Abstract
Bu araştırmanın amacı öğrenci sporcularda öz şefkat düzeyinin psikolojik iyi oluş üzerindeki etkisini belirlemektir. Çalışmanın evrenini Batman Üniversitesi, Spor Bilimleri Fakültesi’nde 2024 – 2025 eğitim öğretim yılında öğrenim gören sporcu öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırma örneklemini ise çevrimiçi ortamda gönderilen anket araştırmasına 1100 öğrenciden gönüllü olarak katılım sağlayan 245 sporcu öğrenci oluşturmuştur. Çalışmada kullanılan anket formunun ilk kısmında kişisel bilgi formu, ikinci ve üçüncü kısmında sporcu öğrencilerin öz şefkat düzeylerini ve psikolojik iyi oluş düzeylerini belirlemeye yönelik “Öz Şefkat Ölçeği” ve “Psikolojik İyi Oluş Ölçeği” kullanılmıştır. Demografik özelliklere ilişkin olarak frekans ve yüzde analizi kullanılmıştır. Bu çalışmada frekans ve yüzde analizi, bağımsız değişken t testi, ANOVA analizi ve Post Hoc testlerinden Scheffe testi, pearson korelasyon ve basit doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Psikolojik iyi oluş düzeylerine bakıldığında cinsiyet, yaş ve spor yaşı değişkenlerinde istatistiki olarak anlamsal farklılık bulunmamaktadır (p>0.05). Öz şefkat düzeylerine bakıldığında yaş değişkeninde istatistiki olarak anlamsal farklılıklar bulunmuştur (p<0.05). Cinsiyet ve spor yaşı değişkenlerinde istatistiki olarak anlamsal farklılık bulunmamaktadır (p>0.05). Psikolojik iyi oluş ölçeği toplam puanı ile öz şefkat ölçeği toplam puanı arasında (r=.411, p=.000) istatistiksel olarak pozitif yönde ve orta düzeyde anlamlılık tespit edilmiştir (p<0.05). Öz şefkatin, psikolojik iyi oluşa etkisinin incelenmesi amacıyla yapılan regresyon analizi sonucunda öğrenci sporcuların öz şefkatlerinin psikolojik iyi oluşlarını pozitif yönde (R2=0.169) etkilemektedir. Sonuç olarak; sporcu öğrencilerin öz-şefkat düzeyleri ile psikolojik iyi oluş düzeyleri arasında pozitif yönde bir ilişki olduğu ve öz şefkatin psikolojik iyi oluşları üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu sonucuna varılmıştır. Sporcu öğrencilerin psikolojik iyi oluş düzeylerini artırmak amacıyla öz şefkat becerilerini geliştirmeye yönelik psiko-eğitsel programlar ve farkındalık temelli eğitimlerin uygulanması önerilmektedir.
Keywords
References
- 1. Compton WC. (2005). Introduction to positive psychology. CA: Thomson Wadsworth.
- 2. Csikszentmihalyi M. (1990). Flow: the psychology of optimal experience. Harper Perennial, New York.
- 3. Diener E. (2000). Subjective well-being. The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist. 55(1), 34 - 43.
- 4. Khan KM., Thompson AM., Blair SN., Sallis JF., Powell KE., Bull FC., Bauman AE. (2012). Sport and exercise as contributors to the health of nations. Lancet. 380(9836), 59- 64.
- 5. Tazegül Ü. (2014). Sporun kişilik üzerindeki etkisinin araştırılması. The Journal of Academic Social Science Studies. 25, 537-544.
- 6. Açıkada C., Ergen E. (1990). Bilim ve spor. Büro-Tek Ofset Matbaacılık, Ankara.
- 7. Biçer T. (2008). Yaşam ve Sporda Doruk Performans, Başarının Zihinsel Dinamikleri. 10. Baskı. Beyaz Yayınları, İstanbul.
- 8. Hefferon K. (2013). Positive psychology and the body: The somatopsychic side to flourishing. McGraw-Hill Education (UK): Open University Press.
