Evaluation of the Diyanet Academy Vocational Education Programme According to Candidate Qur’an Course Instructors

Yıl 2024, , 429 - 465, 31.10.2024

İdris Ertürk

https://doi.org/10.28949/bilimname.1486919

Öz

The Presidency of Religious Affairs, which is legally authorised to provide religious services in Turkey, carries out its services through the personnel it employs. The personnel of the Presidency undergo in-service training, some of which is compulsory and some of which is optional. With the legal amendment made in 2022, a paradigm shift was made in the recruitment and training of the personnel of the Presidency; the recruitment of personnel, which was previously done through open appointments, was abolished, in-service professional preparation trainings organised for newly appointed personnel were moved to pre-service, and a new unit was established under the name of the Religious Academy to provide these trainings. The Religious Affairs Academy provides 30 weeks of vocational training to candidate religious officials who are successful in the examinations, and those who successfully complete this training are appointed to duty.
In this study, the Candidate Religious Officers Vocational Training Programme (CROVTP-QCI) organised by the Academy of Religious Affairs for Candidate Qur’an Course Instructors was examined. After analysing the content of the programme, its effect on the participants was tried to be measured by field research. To reveal the thoughts of the candidate Qur’an Course Instructors about the programme, survey research method, one of the quantitative research models, was used.
The aim of the study is to draw attention to the importance of the vocational training programme organised by the Religious Academy, to determine the current structural and functional problems from the beginning to the end of the programme and to offer solutions to possible problems.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Religious Academy, Vocational Training, Candidate Religious Officer, Qur

Aday Kur’an Kursu Öğreticilerine Göre Diyanet Akademisi Meslekî Eğitim Programının Değerlendirilmesi

Öz

Türkiye’de din hizmetlerini verme yetkisi yasal olarak uhdesinde bulunan Diyanet İşleri Başkanlığı, hizmetlerini istihdam ettiği personel aracılığıyla yerine getirmektedir. Başkanlık personeli, kimi zorunlu, kimi isteğe bağlı hizmet içi eğitimlerden geçirilmektedir. 2022 yılında yapılan yasal değişiklikle, Başkanlığın personel istihdamı ve eğitiminde paradigma değişikliğine gidilmiş; daha önce açıktan atama yoluyla yapılan personel istihdamı kaldırılmış, yeni atanan personele yönelik düzenlenen hizmet içi mesleğe hazırlık eğitimleri hizmet öncesine alınmış, bu eğitimleri vermek üzere Diyanet Akademisi adı altında yeni bir birim oluşturulmuştur. Diyanet Akademisi, yapılan sınavlarda başarı gösteren aday din görevlilerini 30 haftalık bir meslekî eğitime tâbi tutmakta, bu eğitimi başarıyla tamamlayanlar göreve atanmaktadır.
Bu çalışmada, Diyanet Akademisince aday Kur’an Kursu Öğreticileri için düzenlenen Aday Din Görevlileri Meslekî Eğitim Programı (ADMEP-KKÖ) incelenmiştir. Program içeriği analiz edildikten sonra katılımcılara etkisi yapılan alan araştırması ile ölçülmeye çalışılmıştır. Aday Kur’an Kursu Öğreticilerinin programa ilişkin düşüncelerini ortaya koyabilmek amacıyla, nicel araştırma modellerinden tarama araştırma yöntemi kullanılmıştır.
Araştırmanın amacı, Diyanet Akademisi tarafından düzenlenen meslekî eğitim programının önemine dikkat çekmek, programın başlangıcından sonuna kadar mevcut yapısal ve işlevsel sorunları belirleyerek, varsa bu sorunlara çözüm önerileri sunmaktır.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Diyanet Akademisi, Meslekî Eğitim, Aday Din Görevlisi, Kur’an Kursu Öğreticisi.

Etik Beyan

Araştırmayla ilgili Ordu Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Etik Kurulu'ndan gerekli izin alınmıştır. Ayrıca Diyanet Akademisi Başkanlığı'ndan araştırma izni alınmıştır.

