SERBEST ZAMAN KURULUŞLARINDAN YARARLANAN GENÇLERİN SOSYALLEŞME DÜZEYLERİ VE İLETİŞİM BECERİLERİNİN İNCELENMESİ
Öz
Bu araştırma, serbest zaman kuruluşlarından yararlanan gençlerin sosyalleşme düzeyleri ve iletişim becerilerinin; yaş, cinsiyet eğitim düzeyi, ailenin aylık geliri, anne-baba mesleği, anne-baba eğitim düzeyi ve serbest zaman kuruluşlarını kullanma sıklığı gibi bazı değişkenleri açısından anlamlı farklılıklar taşıyıp taşımadığını belirlemeye yönelik betimsel nitelikli ilişkisel tarama modelinde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini, Konya Büyükşehir Belediyesi ve Merkez ilçelerinde aktif olarak hizmet sunan serbest zaman kuruluşları ve bu kuruluşlardan hizmet alan gençler (13-28 yaş) oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise; Tüm evrene ulaşmadaki maliyet ve zaman sınırlılıkları nedeni ile araştırmanın örneklemini, 01 Eylül – 30 Aralık 2017 tarihleri arasında bu kuruluşlardan düzenli olarak hizmet alan ve tesadüfi örneklem yoluyla seçilen 670 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmaya katılan Gençlerin demografik özelliklerine ilişkin bilgiler araştırmacı tarafından geliştirilen "Kişisel Bilgi Formu" kullanılarak elde edilmiştir. Gençlerin sosyalleşme düzeylerinin belirlenmesinde, Şahan (2007)15 tarafından geliştirilen ‘‘Sosyalleşme Boyutundan’’ yararlanılmıştır. İletişim becerisi düzeylerini belirlemek için ise Korkut (1996)8 tarafından geliştirilen "İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği" kullanılmıştır. Verilerin analizinde ise; Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis H testi, Spearman's korelasyon analizi uygulanmıştır. Araştırma bulgularında Gençlerin sosyalleşme düzeyleri tüm değişkenler açısından incelendiğinde anlamlı fark olmadığı genel olarak sosyalleşme düzeylerinde artış olduğu sonucuna varılmıştır. İletişim becerileri incelendiğinde ise kadınların iletişim becerilerinin erkeklerinkine göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. İletişim becerileri için yaş değişkenine göre 17-20, 21-24 ve 25-28 yaş grubunda yer alan gençlerin 13-16 yaş grubunda yer alan gençlere göre iletişim becerilerinin daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Bu artışın Gençlerin eğitim düzeyleri arttıkça iletişim beceri düzeylerinde artış olduğu söylenebilir. Dolayısıyla serbest zaman kuruluşlarından yararlanan gençlerin sosyalleşme düzeyleri artarken iletişim becerilerinin de arttığı görülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Abraham A. (1998). Geschlecht als strukturdimension sozialer ungleichheit-auch im sport. İçinde: K. Cachayand I. Hartmann-Tews (Editör). Sport und Soziale Ungeichkeit. Stuttgart. Verlag Staphanie Naglschmid.
- Bingöl G., Demir A. (2011). Amasya sağlık yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri. Göztepe Tıp Dergisi. 26(4), 152-159.
- Bozkurt Bulut N. (2004). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin iletişim becerilerine ilişkin algılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 2(4), 443-454.
- Camire M., Trudel P., Forneris T. (2009). High school athletes' perspectives on support, communication, negotiation and life skill developmet. Qualitative Research in Sport and Exercise. 1(1), 72-88.
- Dökmen Ü. (1988). Empatinin yeni bir modele dayanarak ölçülmesi ve psikodrama ile geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 21(1), 155-190.
- Gök M. (2016). Ortaöğretimde aktif spor yapan ve yapmayan öğrencilerin sosyalleşme düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
- Haines DJ., Fortman T. (2008). The collge recreational sports learning environment. Recreational Sports Journal. 32, 52-61.