- 9. Ryff CD., Magee WJ., Kling KC., Wing EH. (1999). Forging macro-micro linkages in the study of psychological well-being. The self and society in aging processes. 247, 278.
- 10. Keyes CL., Shmotkin D., Ryff CD. (2002). Optimizing well-being: the empirical encounter of two traditions. Journal of Personalityand Social. 82(6), 1007-1022.
- 11. Ponde, M. P., ve Santana, V. S. (2000). Participation in leisure activities: Is it a protective factor for women's mental health. Journal of Leisure Research. 32(4), 457-472.
- 12. Neff KD. (2003). The development and validation of a scale to measure self-compassion. Self and Identity. 2(3), 223-250.
- 13. Neff KD. (2003). Self-compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself. Self and Identity. 2(2), 85-102.
- 14. Neff KD., Kirkpatrick KL., Rude SS. (2007). Self-compassion and adaptive psychological functioning. Journal of Research in Personality. 41(1), 139-154.
- 15. Jeon H., Lee K., Kwon S. (2016). Investigation of the structural relationships between social support, selfcompassion, and subjective well-being in Korean elite student athletes. Psychological Reports, 119(1), 39-54.
- 16. Beard K., Eames C., Withers P. (2017). The role of self-compassion in the well-being of self-identifying gay men. Journal of Gay and Lesbian Mental Health. 21(1), 77-96.
- 17. Ferguson LJ., Kowalski KC., Mack DE., Sabiston CM. (2015). Self-compassion and Eudaimonic Well-Being During Emotionally Difficult Times in Sport. Journal of Happiness Studies. 16, 1263-1280.
- 18. Karasar N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar ilkeler teknikler. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
- 19. Yousefi Afrashteh, M., Hasani, F. (2022). Mindfulness and psychological well-being in adolescents: the mediating role of self-compassion, emotional dysregulation and cognitive flexibility. Bord personal disord emot dysregul. 9, 22.
- 20. Cohen J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
- 21. Diener E., Scollon CN., Lucas RE. (2009). The evolving concept of subjective well-being: The multifaceted nature of happiness. Social Indicators Research Series. 39, 67-100.
- 22. Diener E., Wirtz D., Tov W., Kim-Prieto C., Choi D., Oishi S., Biswas-Diener R. (2010). New well-being measures: Short scales to assess flourishing and positive and negative feelings. Social Indicators Research. 97(2), 143-156.
- 23. Telef BB. (2011). Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (PİOO): Türkçeye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. 11. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, 3–5 Ekim, Selçuk-İzmir.
- 24. Telef BB. (2013). Psikolojik iyi oluş ölçeği (PİOO): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi. 28(3), 374-384.
- 25. Neff KD. (2003). The development and validation of a scale to measure selfcompassion. Self and Identity. 2(3), 223-250.
- 26. Yıldırım M., Sarı T. (2018). Öz-Şefkat Ölçeği Kısa Formu’nun Türkçe’ye uyarlaması: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 18(4), 2502-2517.
- 27. Yıldırım AH., Şimşek. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, Ankara.
- 28. Morgan GA., Leech NL., Gloeckner GW., Barrett KC. (2004). SPSS for introductory statistics: Use and interpretation. Psychology Press.
- 29. Can A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Pegem Akademi Yayınları, Ankara.
- 30. Ryff CD., Magee WJ., Kling KC., Wing EH. (1999). Forging macro-micro linkages in the study of psychological well-being. The self and society in aging processes. 247, 278.
- 31. Tütüncü M. (2012). Yönetici ve çalışanların psikolojik iyi olma ve stres düzeyleri açısından karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
- 32. Köksal Z., Topkaya N., Şahin E. (2023). Üniversite öğrencilerinde cinsiyet, psikolojik kırılganlık ve öz şefkatin psikolojik iyi oluş ile ilişkisinin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 22(87), 1309-1324.
- 33. Hori M. (2010). Gender differences and cultural contexts: Psychological well-being in cross-national perspective. Louisiana State University and Agricultural & Mechanical College.
- 34. Neff KD., McGehee P. (2010). Ergenler ve genç yetişkinler arasında öz-şefkat ve psikolojik dayanıklılık. Benlik ve Kimlik. 9(3), 225-240.
- 35. Karabeyeser M. (2013). Üniversite öğrencilerinin anne-baba tutumları yaşam olaylarına göre psikolojik iyi oluş. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- 36. Al Jundy NI., Talahmeh JA. (2017). Hebron vilayetindeki Filistin üniversitelerinin öğrencileri arasında psikolojik iyi oluş dereceleri. Eğitim ve Psikolojik Araştırmalar Dergisi [JEPS]. 11(2), 337-351.
- 37. Neff KD., Pisitsungkagarn K., Hsieh YP. (2008). Amerika Birleşik Devletleri, Tayland ve Tayvan'da öz-şefkat ve öz-yapılandırma. Kültürlerarası Psikoloji Dergisi. 39(3), 267-285.
- 38. Costigan SA., Lubans DR., Lonsdale C., Sanders T., Del Pozo Cruz B. (2019). Associations between physical activity intensity and well-being in adolescents. Preventive Medicine. 125, 55-61.
- 39. Şenel E., Karakuş K., Çakıcı HA. (2023). Voleybol oyuncularında öz şefkat ile öz eleştiri arasındaki ilişki. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 12(4), 2032-2038.
- 40. Lubans D., Richards J., Hillman C., Faulkner G., Beauchamp M., Nilsson, M., Biddle, S. (2016). Physical activity for cognitive and mental health in youth: a systematic review of mechanisms. Pediatrics. 138(3).
- 41. Özmaden M., Sevilmiş U. (2023). Bireysel branş sporcularının psikolojik iyi oluş ve öz-şefkat düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Iğdır Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 6(2), 64-72.
- 42. Akbaş, Y. (2024). Üniversiteli sporcularda öz şefkat, ruh sağlığı sürekliliği ve algılanan performansın incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- 43. Homan KJ. (2016). Self-compassion and psychological well-being in older adults. Journal of Adult Development. 23, 111–119.
- 44. Sarıcaoğlu H., Arslan C. (2013). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma düzeylerinin kişilik özellikleri ve öz-anlayış açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 13(4), 2087–2104.
- 45. Sevilmiş, U., Özmaden, M. (2023). Bireysel branş sporcularının psikolojik iyi oluş ve öz-şefkat düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Iğdır Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi. 6(2), 64-72.
- 46. Küçük, M. (2020). Yetişkinlerin öz şefkat, bağlanma stilleri ve psikolojik iyi oluş özelliklerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Gelişim Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. İstanbul.
Abstract
The purpose of this study is to determine the effect of self-compassion levels on psychological well-being among student-athletes. The population of the study consists of student-athletes studying at the Faculty of Sport Sciences at Batman University during the 2024–2025 academic year. The sample of the study includes 245 student-athletes who voluntarily participated in the online survey out of a total of 1100 students. The questionnaire used in the study consisted of three sections: the first part included a personal information form, while the second and third parts contained the Self-Compassion Scale and the Psychological Well-Being Scale to determine the self-compassion and psychological well-being levels of the student-athletes. Frequency and percentage analyses were applied to describe demographic characteristics. In addition, independent samples t-test, ANOVA, Scheffé post-hoc test, Pearson correlation, and simple linear regression analysis were used to analyze the data. Regarding psychological well-being levels, no statistically significant differences were found according to gender, age, or years of sport participation (p>0.05). However, when examining self-compassion levels, a statistically significant difference was observed in terms of age (p<0.05), while no significant differences were found for gender or years of sport participation (p>0.05). A statistically significant, moderate positive correlation was found between the total scores of the Psychological Well-Being Scale and the Self-Compassion Scale (r=0.411, p=0.000; p<0.05). The results of the regression analysis conducted to examine the effect of self-compassion on psychological well-being revealed that self-compassion positively predicts psychological well-being among student-athletes (R²=0.169). In conclusion; it was concluded that student-athletes’ levels of self-compassion and psychological well-being are positively related, and that self-compassion has a positive effect on their psychological well-being. It is recommended to implement psycho-educational programs and mindfulness-based trainings aimed at enhancing self-compassion skills in order to improve the psychological well-being levels of student-athletes.
References
- 1. Compton WC. (2005). Introduction to positive psychology. CA: Thomson Wadsworth.
- 2. Csikszentmihalyi M. (1990). Flow: the psychology of optimal experience. Harper Perennial, New York.
- 3. Diener E. (2000). Subjective well-being. The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist. 55(1), 34 - 43.
- 4. Khan KM., Thompson AM., Blair SN., Sallis JF., Powell KE., Bull FC., Bauman AE. (2012). Sport and exercise as contributors to the health of nations. Lancet. 380(9836), 59- 64.
- 5. Tazegül Ü. (2014). Sporun kişilik üzerindeki etkisinin araştırılması. The Journal of Academic Social Science Studies. 25, 537-544.
- 6. Açıkada C., Ergen E. (1990). Bilim ve spor. Büro-Tek Ofset Matbaacılık, Ankara.
- 7. Biçer T. (2008). Yaşam ve Sporda Doruk Performans, Başarının Zihinsel Dinamikleri. 10. Baskı. Beyaz Yayınları, İstanbul.
- 8. Hefferon K. (2013). Positive psychology and the body: The somatopsychic side to flourishing. McGraw-Hill Education (UK): Open University Press.
- 9. Ryff CD., Magee WJ., Kling KC., Wing EH. (1999). Forging macro-micro linkages in the study of psychological well-being. The self and society in aging processes. 247, 278.
- 10. Keyes CL., Shmotkin D., Ryff CD. (2002). Optimizing well-being: the empirical encounter of two traditions. Journal of Personalityand Social. 82(6), 1007-1022.
- 11. Ponde, M. P., ve Santana, V. S. (2000). Participation in leisure activities: Is it a protective factor for women's mental health. Journal of Leisure Research. 32(4), 457-472.
- 12. Neff KD. (2003). The development and validation of a scale to measure self-compassion. Self and Identity. 2(3), 223-250.
- 13. Neff KD. (2003). Self-compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself. Self and Identity. 2(2), 85-102.
- 14. Neff KD., Kirkpatrick KL., Rude SS. (2007). Self-compassion and adaptive psychological functioning. Journal of Research in Personality. 41(1), 139-154.
- 15. Jeon H., Lee K., Kwon S. (2016). Investigation of the structural relationships between social support, selfcompassion, and subjective well-being in Korean elite student athletes. Psychological Reports, 119(1), 39-54.
- 16. Beard K., Eames C., Withers P. (2017). The role of self-compassion in the well-being of self-identifying gay men. Journal of Gay and Lesbian Mental Health. 21(1), 77-96.
- 17. Ferguson LJ., Kowalski KC., Mack DE., Sabiston CM. (2015). Self-compassion and Eudaimonic Well-Being During Emotionally Difficult Times in Sport. Journal of Happiness Studies. 16, 1263-1280.
- 18. Karasar N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar ilkeler teknikler. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
- 19. Yousefi Afrashteh, M., Hasani, F. (2022). Mindfulness and psychological well-being in adolescents: the mediating role of self-compassion, emotional dysregulation and cognitive flexibility. Bord personal disord emot dysregul. 9, 22.
- 20. Cohen J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
- 21. Diener E., Scollon CN., Lucas RE. (2009). The evolving concept of subjective well-being: The multifaceted nature of happiness. Social Indicators Research Series. 39, 67-100.
- 22. Diener E., Wirtz D., Tov W., Kim-Prieto C., Choi D., Oishi S., Biswas-Diener R. (2010). New well-being measures: Short scales to assess flourishing and positive and negative feelings. Social Indicators Research. 97(2), 143-156.