Kaynakça

• ACUR, E. (2019). Öğretici Görüşleri Bağlamında Diyanet İşleri Başkanlığı 4-6 Yaş Kur’an Kurslarındaki Değerler Eğitimi Uygulamalarının Değerlendirilmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Sakarya Üniversitesi.
• ADA, S. (2023). Eğitime Giriş. Nobel Yayınları.
• Aday Din Görevlileri Mesleki Eğitim Programı (4-6 Yaş Kur’an Kursu Öğreticisi), § Diyanet Akademisi Başkanlığı (2023).
• ALAYLIOĞLU, R., & OĞUZKAN, F. (1968). Eğitim. İçinde Ansiklopedik Eğitim Sözlüğü (Ss. 91-92). Arif Bolat Kitabevi.
• ASLANTÜRK, Z. (1999). Araştırma Metot Ve Teknikleri (4. Bs). İfav Yayınları.
• AYAS, O. (1998). Camilerde Görev Yapan İmamların Hizmet İçi Eğitim İhtiyaçları [Yüksek Lisans Tezi]. Ondokuz Mayıs Üniversitesi.
• AYDIN, M. Ş. (2008). Bir Din Eğitimi Olarak Kur’an Kursu. Dib Yayınları.
• AYDIN, M. Z. (2023). Öğretim İlke Ve Yöntemleri (2. Bs). Nobel Yayınları.
• BARDAKOĞLU, A. (2010). 3 Mart 1924 Kanunları Ve Diyanet. İçinde 21. Yüzyıl Türkiye’sinde Din Ve Diyanet (C. 1). Dib Yayınları.
• BAYKA, H. (2019). Öğretici Ve Veli Görüşleri Açısından Kur’an Kursları Öğretim Programı (4-6 Yaş Grubu)’Nın Değerlendirilmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Ondokuz Mayıs Üniversitesi.
• BULUT, M. (2003). Din Görevlisi Yetiştirme Sorunu Ve Diyanet İşleri Başkanlığına Eleman Yetiştiren Kurum Olarak İmam-Hatip Okulları (Tarihi Süreç İçinde Gelişmeler). İçinde Iı. Din Şûrası Tebliğ Ve Müzakereleri (Tdv İslâm Araştırmaları Merkezi; C. 2, Ss. 542-565). Dib Yayınları.
• BUYRUKÇU, R. (2005). Din Görevlisinin Mesleğini Temsil Gücü (2. Bs). Tdv Yayınları.
• BÜYÜKKARAGÖZ, S., & ÇİVİ, C. (1999). Genel Öğretim Metotları (10. Bs). Beta Yayınları.
• BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., KILIÇ ÇAKMAK, E., AKGÜN, Ö. E., KARADENİZ, Ş., & DEMİREL, F. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (15. Bs). Pegem Akademi Yayınları.
• DAM, H. (2018). Camilerde Din Eğitimi Ve Sorunları. İçinde Mustafa Köylü (Ed.), Türkiye’de Din Eğitimi Ve Sorunları (Ss. 275-318). Dem Yayınları.
• DAM, H., & ERTÜRK, İ. (2020). Diyanet İşleri Başkanlığı Mesleğe Hazırlık Eğitim Programının İçerik Ve Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 48, Article 48. Https://Doi.Org/10.17120/Omuifd.725115
• Dib İnsan Kaynakları Genel Müdürlüğü. (T.Y.). 2022 Yılı Diyanet Akademisi Aday Din Görevlisi (Kkö, İ-H, M-K) Alımı. Geliş Tarihi 24 Nisan 2024, Gönderen Https://İnsankaynaklari.Diyanet.Gov.Tr/Detay/822/2022
• Diyanet Akademisi Meslekî Eğitim Yönetmeliği, § Resmî Gazete 32207 (2023).
• Eğitimde Sosyal Aktivitenin Önemi. (T.Y.). Milliyet. Geliş Tarihi 16 Mayıs 2024, Gönderen https://www.milliyet.com.tr/Egitim/Egitimde-Sosyal-Aktivitenin-Onemi-2045020
• ERTÜRK, İ. (2021). Türkiye’de Din Görevlilerinin Hizmet İçi Eğitimi. İlahiyat Yayınları.
