Neo-liberal Challanges and the Demise of Keynesian-Weberian State

Yıl 2021, Cilt: 23 Sayı: 2, 404 - 419, 30.11.2021

Aziz Tuncer

Öz

Following the II. World War, there was a huge devastation and without state intervention it was not probable to reconstruct infrastructure and reinvigorate industry. Under these conditions in order to rejuvenate the economy and heal the havoc of the war, state intervention was pleased by large parts of society. Keynesian-Weberian structures accordingly were associated with development until mid 1970’s but in that time Weberian large bureaucracy was connected with poor performance, inefficiency and financial deficit. The proposals to rehabilitate the illnesses of Keynesian Weberian state were based upon neo-liberal principles and called New Public Management which became vogue in Europe and suggested to limit the boundary of state activities. One of its concrete outcome is huge transfers of state owned assets and public services to the private sector. Following the privatization and pervasion of the market, the boundary between public and private blurred which created a growing suspicion upon the violation of public interest on the part of citizens. This article aims at contributing to understand the nature and principles of both sides upon major areas.

Anahtar Kelimeler

keynesian welfare state, centrally planned development, neo-liberalism, privatization, publicbenefit

Neoliberal Challenges and the Demise of Keynesian-Weberian State

Öz

II'nin ardından. Dünya Savaşı, büyük bir yıkım oldu ve devlet müdahalesi olmadan altyapıyı yeniden inşa etmek ve sanayiyi canlandırmak mümkün değildi. Bu koşullar altında ekonomiyi canlandırmak ve savaşın yarattığı tahribatı iyileştirmek için devlet müdahalesi toplumun büyük bir kesimi tarafından memnuniyetle karşılandı. Keynesyen-Weberci yapılar buna göre 1970'lerin ortalarına kadar kalkınma ile ilişkilendirildi, ancak o zaman Weberyen büyük bürokrasi düşük performans, verimsizlik ve mali açık ile bağlantılıydı. Keynesyen Weberci devletin hastalıklarını iyileştirme önerileri neo-liberal ilkelere dayanıyordu ve Avrupa'da moda haline gelen ve devlet faaliyetlerinin sınırlarını sınırlamayı öneren Yeni Kamu Yönetimi olarak adlandırıldı. Bunun somut sonuçlarından biri, devlete ait varlıkların ve kamu hizmetlerinin özel sektöre devasa transferleridir. Piyasanın özelleştirilmesi ve yaygınlaşmasının ardından, kamu ve özel arasındaki sınır bulanıklaştı ve bu da vatandaşlar tarafından kamu yararının ihlal edildiğine dair artan bir şüphe yarattı. Bu makale, ana alanlarda her iki tarafın doğasını ve ilkelerini anlamaya katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

keynesyen refah devleti, merkezi planlamacı kalkınma, neoliberalism, özelleştirme, kamu yararı

Kaynakça

• Arnold, N. Scott. 2009. Imposing Values An Essay on Liberalism and Regulation. Oxford: Oxford University Press.
• Ayres, Ian, and John Braithwaite. 1992. Responsive Regulation: Transcending the Deregulation Debate. Oxford: Oxford University Press.
• Aucoin, Peter. 1997. “The Design of Public Organizations for The 21st Century: Why Bureaucracy Will Survive in Public Management”. Canadian Public Administration, 40 (2): 290–306.
• Baldwin, Robert, Martin Cave and Martin Lodge. 2012. Understanding Regulation: Theory, Strategy, and Practice. 2nd edition. Oxford: Oxford University Press.
• Black, Julia, Martin Lodge and Mark Thatcher. 2005. Regulatory Innovation: A Comparative Analysis. Cheltenham: Edward Elgar Publishing, Cheltenham.
• Bumgarner, John, and Chad B. Newswander. 2012. “Governing Alone and with Partners: Presidential Governance in a Post-NPM Environment”. Administration & Society, 44(5): 546–570.
• Caiden, Gerald E. 1991. “What Really Is Public Maladministration?” Public Administration Review, 51(6): 486-493.
• Clark, David. 2002. “Neoliberalism and Public Service Reform: Canada in Comparative Perspective”. Canadian Journal of Political Science, 35(4): 771-793.https://doi.org/10.1017/S0008423902778438