- 23. Telef BB. (2011). Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (PİOO): Türkçeye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. 11. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, 3–5 Ekim, Selçuk-İzmir.
- 24. Telef BB. (2013). Psikolojik iyi oluş ölçeği (PİOO): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi. 28(3), 374-384.
- 25. Neff KD. (2003). The development and validation of a scale to measure selfcompassion. Self and Identity. 2(3), 223-250.
- 26. Yıldırım M., Sarı T. (2018). Öz-Şefkat Ölçeği Kısa Formu’nun Türkçe’ye uyarlaması: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 18(4), 2502-2517.
- 27. Yıldırım AH., Şimşek. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, Ankara.
- 28. Morgan GA., Leech NL., Gloeckner GW., Barrett KC. (2004). SPSS for introductory statistics: Use and interpretation. Psychology Press.
- 29. Can A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Pegem Akademi Yayınları, Ankara.
- 30. Ryff CD., Magee WJ., Kling KC., Wing EH. (1999). Forging macro-micro linkages in the study of psychological well-being. The self and society in aging processes. 247, 278.
- 31. Tütüncü M. (2012). Yönetici ve çalışanların psikolojik iyi olma ve stres düzeyleri açısından karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
- 32. Köksal Z., Topkaya N., Şahin E. (2023). Üniversite öğrencilerinde cinsiyet, psikolojik kırılganlık ve öz şefkatin psikolojik iyi oluş ile ilişkisinin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 22(87), 1309-1324.
- 33. Hori M. (2010). Gender differences and cultural contexts: Psychological well-being in cross-national perspective. Louisiana State University and Agricultural & Mechanical College.
- 34. Neff KD., McGehee P. (2010). Ergenler ve genç yetişkinler arasında öz-şefkat ve psikolojik dayanıklılık. Benlik ve Kimlik. 9(3), 225-240.
- 35. Karabeyeser M. (2013). Üniversite öğrencilerinin anne-baba tutumları yaşam olaylarına göre psikolojik iyi oluş. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- 36. Al Jundy NI., Talahmeh JA. (2017). Hebron vilayetindeki Filistin üniversitelerinin öğrencileri arasında psikolojik iyi oluş dereceleri. Eğitim ve Psikolojik Araştırmalar Dergisi [JEPS]. 11(2), 337-351.
- 37. Neff KD., Pisitsungkagarn K., Hsieh YP. (2008). Amerika Birleşik Devletleri, Tayland ve Tayvan'da öz-şefkat ve öz-yapılandırma. Kültürlerarası Psikoloji Dergisi. 39(3), 267-285.
- 38. Costigan SA., Lubans DR., Lonsdale C., Sanders T., Del Pozo Cruz B. (2019). Associations between physical activity intensity and well-being in adolescents. Preventive Medicine. 125, 55-61.
- 39. Şenel E., Karakuş K., Çakıcı HA. (2023). Voleybol oyuncularında öz şefkat ile öz eleştiri arasındaki ilişki. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 12(4), 2032-2038.
- 40. Lubans D., Richards J., Hillman C., Faulkner G., Beauchamp M., Nilsson, M., Biddle, S. (2016). Physical activity for cognitive and mental health in youth: a systematic review of mechanisms. Pediatrics. 138(3).
- 41. Özmaden M., Sevilmiş U. (2023). Bireysel branş sporcularının psikolojik iyi oluş ve öz-şefkat düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Iğdır Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 6(2), 64-72.
- 42. Akbaş, Y. (2024). Üniversiteli sporcularda öz şefkat, ruh sağlığı sürekliliği ve algılanan performansın incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- 43. Homan KJ. (2016). Self-compassion and psychological well-being in older adults. Journal of Adult Development. 23, 111–119.
- 44. Sarıcaoğlu H., Arslan C. (2013). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma düzeylerinin kişilik özellikleri ve öz-anlayış açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 13(4), 2087–2104.