• FURAT, A. Z. (2012). Nitelikli Din Görevlisi Yetiştirmede İlahiyat Fakültelerinde Sürdürülen Eğitim-Öğretim Faaliyetlerinin Yeterliliği: İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Konu Hakkındaki Düşünceleri. Marife: Bilimsel Birikim (Marife: Dini Araştırmalar Dergisi), Xıı(1), Article 1.
• KALAY, İ., & BİLEN, M. (2024). Diyanet Akademisi Aday Din Görevlileri Ders Notu Seçme Hadisler Kitabı Üzerine Bir Değerlendirme. Hafıza, 6(1), Article 1. Https://Doi.Org/10.56671/Hafizadergisi.1413418
• KAYADİBİ, F. (2003). Diyanet İşleri Başkanlığı Personelinin Eğitim Ve Bilgi Seviyesinin Yükseltilmesi. 2. Din Şûrası Tebliğ Ve Müzakereleri, 2, 426-432.
• KAYAPINAR, H. (2009). Diyanet İşleri Başkanlığı Hizmet İçi Eğitim Hizmetleri. 4. Din Şûrası Tebliğ Ve Müzakereleri, 2, 808-832.
• KOCAMAN, K., & KOYUNCU, M. (2024). İlk Dönem Mezunu Aday Kur’an Kursu Öğreticilerine Göre Diyanet Akademisi. Mevzu – Sosyal Bilimler Dergisi, 11, Article 11. Https://Doi.Org/10.56720/Mevzu.1429639
• KORKMAZ, M. (2020). 4-6 Yaş Grubu Kur’an Kursu Öğreticilerinin Eğitim-Öğretim Yeterlilikleri Üzerine Bir Araştırma. İlted: İlahiyat Tetkikleri Dergisi, 53, Article 53.
• KÖSE, E. (2013). Eğitim Kurumlarında Gerçekleştirilen Ders Dışı Etkinliklerin Sınıflandırılmasına Yönelik Bir Öneri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (Teke) Dergisi, 2(2), Article 2. Https://Doi.Org/10.7884/Teke.151
• KURT, Y. (2012). Kur’an’ın Korunmasında Hafızlık Müessesesi. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11(22), Article 22. Https://Doi.Org/10.14395/Jdiv39
• KÜÇÜKAHMET, L. (1986). Öğretim İlke Ve Yöntemleri (2. Bs). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• ÖZBEK, A. (1995). Günümüzde İrşat Görevi Yapacakların Eğitimi. 1. Din Şûrası Tebliğ Ve Müzakereleri, 1, 191-201.
• ÖZDEMİR, Ş. (2007). Müftülerin Gözüyle Din Hizmetleri. Dem Yayınları.
• ÖZDEMİ̇R, Ş., & Arıcı, İ. (2011). Din Görevlilerinin Hazırlayıcı Eğitim Kursuna Yönelik Görüşleri. Dini Araştırmalar, 14(39), 87-103.
• ÖZTÜRK, Ş. (1999). Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Yaygın Din Eğitimi Ve Hizmet İçi Eğitim Faaliyetleri. İçinde F. Unan & Y. Hacaloğlu (Ed.), Cumhuriyetin 75. Yılında Türkiye’de Din Eğitimi Ve Öğretimi İlmî Toplantısı. Türk Yurdu Yayınları.
• Tevhid-i Tedrisat Kanunu, Pub. L. No. 430 (1924).
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, Pub. L. No. 2709 (1982).
• ÜZÜMCÜ, M., & ÇINAR, N. (2020). 4-6 Yaş Kur’an Kursu Öğreticilerinin Eğitsel Yeterlikleri Ve Görev Yaptıkları Kurslarla İlgili Görüşleri. Trabzon İlahiyat Dergisi, 7(1), Article 1. Https://Doi.Org/10.33718/Tid.712965
• Vaizlik, Kur’an Kursu Öğreticiliği, İmam-Hatiplik Ve Müezzin Kayyımlık Kadrolarına Atama Ve Bu Kadroların Kariyer Basamaklarında Yükselme Yönetmeliği, § Resmî Gazete 28151 (2011).