- Korkut F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 2(7), 18-23.
- Korkut F. (1997). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin değerlendirilmesi. IV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. 208-218.
- Lindsey RR. (2012). The benefits and satisfaction of participating in campus recreational sports facilities and programs among male and female African American students: a pilot study. Recreatioanl Sports Journal. 36, 13-24.
- Özçelik E. (2007). Öğrencilerin sosyalleşmesinde beden eğitimi dersinin rolü. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
- Özdinç Ö. (2005). Çukurova üniversitesi öğrencilerinin sporun ve spora katılımın sosyalleşmeyle ilişkisi üzerine görüşleri. Spormetre Dergisi. 3(2), 77-84.
- Tepeköylü Öztürk Ö. (2012). Ders dışı etkinlik olarak uygulanan sporla ilgili oyunların ortaöğretim öğrencilerinin iletişim becerisi algılarına etkisi. Doktora Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Manisa.
- Sevil T., Şimşek KY., Katırcı H., Çelik VO., Çeliksoy MA. (2012). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. 1.Baskı. Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisleri. Eskişehir.
- Şahan H. (2007). Üniversite öğrencilerinin sosyalleşme sürecinde spor aktivitelerinin rolü. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
- Tepeköylü Öztürk Ö., Soytürk M., Daşdan Ada EN., Çamlıyer H. (2011). Üniversite takımlarında sporcu olan öğrencilerle spor yapmayan öğrencilerin iletişim becerisi düzeylerinin karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi. 22(2), 43-53.
- Tepeköylü Ö., Soytürk M., Çamlıyer H. (2009). “Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin (Besyo) iletişim becerisi algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 7(3), 115-124.
- Theberge N. (2000). Gender and sport. İçinde: Coakley J., Dunning E. (Editör). London: Sage.
- Yetim A., Cengiz R. (2012). İletişim ve spor. Berikan Yayınevi. Ankara.
- Yıldız Y. (2015). Spor ve spor yapmayan üniversite öğrencilerinin sosyalleşme ve mutluluk düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Muğla.
- Yurtsever Z. (2011). Üniversite gençlerinde riskli davranışlar. Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kayseri.
- Yüncü D., Coşkun İO., Sevil T., Özel ÇH., Yüncü HR., Şimşek KY. (2013). Rekreasyon yönetimi. 1. Baskı. Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisleri. Eskişehir.
- Zıllıoğlu M. (2014). İletişim nedir, Cem Yayınevi. İstanbul.
Öz
This study was conducted to investigate the level of socialization and communication skills of young people benefiting from free time organizations; it was conducted in a descriptive qualitative relational screening model to determine whether there were significant differences in terms of some variables such as age, gender education level, monthly income of the parents, parental occupation, parental education level and frequency of using free time organizations. The universe of the research, the free time organizations that actively serve in the Konya Metropolitan Municipality and Central Provinces, and the young people (13-28 years) receiving services from these establishments. The sample of the research is; The sample of the research on the reasons of cost and time limitations reaching the whole of the world is composed of 670 participants who were regularly served from these institutions between 01 September - 30 December 2017 and selected by chance sampling. Data on the demographic characteristics of the youth participating in the research were obtained using the "Personal Information Form" developed by the researcher. The "Social Dimension" developed by Şahan (2007)15 was used to determine the level of socialization of young people. The Communication Skills Evaluation Scale developed by Korkut (1996)8 was used to determine communication skill levels. In the analysis of the data; Mann Whitney U test, Kruskal Wallis H test, Spearman's correlation analysis were applied. In the research findings, when the socialization levels of the youth were examined in terms of all variables, it was concluded that there was no significant difference and the level of socialization generally increased. When the communication skills are examined, it is determined that the communication skills of women are higher than that of men. According to the age variable for communication skills, the young people in the 17-20, 21-24 and 25-28 age groups were observed to have higher communication skills than the younger ones in the 13-16 age group. It can be said that this increase is the increase in the level of communication skills as the education level of the youth increases. Therefore, it is seen that the level of socialization of young people benefiting from free time establishments increases while communication skills increase.
