VENÖZ ÜLSERASYON PATOFİYOLOJİSİ, TEDAVİSİ VE NÜKSLERİN ÖNLENMESİ

Year 2017, Volume: 7 Issue: 1, 74 - 79, 19.03.2017

Meral Ekim Hasan Ekim Zeynep Tuğba Ozan

Abstract

Venöz ülserasyonlar yetişkin populasyonun yaklaşık %1’ini etkileyen önemli hastalıklardandır. Yüzeyel

ve derin venöz yetmezlik, venöz akım tıkanıklığı ve baldır kas pompasının yetmezliği ile ilişkili

olan venöz hipertansiyonun venöz ülserlerin gelişiminde altta yatan neden olduğu düşünülmektedir.

Doku hipoksisi, inflamasyon ve lenfatik disfonksiyonun bir arada olması venöz ülserasyona

yol açabilir. Ancak, venöz ülser gelişmesinde altta yatan biyokimyasal mekanizma tam olarak bilinmemektedir.

Venöz hipertansiyonun interstisyel mesafeye sıvı ve moleküllerin kaçışına neden

olarak doku iskemisine yol açtığı hipoteze edilmiştir. Bu kısmi iskemik durum; serbest radikallerin

ve venöz ülserasyonun oluşmasında muhtemelen esas nedendir.

Dereceli kompresyon tedavisi uygulanması tedavide dayanak noktasıdır ve ülsere yaraların iyileşmesini

çabuklaştırır. Pentoksifilin ve purifiye flavonoid fraksiyonu venöz ülserlerin tedavisinde

etkili bulunmuştur. Ülsere defektlerin cilt greftleri veya biyomühendislik ürünü yapay derilerle kapatılması

ancak geçici bir iyileşme sağlar. Üstelik venöz hipertansiyonun mevcudiyetinin devam etmesi

nedeniyle nüks oranları da oldukça yüksektir. Kompresyon ve tıbbi tedaviye ek olarak venöz

hipertansiyonu ve nüksleri azaltmak için uygun olgularda cerrahi girişimler de yapılmalıdır. Tüm

bu tedavi yöntemlerine rağmen nüks olabilir. Bu yüzden venöz hipertansiyonla ilişkili biyokimyasal

olayları aydınlatmak için ileri çalışmalar gereklidir.

Anahtar Kelimeler: Venöz ülser; Venöz yetmezlik; Oksidatif stres.

ABSTRACT

Venous ulceration is an important disorder affecting about 1% of the adult people. Venous hypertension

is thought to be the underlying cause of the development of venous ulcers, related with

superficial and deep venous insufficiency, venous flow obstruction and failure of the calf muscle

pump. The combination of tissue hypoxia, inflammation and lymphatic dysfunction may lead to

venous ulceration. However, the underlying biochemical mechanism of venous ulcer development

is not known exactly. It has been hypothesized that venous hypertension produced an egress

of fluid and molecules into the interstitium leading to tissue ischemia. This partially ischemic

condition may be the basis for generation of free radicals and venous ulceration.

The application of gradually compression therapy results in accelerated healing of ulcerous wounds

and has been the mainstay of the management. Pentoxifylline and purified micronized flavonoid

fraction have been found to be effective for treatment of venous ulcers. Coverage of the

ulcerous defects with skin grafts or bioengineering artificial leather provides temporary healing.

Moreover, recurrence rates are very high due to continued presence of the venous hypertension.

In addition to the compression and medical therapy, surgical interventions should be performed

to decrease the venous hypertension and recurrence rate in appropriate cases. Despite all of

these treatment modalities recurrence may be inevitable. Thus, further studies are required to

elucidate the biochemical events associated with venous hypertension.

Key words: Venous ulcer; Venous insufficiency; Oxidative stress

Keywords

VENÖZ ÜLSERASYON PATOFİYOLOJİSİ

References

• Meral EKİM, Hasan EKİM, Zeynep Tuğba OZAN [e-mail]