THE EFFECT OF TRADITIONAL CHILDREN’S GAMES ON THE QUALITY OF LIFE OF SECONDARY SCHOOL STUDENTS

Yıl 2024, Cilt: 18 Sayı: 3, 456 - 465, 23.12.2024

Hande Yazıcıoğlu Çalışan , Rahmi Yıldız

Öz

The aim of this study is to examine the effects of playing traditional children's games for 12 weeks on the quality of life of middle school students. The research group consists of 60 5th grade students studying in a public school affiliated to the Ministry of National Education in the center of Sivas in the 2022-2023 academic year. The research group played the games of the Traditional Children's Games Federation, hopscotch, goalie dodgeball, tombik and handkerchief grabber. “Personal Information Form” was used to collect data, and the “Quality of Life Scale for Children (PedsQOL)” developed by Varni et al. (2019) was used to measure the students' life skills. The game program was applied to the experimental group for 1 hour every day of the week for 12 weeks. In the analysis of the data, arithmetic mean, frequency, standard deviation and correlation descriptive analyzes were made using the SPPS program. The Shapiro-Wilks test was applied for normality distribution. Since the data did not show a normal distribution, the Wilcoxon test, which is one of the nonparametric tests, was used to compare the quality of life scores obtained by the students with two variables (gender, sports/non-sports status) and the Mann Whitney U test was used to analyze them, and the significance level of 05 was taken into account. According to the findings, it was determined that traditional children's games increased the quality of life of the students in terms of gender and sports status variables, while no significant difference was found in terms of the education level of the parents. Based on all these findings, it can be concluded that if teachers working in secondary school physical education and sports classes include traditional children's games in their lessons, it can have positive effects on the quality of life of the students. Therefore, teachers should encourage students to play traditional games in their free time (break, lunch break, after school). They can achieve this gain by creating playgrounds and participating in in-school and out-of-school activities

Anahtar Kelimeler

game, traditional children, middle school, quality of life

GELENEKSEL ÇOCUK OYUNLARININ ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN YAŞAM KALİTESİNE ETKİSİ

Öz

Bu araştırmanın amacı, 12 hafta süreyle geleneksel çocuk oyunları oynayan ortaokul öğrencilerinin yaşam kalitesine etkisini incelemektir. Araştırma grubunu, 2022-2023 eğitim - öğretim yılında Sivas merkezde Millî Eğitim Bakanlığına bağlı bir kamu okulunda 5. sınıfta öğrenim gören 60 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırma grubuna Geleneksel Çocuk Oyunları Federasyonu’nun seksek, kaleli yakan top, tombik ve mendil kapmaca oyunları oynatılmıştır. Veri toplamak amacıyla “Kişisel Bilgi Formu”, Öğrencilerin yaşam becerilerini ölçmek için ise Varni ve ark. (2019) aracılığıyla geliştirilen “Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği (ÇİYKÖ)” kullanılmıştır. Deney grubuna 12 hafta boyunca oyun programı haftada her gün 1 saat olarak uygulanmıştır. Verilerin analizinde SPPS programından yararlanılarak aritmetik ortalama, frekans, standart sapma ve korelasyon betimsel analizleri yapılmıştır. Normallik dağılımı için Shapiro-Wilks testi uygulanmıştır. Veriler normal dağılım göstermediği için parametrik olmayan testlerden Wilcoxon testi, öğrencilerin elde ettiği yaşam kalitesi puanlarının iki değişken (cinsiyet, spor yapma/yapmama durumu) ile kıyaslaması Mann Whitney U testi ile analizi yapılmış ve 05 anlamlılık düzeyi dikkate alınmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, geleneksel çocuk oyunlarının cinsiyet ve spor yapma durumları değişkenlerinde öğrencilerin yaşam kalitesini artırdığı tespit edilirken, anne - baba eğitim seviyesi değişkenlerinde anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Bütün bu bulgulara dayanarak, ortaokul beden eğitimi ve spor derslerinde görev yapan öğretmenlerin, derslerinde geleneksel çocuk oyunlarına yer vermelerinin, öğrencilerin yaşam kaliteleri üzerinde olumlu etkiler yaratabileceği Bu nedenle öğretmenler, öğrencilerin serbest zamanlarında (teneffüs, öğle arası, okul çıkışı) geleneksel oyunları oynamasını özendirmelidir. Oyun alanları oluşturarak okul içi ve dışı etkinliklere katılarak bu kazanımı gerçekleştirebilir.

