Since the 1990s in Iran, the competitive
features of politics, which were under pressure during the Khomeini period,
have re-emerged. While the collapse of the USSR, strengthens the perception
that the political and economic structure of the United States is the only
demandable system, this has led to disagreements in Iranian politics,
especially in economic matters. The Regime, which completed the
institutionalization process to a large extent on the same dates, has continued
to transform itself by creating conflict zones. In such a condition, the two
prominent actors of Iranian politics, the religious leader and the president,
have formed a dynamic relationship in the fields of political competition. In
this relationship, power struggle and cooperation have been observed at various
levels, while the main character of competition between Reformers and
Conservatives has emerged
İran’da 1990’lı yıllardan
itibaren, Humeyni döneminde baskı altına alınan siyasetin rekabetçi özellikleri
yeniden ortaya çıkmıştır. SSCB’nin dağılması, ABD’nin siyasi ve ekonomik
yapısının talep edilebilir tek sistem
algısını güçlendirirken, bu durum İran siyasetinde özellikle ekonomik konularda
görüş ayrılıklarının ortaya çıkmasına zemin hazırlamıştır. Aynı tarihlerde
kurumsallaşma sürecini büyük ölçüde tamamlayan Rejim, kendi içinde çatışma
alanları yaratarak dönüşümünü sürdürmüştür. Böyle bir ortamda, İran siyasetinin
öne çıkan iki aktörü, dini lider ve cumhurbaşkanı siyasi rekabet sahalarında
dinamik bir ilişki biçimi oluşturmuşlardır. Bu ilişkide, güç mücadelesi ve
işbirliği çeşitli derecelerde gözlemlenmekle birlikte, Reformcular ve Muhafazakârlar arasındaki rekabetin temel karakteri
de ortaya çıkmıştır.
Subjects | Political Science |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2017 |
Submission Date | August 1, 2017 |
Acceptance Date | October 10, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |