Beden Eğitimi Öğretmenlerinin İnovasyon ve Duygusal Zeka Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Mardin İli Örneği)

Year 2022, Volume: 3 Issue: 1, 10 - 22, 15.08.2022

Abdulkadir Koçhan Ayten Koçhan

Abstract

Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme konusunda yenilikçi bir anlayışa sahip olmaları ve duygularını etkin bir şekilde kullanmaları önemlidir. Öğretmenlerin bu sorumluluklarını yerine getirebilmeleri için öğrenmeye açık, öğrenme sürecine yatkın, yenilikleri ve bilgileri özümsemeye istekli ve öğrenmeye motive olmaları, başkalarının benzer düşüncelerine sahip olmaları gereklidir. Çalışmanın amacı, Mardin ili merkezde bulunan 180 beden eğitimi öğretmeni için, duygusal zekanın bireysel yenilikçiliğe olan etkisine yönelik değerlendirmeler yapmaktır. Ölçeklerden elde edilen boyut ortalamalarına bakıldığında, hem duygusal zeka hem de bireysel yenilikçilik için yüksek değerler olduğu görülmektedir. Korelasyon analizi sonucunda, duygusal zeka (DZ) ile bireysel yenilikçilik (BY) arasında %56.6 pozitif yönlü ilişki belirlenmiştir. Duygusal zeka alt boyutları açısından bakıldığında, bireysel yenilikçilik ile pozitif yönlü anlamlı ilişkili oldukları görülmüştür. Regresyon analizi sonucunda, DZ değişkeni BY üzerinde pozitif yönde anlamlı etkilidir (β =0.631, p <0.01). Alt boyutlar BY üzerinde pozitif yönde anlamlı etkilidir. Alt boyutlar arasında BY’yi en çok etkileyen deneyime açıklık (β =0.612, p <0.01) ve risk alma (β =0.619, p <0.01) olarak elde edilmiştir. Çalışmada duygusal zekanın bireysel yenilikçiliği olumlu yönde etkilediği belirlenmiştir. Yenilikçi eğitime katkı sağlayan ekonomik teşviklerin ve yenilikçi eğitimin gelişimini destekleyen politikaların desteklenmesi önerilmektedir.

Keywords

Beden Eğitimi Öğretmeni , İnovasyon , Duygusal Zeka

Investigation of the Relationship between Physical Education Teachers Innovation and Emotional Intelligence (Example of Mardin Province)

Abstract

It is important that teachers have an innovative understanding of lifelong learning and use their emotions effectively. In order for teachers to fulfill these responsibilities, they must be open to learning, inclined to the learning process, willing to absorb innovations and information, motivated to learn, and have the same thoughts of others. The aim of the study is to evaluate the effect of emotional intelligence on individual innovativeness for 180 physical education teachers in the center of Mardin. Looking at the dimension averages obtained from the scales, it is seen that there are high values for both emotional intelligence and individual innovativeness. As a result of the correlation analysis, a positive relationship of 56.6% was determined between emotional intelligence (EI) and individual innovativeness (CR). In terms of emotional intelligence sub-dimensions, it was seen that they were positively and significantly related to individual innovativeness. As a result of regression analysis, EI variable had a positive and significant effect on CR (β =0.631, p <0.01). Sub-dimensions have a positive and significant effect on CF. Among the sub-dimensions, openness to experience (β =0.612, p <0.01) and risk-taking (β =0.619, p <0.01) were found to affect CR the most. In the study, it was determined that emotional intelligence affects individual innovativeness positively. It is recommended to support economic incentives that contribute to innovative education and policies that support the development of innovative education.