Anahtar Kelimeler

oyun, geleneksel çocuk oyunları, ortaokul, yaşam kalitesi

Kaynakça

• Petrovska S., Sivevska D., Cackov O. (2023). Role of the game in the development of preschool child. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 92, 880-884.
• Charles MA., Abdullah MR., Musa RM., Kosni NA. (2017). The effectiveness of traditional games intervention program in the ımprovement of form one school-age children's motor skills related performance components. Journal of Physical Education and Sport. 17(1), 925-930.
• Lestariningrum A. (2017). The effects of traditional game ‘congklak’ and self-confidence towards logical mathematical ıntelligence of 5-6 years children. Journal Ilmiah Pendidikan Prasekolah dan Sekolah Awal. 3(1), 13-22.
• Özden Gürbüz D. (2016). Geleneksel çocuk oyunları ve eğitimsel işlevleri: Emirdağ örneği. Electronic Turkish Studies. 11(14), 529-564.
• Özalp Gerçeker GÖ., Kahraman A., Yardımcı F., Bolışık B. (2014). İlköğretim öğrencilerinin geleneksel çocuk oyunlarını oynama durumlarının ve etkileyen etmenlerin incelenmesi. Uluslararası Hakemli Aile Çocuk ve Eğitim Dergisi. 2(3), 49-62.
• Hazar Z., Tekkurşun Demir G., Dalkıran H. (2017). Ortaokul öğrencilerinin geleneksel oyun ve dijital oyun algılarının incelenmesi: Karşılaştırmalı metafor çalışması. Spormetre Dergisi. 15(4), 179-190.
• Wilkins AJ, O'Callaghan MJ, Najman JM., Bor W., Williams GM., Shuttlewood G. (2004). Early childhood factors influencing health-related quality of life in adolescents at 13 years. Journal of Paediatrics and Child Health. 40(3),102–109.
• Skevington SM., Lofty M., O’Connell KA. (2004). The World Health Organization’s WHOQOL-BREF Quality of life assessment: psychometric properties and results of the international field trial a report from WHOQOL-Group. Quality of Life Research. 13(2), 299-310.
• Yönet E., Çalık F. (2020). Liselilerin sportif serbest zaman ilgilenimi dijital oyun bağımlılığı ve yaşam kaliteleri. 1. Baskı. Astana Yayınları. Ankara.
• Caldwell LL. (2005). Leisure and health: Why is leisure therapeutic? British Journal of Guidance & Counselling. 33(1), 7-26.
• COSKF. (2021). Çocuk oyunları ve Spor kulüpleri. https://coskf.org.tr/COSKF. [Erişim tarihi: 10.08.2024].
• Varni JW., Seid M., Rode CA. (1999). The PedsQL: measurement model for the Pediatric Quality of Life Inventory. Medicine Care. 37, 126-139.
• Can A. (2019). Spss ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. 8. Baskı. Ankara, Pegem Akademi.
• Çakın Memik N. (2005). Çocuklar için yaşam kalitesi ölçeği geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Yayınlanmamış uzmanlık tezi, Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi. Kocaeli.
• Üneri Ö. (2005). Çocuklar için yaşam kalitesi ölçeği’nin 2-7 yaşlarındaki Türk çocuklarında geçerlik ve güvenilirliği. Yayınlanmamış uzmanlık tezi, Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi. Kocaeli.
• Strong WB., Malina RM., Blimkie CJ., Daniels SR., Dishman RK., Gutin B., Trudeau F. (2005). Evidence based physical activity for school-age youth. The Journal of Pediatrics. 146(6), 732-737.
• Biddle SJH., Asare M. (2011). Physical activity and mental health in children and adolescents: A review of reviews. British Journal of Sports Medicine. 45(11), 886-895.
• Warburton DER., Nicol, CW., Bredin, SSD. (2006). Health benefits of physical activity: The evidence.
• Janssen I., LeBlanc AG. (2010). Systematic review of the health benefits of physical activity and fitness in school-aged children and youth. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity. 7(1), 40.
• Faulkner G., Biddle S., Fitzgibbon M. (2009). Youth physical activity and sedentary behavior: Challenges and solutions. Human Kinetics.
• Eime RM., Young JA., Harvey JT., Charity MJ., Payne WR. (2013). A systematic review of the psychological and social benefits of participation in sport for children and adolescents: Informing development of a conceptual model of health through sport. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity. 10(1), 98.
• Lubans DR., Richards J., Hillman CH., Faulkner G., Beauchamp MR., Nilsson M., Biddle SJH. (2016). Physical activity for cognitive and mental health in youth: A systematic review of mechanisms. Pediatrics. 138(3), e20161642.
• Humbert ML., Chad KE., Spink KS., Muhajarine N., Anderson KD., Bruner MW., Gryba CR. (2008). Factors that influence physical activity participation among high- and low-SES youth. Qualitative Health Research, 18(4), 471-483.
• Pate RR., Pfeiffer KA., Trost SG., Ziegler P., Dowda M. (2006). Physical activity among children attending preschools. Pediatrics. 114(5), 1258-1263.
• Stalsberg R., Pedersen AV. (2010). Effects of socioeconomic status on the physical activity in adolescents: A systematic review of the evidence. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports. 20(3), 368-383.
• Bailey R., Hillman C., Arent S., Petitpas A. (2009). Physical activity: An underestimated investment in human capital? Journal of Physical Activity and Health. 6(3), 269-285.
• Timmons BW., Naylor PJ., Pfeiffer KA. (2012). Physical activity for preschool children How much and how? Canadian Journal of Public Health. 98(2), 122-134.
• Beets MW., Beighle A., Erwin HE., Huberty JL. (2009). After-school program impact on physical activity and fitness: A meta-analysis. American Journal of Preventive Medicine. 36(6), 527-537.