce işlem gören yüzeyin, özgün ve çalıntı olan tipik organizasyonunca terimsel olarak kendini ifade eden bir seçişin neticesidir. Resim sanatında plastik değeri oluşturan elemanlar kendi aralarında 'yapısal bağlantılar' kurarlar. Bütünlük ister sürekli, ister eş-zamanlı olsun, geometrik orantı onun biçimsel olgunluğunu gösterir. Sanattaki güzellik ve uyumun kaynağı olarak da bunlar gösterilmiştir.