Keywords

Physical Education Teacher , Innovation , Emotional Intelligence

References

• AKYAR, D. & SARIKAYA, R. (2020). Türkiye’deki Girişimcilik Kavramına Yönelik Eğitim Alanında Yapılan Lisansüstü Tezlerin İçerik Analizi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(3), 979-1018.
• ALUMRAN, J. & PUNAMÄKI, R. (2008). Relationship between gender, age, academic achievement, emotional intelligence, and coping styles in Bahraini adolescents. Individual Differences Research, 6, 104-119.
• AYDIN, A. & TEKNECİ, E. (2013). Zihin Engelliler Öğretmenliği Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları ile Kaygı Düzeyleri. Pegem Journal of Education & Instruction, 3(2), 1-12.
• BARAKZAI, Q. (2004). Transition from traditional to innovative teaching in and beyond pharmacology at Ziauddin Medical University. Acta Pharmacologica Sinica, 25, 1220-1232.
• BARKER, A. (2002). Yenilikçiliğin Simyası, İstanbul: MESS Yayınları
• BARONCELLI, S., IOAN HORGA, R. F. & VANHOONACKER, S (2014). Teaching and Learning the European Union: Traditional and Innovative Methods, New York: Springer Science, Business Media, Dordrecht.
• BRESSERT, S. (2007). Duygusal Zekâ (EQ) nedir? Psych Central. Ttp: //psychcentral.com/lib/2020/what-isemotional- intelligence-eq / (Erişim Tarihi: 03.05.2021).
• CERTEL, Z. ÇATIKKAŞ, F. & YALÇINKAYA, M. (2011). Beden Eğitimi Öğretmen Adaylarının Duygusal Zeka ile Eleştirel Düşünme Eğilimlerinin İncelenmesi, Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilim Dergisi, 13(1), 74-81.
• CHERNISS, C. & ADLER, M. (2000). Promoting emotional intelligence in organizations: Make training in emotional intelligence effective. New York: American Society for Training and Development Pbc.
• COOPER, K. R. & SAWAF, A. (2010). Liderlikte Duygusal Zekâ (çev: B. Sancar & Z. B. Ayman). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• CRAIG, E. (1989). Human Development. New Jersey: Prentice Hall Pbc.
• ÇAKANEL, Z. (2018). Duygusal Zekâ, Sosyal Zeka Ve Sosyal Girişimcilik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• ÇETİNEL, G. (2019). Duygusal Zekânın Çatışma Yönetimi Stratejileri Üzerine Etkisi: Çalışan Algısına Yönelik Bir Araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• ÇETİNKAYA, Y. & ALPARSLAN, A. A. M. (2011). Duygusal Zekânın İletişim Becerileri Üzerine Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerinde Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(1), 363-377.
• DARWIN, B., GARY, R. & LOW, G. R. (2010). Emotional intelligence, Boston: Prentice Hall Pbc.
• DEMİREL, Y. D. D. Y. & SEÇKİN, Ö. G. Z. (2008). Bilgi ve Bilgi Paylaşımının Yenilikçilik Üzerine Etkileri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 189-202.
• DOĞAN, S. & ŞAHİN, F. (2007). Duygusal Zekâ: Tarihsel Gelişimi Ve Örgütler İçin Önemine Kavramsal Bir Bakış. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 231-252.
• DUNLEAVY, M., & DEDE, C. (2014). Augmented Reality Teaching and Learning. In J. Michael Spector, M. David Merrill, J. Elen, & M. J. Bishop (Eds.), Handbook of Research on Educational Communications and Technology (pp. 735-745). New York: Springer.
• ERBEKTAŞ, E. ÜZÜM, H. ÖZEN, G. ARSLAN, T. ERTAN, G. & ELVEREN, A. (2017). Amatör Ve Profesyonel Sporcuların Duygusal Zekâlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 263-274.
• ERSOY AÇIKGÖZ, B. & ŞENGÜL, C. M. (2008). Yenilikçiliğe Yönelik Devlet Uygulamaları ve AB Karşılaştırması. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 15(1), 59-74.
• GOLEMAN, D. (1995). Duygusal Zekâ. İstanbul: Varlık Yayınları.
• GOLEMAN, D. (1996). Duygusal zekâ. Neden IQ'dan Daha Önemli Olabilir? İstanbul: Varlık Yayınları.
• GOLEMAN, D. (1998). Emotionally competent leader. In The Health Places Journal, 41(2), 36-38.
• HIRLAK, B., TAŞLIYAN, M., FİDAN, E. & GÜL, H. (2017). Duygusal zekânın iş performansı ve bazı demografik özellikler ile ilişkisi: Kahramanmaraş’ta üretim sektöründe bir uygulama. Kesit Akademi Dergisi, 3(9), 108-130.
• HOBAN, A G. F. (2002). Teacher Learning for Educational Change. Buckingham: Open University Press. HURT, H., JOSEPH K & COOK, C. D. (1977). Scales for the measurement of innovativeness, Human Communication Research, 4(1), 58-65.
• JANSSEN, O. (2000). Job Demands, Perceptions of Effort-Reward Fairness, and Innovative Work Behavior. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73, 287-302.
• JOHNSTON, R. E. & BATE, J. D. (2003). The Power of Strategy Innovation: A New Way of Linking Creativity and Strategic Planning to Discover Great Business Opportunities, New York: AMACOM-American Management Association.
• KARASAR, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
• KAFETSIOS, K., & ZAMPETAKIS, L. A. (2008). Emotional intelligence and job satisfaction: Testing the mediatory role of positive and negative affect at work. Personality and Individual Differences, 44(3), 712-722.