- 45. Sevilmiş, U., Özmaden, M. (2023). Bireysel branş sporcularının psikolojik iyi oluş ve öz-şefkat düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Iğdır Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi. 6(2), 64-72.
- 46. Küçük, M. (2020). Yetişkinlerin öz şefkat, bağlanma stilleri ve psikolojik iyi oluş özelliklerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Gelişim Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. İstanbul.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Exercise and Sports Psychology |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Submission Date | June 9, 2025 |
| Acceptance Date | December 6, 2025 |
| Early Pub Date | December 28, 2025 |
| Publication Date | December 28, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: Advanced Online Publication |
Aim & Scope
Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisinin amacı; spor bilimleri alanına ilişkin güncel gelişmeleri bütüncül ve kapsayıcı bir biçimde inceleyerek bu doğrultuda ortaya çıkan özgün makale ve derlemeleri hedef kitle ile paylaşmaktır.
Bu amaçla dergimiz Beden Eğitimi ve Spor
Bilimleri alanı içerisinde yer alan, Beden Eğitimi ve Spor
Öğretimi, Hareket ve Antrenman Bilimleri, Biyomekanik ve Kinesiyoloji,
Spor Eğitimi, Spor Sağlık Bilimleri, Sporda Beslenme, Egzersiz Fizyolojisi,
Spor Anatomisi, Egzersiz ve Spor Psikolojisi, Spor Sosyolojisi, Spor Felsefesi,
Spor Bilişim Teknolojisi, Spor Yönetim Bilimleri, Spor İşletmeciliği, Spor
Pazarlaması, Sporda Organizasyon, , Rekreasyon, Rekreasyon Liderliği, Spor
Turizmi alanında yayınlar yayınlamaktadır. Buna ek olarak sporun disiplinler
arası özelliği nedeniyle farklı bilim alanlarıyla kesişim noktalarında
yapılan özgün araştırmalar, derinlemesine inceleme ve yorumlamalara dayalı
derleme çalışmaları ve Editöre mektup da dergimizde
yayınlanmaktadır. Dergiye yayınlanması için başvurulan bilimsel makaleler
ile teorik veya deneysel araştırmaların veya spor bilimleri alanındaki pratik
uygulamaların yeni verileri içermesi beklenmektedir.
Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2007 yılından bu yana yayın yaşamını sürdüren, yılda üç kez (Mart, Ağustos Aralık) yayımlanan hakemli bir dergidir. Derginin dili Türkçe ve ve İngilizcedir.
Dergimizde, spor bilimlerinin tüm
alanları ile ilgili nicel, nitel araştırmalara, en son literatürü kapsamlı
biçimde değerlendiren derleme çalışmalarına, model önerilerine ve benzeri özgün
yazılara yer verilir.
Dergimizde ileri araştırma yöntem ve teknikleri kullanılan güncel çalışmalara öncelik tanınır.
Author Guidelines
Ethical Principles and Publication Policy
Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi yayın süreçleri, bilginin bilimsel yöntemle yansız biçimde üretilmesi, geliştirilmesi ve paylaşılmasına dayanır.
Hakemli makaleler, bilimsel yöntemin uygulanmasını, yansızlığı sağlayan çalışmalardır. Bilimsel üretimin gerçekleştirilmesinde yayın sürecinin tüm bileşenlerinin; yayıncı, editörler, yazarlar, hakemler ve okuyucuların etik ilkelere uymaları gerekir. Bu kapsamda Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisinin yayın etiği ile açık erişim politikası da, Yayın Etiği Komitesi’nin (Committee on Publication Ethics, COPE) açık erişimde yayınladığı kılavuzlar ve politikalar doğrultusunda (Örneğin “Yayın Etiği Komitesi (COPE) Davranış Kuralları ve Dergi Editörleri için En İyi Uygulama Kılavuzları; “Code of Conduct and Best Practice Guidelines for Journal Editors” ve “COPE Best Practice Guidelines for Journal Editors”) yayın sürecinin tüm bileşenlerinin etik ilkelere uymasını gerektirmektedir.
