Floristical diversity and endemic plants of Çayırlı district Erzincan/Turkey

Year 2015, Volume: 8 Issue: 3, 223 - 247, 15.12.2015

Mustafa Korkmaz

Abstract

In this study, we investigated the flora of Çayırlı district of Erzincan province located in Eatern Anatolia region of Turkey, on intersection point of Euro-Siberian and Irano-Turanian phytogeographical regions and in the square B7. Field surveys were conducted in the district in 2011-2013 vegetation periods and many plant samples were collected. After that, herbarium and identification works were completed. As a result, it was determined that there are 591 species and subspecies belonging to 255 genera and 67 families. From these taxa, 5 taxa belons to Pteridophyta and 584 to Spermatophyta divisions. From the taxa belons to Spermatophyta division, 2 belons to Gymnospermae and 582 to Angiospermae subdivisions. From the subdivision of Angiospermae, 514 taxa 88 % belons to Dicotyledoneae and 70 12 % to Monocotyledoneae classes. The distribution of plant taxa according to phytogeographical regions are given as Irano-Turanian 234 39,59 % , Euro-Siberian 65 11,99 % and Mediterranean 21 3,55 % . Multi regional and the regions are not defined 271 45,85 % . Totaly 139 taxa are endemic to Türkiye and the ratio of endemism is 23, 52 %. The number of rare plants is 12 %2,03 . The order of five families genera having the biggest taxa are as follow; Asteraceae 84 14,21 % , Lamiaceae 54 9,13 % , Caryophyllaceae 44 7, 45 % , Fabaceae 43 7,28 % and Brassicaceae 38 6,43 % . The order of five genera having the biggest taxa are as follow: Silene L. 19 3,21 % ; Astragalus L. 17 2,88 % ; Centaurea L., Rosa L., Salvia L. 13 2, 20 % ; Allium L. 11 1,86 % ; Ranunculus L. 10 1,69 %

Keywords

Endemic plant, Çayırlı, Esence Keşiş mountain, Erzincan, Turkey

Çayırlı ilçesinin Erzincan, Türkiye floristik çeşitliliği ve endemik bitkileri

Abstract

Bu çalışmada, Türkiye’nin Doğu Anadolu bölgesinde, Avrupa-Sibirya ve İran-Turan fitocoğrafik bölgelerinin kesişim noktasında ve B7 karesi içinde yer alan Erzincan iline bağlı Çayırlı ilçesinin florası araştırılmıştır. İlçeye 2011 2013 vegetasyon dönemlerinde arazi gezileri düzenlenmiş ve çok sayıda bitki örneği toplanmıştır. Daha sonra bitkilerin herbaryumu ve teşhis çalışmaları tamamlanmıştır. Araştırma sonunda, 67 familya’ya ve 255 cins’e ait toplam 591 tür ve tür altı takson tespit edilmiştir. Bu taksonlardan 5’i Pteridophyta Eğreltiler , 584’ü Spermatophyta Tohumlu bitkiler divizyolarında yer almaktadırlar. Spermatophyta divizyosundaki taksonlardan 2’si Gymnospermae, 582’si Angiospermae altdivizyolarına aittirler. Angiospermae altdivizyosundaki taksonlardan 514 % 88 ’ü Dicotyledoneae, 70 % 12 ’i Monocotyledoneae sınıflarında yer almaktadırlar. Bitki taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şu şekildedir. İran-Turan 234 % 39,59 , Avrupa-Sibirya 65 % 11,99 ve Akdeniz 21 % 3,55 ’dir. Çok bölgeli veya bölgesi bilinmeyen taksonlar ise 271 %45,85 ’dir. Taksonların 139’u Türkiye’ye endemik olup endemizm oranı % 23, 52’dir. Nadir bitkilerin sayısı ise 12 %2,03 ’dir. En çok takson içeren 5 familyanın sırası şöyledir; Asteraceae 84 % 14,21 , Lamiaceae 54 % 9,13 , Caryophyllaceae 44 % 7,45 , Fabaceae 43 % 7,28 ve Brassicaceae 38 % 6,43 . En çok takson içeren 5 cinsin sırası şöyledir; Silene L. 19 3,21 % ; Astragalus L. 17 2,88 % ; Centaurea L., Rosa L. ve Salvia L. 13 2, 20 % ; Allium L. 11 1,86 % ; Ranunculus L. 10 1,69 %

