Anayasa ve onun siyasal yansımaları Türkiye gibi demokratikleşme sürecini henüz tamamlayamamış ülkelerde son derece önemlidir. Türkiye’de siyasal tartışmalar zaman zaman anayasal zemin üzerinden yürütülegelmiştir. Türk siyasi tarihi incelendiği vakit anayasaların herhangi bir toplumsal uzlaşıya dayanmaksızın yağıldığına tanık olunmaktadır. Türkiye’nin bugün hala demokratik ve sivil bir anayasaya sahip olamamasının en temel sebeplerinden bir tanesi budur. Bu anayasal durum Türk siyaseti üzerinde antidemokratik bir baskı oluşturmaktadır. Türkiye’de sivil ve demokratik bir anayasal düzen inşa edilmesi bu nedenle elzemdir.Bu çalışmanın ana amacı demokratikleşmek adına sivil ve demokratik bir anayasanın Türkiye açısından kaçınılmaz bir zorunluluk olduğunun altını çizmektir. Bu bağlamda 2011 ve 2013 yılları arasında Türkiye Büyük Millet Meclisi çatısı altında oluşturulan “Meclis Anayasa Uzlaşma Komisyonu” ve bu komisyonun neden bir neticeye ulaşamadığının altı çizilecektir.
Erdoğan, M. (2009). Anayasa Hukuku, Ankara: Orion Yayınları
Elster, Jon (2008). “Anayasa Yapım Yolları”. (Çev. Mehmet Tevfik Gülsoy-Engin Saygın)
e-akademi, Eylül 2008, sayı 79, ss. 1-15. (Erişim tarihi: http://www.e-akademi.org, 13.10.2014).
"Türkiye Cumhuriyeti Anayasası", 1982.
Yazıcı, S. (2009). Yeni Bir Anayasa Hazırlığı ve Türkiye: Seçkincilikten Toplum Sözleşmesine, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları
Gözler, K. (1998). Kurucu İktidar, Bursa: Ekin Yayınları
Gözler, K. (2001). Türk Anayasa Hukuku, Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları
Gözler, K. (2011). Türk Anayasa Hukuku 12. Baskı, Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları
Tanör, B. (2003). Osmanlı-Türk Anayasal Gelişmeleri, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları
"12 Haziran 2011 Genel Seçim Sonuçları." Yüksek Seçim Kurulu: 2011.
Tesev (2012). Yeni Anayasa Sürecini İzleme Raporu. İstanbul: Tesev
Anayasa Uzlaşma Komisyonu Üyeleri, Erişim Tarihi 2013: https://yenianayasa.tbmm.gov.tr/uyeler.aspx.
Anayasa Uzlaşma Komisyonu Çalışma Esasları, Erişim Tarihi 2013: https://anayasa.tbmm.gov.tr/calismaesaslari.aspx
"Atilla Kart İlk 4 Maddeyi Değiştirmek Mi İstiyor? Erişim Tarihi 2013: http://odatv.com/atilla-kart-ilk-4-maddeyi-degistirmek-mi-istiyor-2809131200.html
Güneş, İ. (2001). Kollektif Karar Alma Mekanizmasında Kullanılan Oylama Yöntemi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 15 (1-2), 131-147
Turhan, M. (1995). Anayasacılık Açısından Çoğunluk İlkesi, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi 50 (1), 401-413
Barın, T. & Ensaroğlu, Y. (2013) Yeni Anayasa Sürecinde Neredeyiz?, SETA
Ensaroğlu, Y. (2013) Yeni Anayasa Sürecinde Neredeyiz?, SETA, Erişim Tarihi: 13.11.2013. http://setav.org/tr/yeni-anayasa-surecinde-neredeyiz/etkinlikler/14156
Keane, J. (1991) The Media and Democracy, Polity Press
Barın, T. (2013) Uzlaşma Yolunda: Komisyonun Uzlaştığı Maddeler ve Anayasa, SETA, Ankara
A FAILED PROCESS OF MAKING A NEW CONSTITUTION:AN EVALUATION ON THE CONSTITUTIONAL RECONCILIATION COMMISSION
The constitution and its political reflections are very important in the countries in which the democratization process is not completed, such as Turkey. Time to time, the political debates in Turkey were seen on the constitutional area. When Turkish political history was considered, it can be clearly seen that the constitutions of Turkey were not based on a social consensus. It is one of the reasons that Turkey could not reach a democratic and civil constitution. This constitutional situation creates an undemocratic pressure on the Turkish politics. That is why it is necessary to make a civil and democratic constitutional situation in Turkey. The purpose of this study is to underline of the necessity of a new, democratic and civil constitution for Turkey. Within this scope, the Constitutional Reconciliation Commission that was founded in the Turkish Grand National Assembly and its causes of failure will be underlined
Erdoğan, M. (2009). Anayasa Hukuku, Ankara: Orion Yayınları
Elster, Jon (2008). “Anayasa Yapım Yolları”. (Çev. Mehmet Tevfik Gülsoy-Engin Saygın)
e-akademi, Eylül 2008, sayı 79, ss. 1-15. (Erişim tarihi: http://www.e-akademi.org, 13.10.2014).
"Türkiye Cumhuriyeti Anayasası", 1982.
Yazıcı, S. (2009). Yeni Bir Anayasa Hazırlığı ve Türkiye: Seçkincilikten Toplum Sözleşmesine, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları
Gözler, K. (1998). Kurucu İktidar, Bursa: Ekin Yayınları
Gözler, K. (2001). Türk Anayasa Hukuku, Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları
Gözler, K. (2011). Türk Anayasa Hukuku 12. Baskı, Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları
Tanör, B. (2003). Osmanlı-Türk Anayasal Gelişmeleri, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları
"12 Haziran 2011 Genel Seçim Sonuçları." Yüksek Seçim Kurulu: 2011.
Tesev (2012). Yeni Anayasa Sürecini İzleme Raporu. İstanbul: Tesev
Anayasa Uzlaşma Komisyonu Üyeleri, Erişim Tarihi 2013: https://yenianayasa.tbmm.gov.tr/uyeler.aspx.
Anayasa Uzlaşma Komisyonu Çalışma Esasları, Erişim Tarihi 2013: https://anayasa.tbmm.gov.tr/calismaesaslari.aspx
"Atilla Kart İlk 4 Maddeyi Değiştirmek Mi İstiyor? Erişim Tarihi 2013: http://odatv.com/atilla-kart-ilk-4-maddeyi-degistirmek-mi-istiyor-2809131200.html
Güneş, İ. (2001). Kollektif Karar Alma Mekanizmasında Kullanılan Oylama Yöntemi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 15 (1-2), 131-147
Turhan, M. (1995). Anayasacılık Açısından Çoğunluk İlkesi, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi 50 (1), 401-413
Barın, T. & Ensaroğlu, Y. (2013) Yeni Anayasa Sürecinde Neredeyiz?, SETA
Ensaroğlu, Y. (2013) Yeni Anayasa Sürecinde Neredeyiz?, SETA, Erişim Tarihi: 13.11.2013. http://setav.org/tr/yeni-anayasa-surecinde-neredeyiz/etkinlikler/14156
Keane, J. (1991) The Media and Democracy, Polity Press
Barın, T. (2013) Uzlaşma Yolunda: Komisyonun Uzlaştığı Maddeler ve Anayasa, SETA, Ankara
Demirkol, M. (2016). BAŞARISIZ BİR ANAYASA YAPIM SÜRECİ: TBMM MECLİS ANAYASA KOMİSYONU’NA YÖNELİK BİR DEĞERLENDİRME. Balkan Sosyal Bilimler Dergisi1-12.