Kaynakça
- Abraham A. (1998). Geschlecht als strukturdimension sozialer ungleichheit-auch im sport. İçinde: K. Cachayand I. Hartmann-Tews (Editör). Sport und Soziale Ungeichkeit. Stuttgart. Verlag Staphanie Naglschmid.
- Bingöl G., Demir A. (2011). Amasya sağlık yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri. Göztepe Tıp Dergisi. 26(4), 152-159.
- Bozkurt Bulut N. (2004). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin iletişim becerilerine ilişkin algılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 2(4), 443-454.
- Camire M., Trudel P., Forneris T. (2009). High school athletes' perspectives on support, communication, negotiation and life skill developmet. Qualitative Research in Sport and Exercise. 1(1), 72-88.
- Dökmen Ü. (1988). Empatinin yeni bir modele dayanarak ölçülmesi ve psikodrama ile geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 21(1), 155-190.
- Gök M. (2016). Ortaöğretimde aktif spor yapan ve yapmayan öğrencilerin sosyalleşme düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
- Haines DJ., Fortman T. (2008). The collge recreational sports learning environment. Recreational Sports Journal. 32, 52-61.
- Korkut F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 2(7), 18-23.
- Korkut F. (1997). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin değerlendirilmesi. IV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. 208-218.
- Lindsey RR. (2012). The benefits and satisfaction of participating in campus recreational sports facilities and programs among male and female African American students: a pilot study. Recreatioanl Sports Journal. 36, 13-24.
- Özçelik E. (2007). Öğrencilerin sosyalleşmesinde beden eğitimi dersinin rolü. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
- Özdinç Ö. (2005). Çukurova üniversitesi öğrencilerinin sporun ve spora katılımın sosyalleşmeyle ilişkisi üzerine görüşleri. Spormetre Dergisi. 3(2), 77-84.
- Tepeköylü Öztürk Ö. (2012). Ders dışı etkinlik olarak uygulanan sporla ilgili oyunların ortaöğretim öğrencilerinin iletişim becerisi algılarına etkisi. Doktora Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Manisa.
- Sevil T., Şimşek KY., Katırcı H., Çelik VO., Çeliksoy MA. (2012). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. 1.Baskı. Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisleri. Eskişehir.
- Şahan H. (2007). Üniversite öğrencilerinin sosyalleşme sürecinde spor aktivitelerinin rolü. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
- Tepeköylü Öztürk Ö., Soytürk M., Daşdan Ada EN., Çamlıyer H. (2011). Üniversite takımlarında sporcu olan öğrencilerle spor yapmayan öğrencilerin iletişim becerisi düzeylerinin karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi. 22(2), 43-53.
- Tepeköylü Ö., Soytürk M., Çamlıyer H. (2009). “Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin (Besyo) iletişim becerisi algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 7(3), 115-124.
- Theberge N. (2000). Gender and sport. İçinde: Coakley J., Dunning E. (Editör). London: Sage.
- Yetim A., Cengiz R. (2012). İletişim ve spor. Berikan Yayınevi. Ankara.
- Yıldız Y. (2015). Spor ve spor yapmayan üniversite öğrencilerinin sosyalleşme ve mutluluk düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Muğla.
- Yurtsever Z. (2011). Üniversite gençlerinde riskli davranışlar. Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kayseri.
- Yüncü D., Coşkun İO., Sevil T., Özel ÇH., Yüncü HR., Şimşek KY. (2013). Rekreasyon yönetimi. 1. Baskı. Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisleri. Eskişehir.
- Zıllıoğlu M. (2014). İletişim nedir, Cem Yayınevi. İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Spor Hekimliği |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 13 Mart 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Şubat 2021 |
| Kabul Tarihi | 3 Mart 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 15 Sayı: 1 |