Yazarlar çalışmayı yüklerken intihal raporunu da yüklemelidir. İntihal, bilimsel yazıları etkileyen en yaygın ve ciddi bir etik sorundur. Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, herhangi bir intihal biçimine izin vermemek için gerekli tedbirleri almaya çalışmaktadır. Ayrıca makalelerin, örtüşen ve benzer metin örneklerini tespit etmek için bir intihal yazılımı (iTenthicate, Turnitin) ile taranır. Benzerlik puanı % 20' ten fazla olan makaleler yayınlanmak için kabul edilmez.
Price Policy
Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi' ne makalelerin gönderim, değerlendirme ve yayınlanma olmak üzere hiçbir aşamasında ücret talep etmez. Yazarlar dergiye gönderdikleri çalışmalar için makale işlem ücreti veya gönderim ücreti ödemezler. Derginin tüm giderleri Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır.
Indexes
Journal Boards
Editör
Editör Yardımcısı
İngilizce Dil Editörü
Yayın Kurulu
Lisans eğitimini ve yüksek lisans eğitimini Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Spor Yöneticiliği bölümünde tamamlayan Halil Erdem Akoğlu, doktorasını ise Ankara Üniversitesi'nde Spor Bilimleri alanında yapmıştır. Halen Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi'nde Dr. Öğr. Üyesi olarak görev yapan Akoğlu'nun sporcularda lüks marka tüketimi, spor tüketicilerinde online satın alma davranışı, marka deneyimi, elektronik ağızdan ağıza iletişim, iletişim ve liderlik, gençlik ve spor politikaları gibi konularda çalışmaları bulunmaktadır.
Editör Kurulu
Lisans eğitimini Cumhuriyet Üniversitesi Spor Yöneticiliği bölümünde tamamlayan Kadir Yıldız, yüksek lisansını Erciyes Üniversitesi'nde, doktorasını ise Abant İzzet Baysal Üniversitesi'nde Spor Yöneticiliği alanında yapmıştır. Halen Manisa Celal Bayar Üniversitesi'nde Doçent olarak görev yapan Yıldız'ın doğa ve macera eğitimi, dağcılık, oryantiring, doğa sporları, spor ve iletişim, fitness endüstrisi, hizmet kalitesi konularında çalışmaları bulunmaktadır.
Dr. Halil SAROL Almanya’da doğmuştur. Lisans, yüksek lisans ve doktora eğitimini Gazi Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde tamamlamıştır. Doktora tez konusu “Uyarlanmış Rekreasyonel Fiziksel Aktivitenin Otizmli Bireylerin Yaşam Kalitesi Üzerine Etkisi” isimli çalışmadır. 2005-2015 yılları arasında Gazi Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Spor Yöneticiliği Bölümünde öğretim elemanı olarak görev yapmıştır. 2005-2011 yılları arasında Gazi Üniversitesi Doğa Sporları ve Arama Kurtarma Merkezi Başkan Yardımcılığı görevlerini yürütmüştür. 2015-2022 yılları arasında Kırıkkale Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Spor Yöneticiliği Bölümünde öğretim üyesi olarak görev yapan Dr. Halil SAROL, 2016-2022 yılları arasında Spor Yöneticiliği Bölüm Başkanı ve 2016-2020 yılları arasında Dekan Yardımcılığı görevlerini yürütmüştür. Özel gereksinimli bireylere yönelik uygulama alanında birçok projede görev alan Dr. Halil SAROL’un rekreasyon alanı ile özel gereksinimli bireylerde fiziksel aktivite, otizm ve fiziksel aktivite konularında ulusal ve uluslararası alanda birçok bilimsel çalışmaları bulunmaktadır. Sherborne Gelişimsel Hareket Eğitimi I. ve II. Düzey sertifika sahibi olan Dr. Halil SAROL halen Gazi Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Rekreasyon Bölümünde öğretim üyesi görev yapmaktadır.
Dr. Hazar conducts research in the field of movement and training science in the areas of training information, sport psychology, sport biology and sport physiology.