• KELEŞOĞLU, S. (2017). Öğretmen Eğitiminde Yaratıcı Düşünme Ve İnovasyon Eğitim Programının Tasarımı, Denenmesi ve Değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• KILIÇER, K., & ODABAŞI, H. F. (2010). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 150-164.
• KILIÇER, K. (2011). Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Profilleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• KONRAD, S. & HENDL, C. (2005). Duygularla Güçlenmek. İstanbul: Hayat Yayınları.
• LOCKE, E .A. (2005). Why emotional intelligence is an invalid concept. J. Organ. Behav., 26, 425-431.
• MANDULA, K., MEDA, S. R. & JAIN, D. K. (2012). Research and implementation of a mobile video streaming application for ubiquitous learning. IEEE international conference on technology enhanced education (ICTEE) (pp. 1-6). IEEE.
• MAYER, J. D. & SALOVEY, P. (1997). What is emotional intelligence? Cited in P. Salovey & D. Sluyter (Eds), Emotional Development and Emotional Intelligence: Implications for Educators. New York: Basic Books.
• MAYER, J. D., SALOVEY, P. & CARUSO, D. R. (2000). Emotional Intelligence as Zeitgeist, as Personality, and as a Mental Ability. Handbook of Emotional Intelligence, Reuven BarOn’un içinde. Jossey-Bass: California.
• MUNIS, D. & HARRIS, A. (2006). The led school improvement: teacher leadership in the UK. Teaching and Teacher Education, 22, 961-972.
• NEISSER, U., BOODOO, G., BOUCHARD, T. J., BOYKIN, A. W. & BRODY, N. (1996). Zeka: bilinenler ve bilinmeyenler. Am. Psychol., 51, 77-101.
• OECD. (2005). Yetişkin öğreniminin desteklenmesi Paris : OECD.
• OUYANG, Z. (2015). Organizational justice and job insecurity as mediators of the effect of emotional intelligence on job satisfaction: A study from China. Personality and Individual Differences, 76, 147-152.
• ÖĞÜT, A. & BÜLBÜL, H. (2003). Yenilik Yönetiminde Zaman Boyutu Ve Zaman Temelli Rekabet. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(5), 115-136.
• ÖZTÜRK, A. & DENİZ, E. M. (2008). Analysis Of Emotional İntelligence Job Satisfaction And Burnout Levels of Preschool Teachers According to Some Variables. Elemantary Education Online, 7(3), 578-599.
• PEHLİVAN, Ş. (2015). Duygusal Zekanın Satış Elemanlarının (EI) Algıladıkları Satış Performansına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
• RITCHHART, R. (2004). Creative Teaching in the Shadow of the Standards. Independent School, 63(1), 32-40.
• ROGERS, E. M. (2003). Diffusion of Innovations, New York: Simon & Schuster Press.
• SALOVEY, P. & MAYER, J. D. (1990). Emotional Intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9,185-211.
• SEZGİN, İ. V. (2018). Akademisyenlerin İnovasyon Eğilimlerinin Ölçülmesi Çalışması: Akdeniz Üniversitesi Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Antalya.
• SÖĞÜTÇÜ, T. (2021). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin İnovasyon, Duygusal Zeka Ve Yaşam Boyu U Öğrenim Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Çanakkale İli Örneği), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• STEIN, J. S. & BOOK, H. E. (2003). EQ Duygusal Zekâ ve Başarının Sırrı. İstanbul: Özgür Yayınları.
• ŞENOCAK, M. (2015). Duygusal Zeka Ve Liderlik Tarzlarının Çalışan Verimliliği Üzerine Etkileri Ve Bir Uygulama, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Gelişim Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• TATAR, A., TOK, S. & SALTUKOĞLU G. (2011). Adaptation of the revised Schutte Emotional Intelligence Scale into Turkish and examination of its psychometric pro-perties. Klin Psikofarmakol; 21, 325-338.
• TURA, B. (2022). Örgütsel Zeka Düzeyinin Öğretmenlerin Yenilikçi Çalışma Davranışları Üzerindeki Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• TÜRK DİL KURUMU (2017).Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
• WEBER, L. & BERGAN, S. (2005). The Public Responsibility For Higher Education And Research. Strasbourg: Council of Europe Publishing.
• WECHSLER, D. (1958). The Measurement and Appraisal of Adult Intelligence. The Williams & Wilkins Company, Baltimore.
• WELLS, A. (2000). Emotional disorders and metacognition: b~novative cognitive therapy. Chichester, UK: Wiley.
• WEST, M. A. & FARR, J. L. (1990). Innovation at work. In M. A. West & J. L. Farr (Eds), Innovation and creativity at work: Psychological and organizational strategies. Chichester, England: Wiley.
• WONG, C. S. & LAW, K. S. (2002). The effects of leader and follower emotional intelligence on performance and attitude: An exploratory study, Leadership Quarterly, 13, 243-274.
• YALÇINKAYA, Y. (2010). Bilginin Farkındalık ve Farklılığında Organizasyonların Gelecek Alanı: İnovasyon, Türk Kütüphaneciliği, 24(3), 373-403.
• YAMAN, F. & YAZAR, T. (2015). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin İncelenmesi (Diyarbakır İli Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1553-1566.
• YAVUZ, S. (2018). Meslek Lisesi Öğretmenlerinin Duygusal Zekâlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• YEŞİLYAPRAK, D. (2001). Duygusal Zekâ ve Eğitim Açısından Doğurguları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25 (25), 139-146.