Keywords

endemik bitki, Çayırlı, Esence Keşiş dağı, Erzincan, Türkiye

References

• Akkan, E. 1963. Erzincan Ovasının İklim Özellikleri. Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 23: 79-101.
• Anonim, 2011a. İl Çevre Durum Raporu. Erzincan Valiliği İl Çevre ve Orman Müdürlüğü, Erzincan.
• Anonim, 2011b. Erzincan İline Ait 2000 - 2010 Yılları Arası Meteorolojik Değerler. Erzincan İl Meteroloji Müdürlüğü, Erzincan.
• Atalay, İ. 2006. Türkiye Toprak Coğrafyası. DEÜ Buca Eğitim Fakültesi Coğrafya Eğitimi Anabilim Dalı, İzmir. 448-452.
• Baytop, A. 2004. Seyahatnameler (Türkiye’de Botanik Tarihi Araştırmaları). Akademik Dizi 3, TÜBİTAK, Ankara, 73-90.
• Bizimbitkiler, 2015. Tehdit Altında Bitkiler. http://www.bizimbitkiler.org.tr/list.html
• Boissier, E. 1867–1884. Flora Orientalis. Vols 1-5. Basileae, Genevae & Lugduni.
• Boissier, E. 1888. Flora Orientalis. Supplementum. Basileae, Genevae & Lugduni.
• Çayırlı Kaymakamlığı. 2015. http://www.cayirli.gov.tr/.
• Davis, P.H. (ed.), Mill, R.R., Tan, K. 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 10, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Davis, PH. 1965-1985. Flora of Turkey and The East Agean Islands. Vol. 1-9, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Ekim, T. 2009. Türkiye’nin Nadir Endemikleri. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
• Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z., Adıgüzel, N. 2000. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı. Türkiye Tabiatını Koruma Derneği ve Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ankara.
• Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T., Baser, K.H.C. 2000. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 11, Edinburgh Univ. Press, Edinburgh.
• Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M., Babaç, M.T. (edlr.) (2012). Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler).
• Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği yayınları, İstanbul.
• IUCN (2001). Species Survival Commission, IUCN Red List Categories: Version 3.1. IUCN Species Survival Commission, Gland, Switzerland and Cambridge, UK. www.redlist.org/info/categories_creteria2001.html.
• Kandemir, A., Türkmen, Z. 2008. The Flora of Üzümlü - Sakaltutan (Erzincan - Gümüşhane). Turk. J. Bot. 32: 265–304.
• Kandemir, A. 2012. Erzincan’ın Endemik Bitkileri ve Tehditleri. Biyolojik Çeşitlilik Sempozyumu, Ankara. 108-109.
• Kandemir A., Sevindi C., Korkmaz M., Çelikoğlu Ş. 2015. Erzincan (Türkiye)’a özgü endemik bitki taksonlarının IUCN tehdit kategorileri. Bağbahçe Bilim Dergisi. 2/1: 43-65
• Kaya, Y. 1996. Tercan Çevresi ile Şengül (Erzincan) ve Bağırbaba (Tunceli) Dağların Florası. Turk. J. Bot. 20: 75 – 98.
• Korkmaz, M., Turgut N. 2014. Flora of Ergan Mountain (Erzincan/ Turkey). Biological Diversity and Conservation. 7/3: 195-216.
• Korkmaz, M., Kandemir, A., İlhan, V. 2013. Erzincan ve Çevresinde Yayılış Gösteren Doğal Gül (Rosa L.) Taksonları. SDÜ Fen Bilimleri Enst. Dergisi. 17/1: 49-59.
• Korkmaz, M., Kandemir, A., İlhan, V., Doğan Yıldırım, N. 2015a. Tanacetum erzincanense (Asteraceae), a new species from Erzincan, Turkey. Turkish Journal of Botany. 39/1: 96-104.
• Korkmaz, M., İlhan, V. 2015b. Distribution, Traditional Use and Conservation of Geophyte Plants Growing Around Keşiş Mountain, Eastern Anatolia, Turkey. International Journal of Scientific Research in Knowledge. 3/7: 187-197.
• Mabberley, D. J. 2008. Mabberley’s Plant – Book : A portable dictionary of plants, their classification and uses. 3rd edition, Cambridge University, New York.
• Okaes, H. 1958. Toprakların sınıflandırılması, Türkiye Toprakları, 18. Türk Yüksek Ziraat Müh Birliği Neşriyatı, İzmir. 84-89.
• Özçelik, H., Özgökçe, F., Ünal, M., Korkmaz, M. 2012. The Diversity Centers and Ecological Characteristics of Rosa L. (Rosaceae) Taxa in Türkiye. International Research Journal of Plant Science. 3/10: 230-237.
• Pils, G. 2006. Flowers of Turkey; A photo guide. Austria.
• Saygılı, M.G. 2000. Erzincan İli Arazi Varlığı. T.C. Başkanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara. 12-18.
• Serin, Y (Koordinatör). 2008. Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, Ankara.
• Sheasby, P. 2007. Bulbous Plants of Turkey and Iran. Alpine Garden Society, Oxford.
• The Plant List. 2015. Version 1.1. www.ipni.org, International Plant Name Index.
• Türkiye Bitkileri Veri Sistemi (TUBİVES). 2013. http://www.turkherb.ibu.edu.tr/
• Yıldırımlı, Ş. 1995. Flora of Munzur Dağları (Erzincan-Tunceli). OT Sistematik Botanik Dergisi. 2/1:1-78.