İslamiyetin ilk döneminde dinî
grup veya mezhebî yapılar yoktu. Hz. Peygamber sonrası dönemde insanî zeminde
ve beşerî gerekçelerle mezhepler vücut buldu. Bu bağlamda Şia da Hz. Peygamber
sonrası geç dönemlerde tarih sahnesine çıktı.
Şiîlik, ortaya çıkışı itibariyle
Kufe merkezli Irak coğrafyasında Ehl-i Beyt’i merkeze alan hadiseler
çerçevesinde şekillendi. Ancak Safevîler dönemine kadar Irak’ta Kerbela, Bağdad
ve Samarra gibi belirli yerlerde temsil edilen küçük gruplar dışında etkin bir
güç olamadı.
Safevîler öncesi dönemde İran
coğrafyası da Sünnî düşünce ağırlıklı bir bölgeydi. Ancak Şiîlik, Şah İsmail
öncülüğünde kurulan Safevîler Devletinde siyasallaştırılmak suretiyle resmi
ideolojiye dönüştürüldü. Hatta Şiîlik, Safeviler eliyle İran yayılmacılığının
siyasî ideolojik bir enstrümanı oldu. Bu enstrüman ile Irak coğrafyası
şiîleştirilmeye başlandı. Özellikle önemli şiî imamların bulundukları Atebât
denilen türbe şehirlere İran’dan ziyaret ve göçler başladı. Devlet desteğini de
alan bu durum şiî ilim adamlarının ve tüccarların da Irak’a yönelmesini sağladı.
Bütün bu göçler, Irak coğrafyasında Şiî nüfusun etkinlik kazanmasına gerekçe
oluşturduğu gibi, Irak’ın kitlesel olarak şiileşmesinin de önünü açtı.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ekim 2018 |
Gönderilme Tarihi | 14 Ağustos 2018 |
Kabul Tarihi | 19 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2018 Sayı: 36 |